Τις επόμενες ημέρες θα φανεί αν ευοδωθεί η νέα απόπειρα
Του Αντώνη Πετρόγιαννη
Αυξάνεται ο αριθμός των νέων στα κομματικά επιτελεία. Αυξάνεται έτσι και η προσδοκία «νέων φωνών» από φρέσκα πρόσωπα, τα οποία προβάλλονται και αυτοπροβάλλονται ως απάντηση στις απαιτήσεις των καιρών.
Στο χθεσινό «Θάρρος» γράφαμε ότι η άρνηση του Β. Κοσμόπουλου να ηγηθεί ενός ψηφοδελτίου που θα υποστηρίζεται από στελέχη αυτοδιοικητικά και μη, νυν και πρώην του ΠΑΣΟΚ, αλλά και από τη ΔΗΜΑΡ, οδηγεί σε αδιέξοδο το χώρο που συνηθίζουμε να αποκαλούμε «Κεντροαριστερά».
Υποστηρίζαμε, παράλληλα, ότι γίνονται προσπάθειες για πλήρη ανατροπή του πολιτικού σκηνικού και να ηγηθεί ενός ψηφοδελτίου, όπως περιγράψαμε παραπάνω, ένα νέο, άφθαρτο πρόσωπο, με πολύ καλό βιογραφικό σπουδών, αλλά χωρίς πείρα στα αυτοδιοικητικά. Για το τελευταίο, όμως, φαίνεται ότι θα φροντίσουν άλλοι.
Το όνομα που έχει πέσει στο τραπέζι είναι του Παναγιώτη Παπαντωνίου, πολιτικού μηχανικού ΕΜΠ, MSc, συγκοινωνιολόγου, υποψήφιου διδάκτορος. Η πρόταση κάποιους ενθουσίασε, ενώ κάποιους τους άφησε αδιάφορους, μια και προτιμούσαν να οδηγηθούν, τελικά, στη λύση του Μανώλη Μάκαρη. Μέχρι στιγμής υπερισχύουν οι πρώτοι.
Βέβαια, η πρόταση προς τον κ. Παπαντωνίου κατατέθηκε, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι την αποδέχτηκε κιόλας. Όπως είναι φυσικό, ζυγίζει την κατάσταση και από τη δική του πλευρά. Πάντως, δε θα αργήσει να πάρει την οριστική του απόφαση.
Όπως και να έχει η κατάσταση, ως «νέος αέρας» αποτελεί μιαν «πολλά υποσχόμενη» πρόταση. Ας μην πούμε, όμως, πως υπάρχουν φωτεινές εξαιρέσεις, που πράγματι υπάρχουν. Η «κρίση», λένε δημοσιευμένα στοιχεία, έχει πλάσει ποιότητα νέων, που είναι ουσιαστικά νέοι «κρυμμένος θησαυρός». Αυτόν το θησαυρό, όμως, ευτελίζει και εκπατρίζει η ροή ορισμένων κομμάτων, τα οποία στο σώμα της κοινωνίας αφήνουν απόηχο ντενεκέ. Ας έχομε, όμως, υπομονή…
