Μία συνάντηση που γεννά πολλά ερωτήματα και δίνει τροφή για πολιτικά σενάρια έγινε χθες στην Αθήνα. Σύμφωνα με διασταυρωμένες πληροφορίες, συναντήθηκαν ο δήμαρχος Καλαμάτας Παναγιώτης Νίκας και ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής.
Βέβαια, το περιεχόμενο της συνάντησης δε θα μπορούσε να γίνει γνωστό. Σίγουρα, όμως, δε θα έγινε για τα προβλήματα του Δήμου Καλαμάτας. Προφανώς οι δυο τους αντάλλαξαν απόψεις για τη γενικότερη πολιτική κατάσταση, ενώ πολύ περισσότερα θα είπαν για τα τεκταινόμενα στο χώρο της Νέας Δημοκρατίας.
Η συνάντηση δημιουργεί προβληματισμό, γιατί δύο μέρες πριν συναντήθηκαν ο Κώστας Καραμανλής με το σημερινό πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας, Αντώνη Σαμαρά, με τον οποίο ο δήμαρχος Καλαμάτας έχει- ειδικότερα την περίοδο μετά τις εθνικές εκλογές του Ιανουαρίου-τις χειρότερες σχέσεις.
Θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος ότι ο κ. Νίκας κινείται σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση από την πολιτική της Νέας Δημοκρατίας, όπως αυτή εκφράζεται, σε μια σειρά από ζητήματα, ιδιαίτερα στο χώρο της Αυτοδιοίκησης. Ο δήμαρχος Καλαμάτας τάχθηκε υπέρ του νέου εθνικού σχεδιασμού για τα απορρίμματα, κόντρα στους «πανηγυρικούς» υπουργών της κυβέρνησης Σαμαρά, όταν υπογραφόταν η ΣΔΙΤ με την εταιρεία ΤΕΡΝΑ στην Περιφέρεια.
Ο Δήμος Καλαμάτας ήταν από τους πρώτους της χώρας που συμφώνησαν άμεσα για τη μεταφορά των ταμειακών διαθεσίμων στην Τράπεζα της Ελλάδος, όπως επιθυμούσε η κυβέρνηση, ενώ το συνδικαλιστικό όργανο των Δήμων, η ΚΕΔΕ, με “γαλάζια” πλειοψηφία, κινείται σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση.
Παράλληλα, η σχέση του δημάρχου με τη νέα κυβέρνηση φαίνεται να είναι… ανέφελη, παρά τις ιδεολογικές διαφορές των δύο πλευρών. Να μην ξεχνάμε, βέβαια, και την ανοικτή σύγκρουση του κ. Νίκα με τη Νομαρχιακή Διοικούσα Επιτροπή Μεσσηνίας της Νέας Δημοκρατίας.
Και δεν είναι μόνο αυτό. Σε ιδιωτικές του συζητήσεις ο δήμαρχος κινείται αυτοδιοικητικά περισσότερο στη λογική που εκφράζουν οι δήμαρχοι Αθήνας και Θεσσαλονίκης, Γιώργος Καμίνης και Γιάννης Μπουτάρης αντίστοιχα, παρά όπως εκφράζεται δημόσια από τα αυτοδιοικητικά στελέχη της Νέας Δημοκρατίας.
Του Αντώνη Πετρόγιαννη
