Στη δικαστική αίθουσα, όπου διεξάγεται η δίκη των… κεφαλών της “Χρυσής Αυγής”, δίνεται η αίσθηση πως έχει κριθεί η έκβαση της υπόθεσης από την πρώτη στιγμή.
Οι συνήγοροι υπεράσπισης εμφανίζονται σίγουροι για το αίσιο για τους πελάτες τους αποτέλεσμα και αρκούνται στην πρόκληση εντάσεων. Οι συνήγοροι κατηγορίας δίνουν την αίσθηση της απογοήτευσης, κατόπιν των συνεχόμενων απορρίψεων στα αιτήματά τους.
Η Έδρα τηρεί μια τυπολατρική στάση αποφεύγοντας την ουσία της υπόθεσης και τα δημοσιογραφικά έδρανα είναι κενά, σαν η δίκη που ξεκίνησε υπό τον πηχυαίο τίτλο της «δίκης του αιώνα» να έχει χάσει το δημοσιογραφικό της ενδιαφέρον.
Την ίδια στιγμή, το αντιφασιστικό/αντιρατσιστικό κίνημα δεν αναδεικνύει με κάθε ευκαιρία, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε εργασιακό χώρο, σε κάθε σχολείο ή πανεπιστήμιο, τη σημασία της δίκης, με συνεχείς ενημερωτικές εκδηλώσεις και δράσεις.
Η Χρυσή Αυγή έχει αρχίσει και ανακτά τη χαμένη αυτοπεποίθησή της. Εμφανίστηκε προκλητική την ημέρα των εκλογών στο σχολείο του Παύλου Φύσσα, (επαν)εμφανίστηκε στις γειτονιές με την προμετωπίδα των «αγανακτισμένων κατοίκων» και η ενίσχυσή της στη Βουλή, δίνει στο ναζιστικό μόρφωμα μια ευκαιρία ανάκτησης των χαμένων της δυνάμεων.
Σαφώς ο φασισμός δεν ηττάται στα δικαστήρια, όμως η καταδίκη της Χρυσής Αυγής ανοίγει το δρόμο για να πέσει το προσωπείο του δήθεν «δημοκρατικού κόμματος», για να αποκαλυφθεί κάθε πτυχή των νεοναζιστικών ιδεών και πρακτικών της. Και αυτή η ευκαιρία υποτιμάται, και ίσως έτσι να χαθεί.
Το θετικό είναι ότι, παρά τα… προβλήματα, το αντιφασιστικό-αντιρατσιστικό φεστιβάλ στην Καλαμάτα, προχθές, είχε κόσμο…
Α.Π.
Η σημασία της δίκης…
