Έντεκα μήνες συμπληρώνονται σε λίγες μέρες από τις φονικές πλημμύρες της 7ης Σεπτεμβρίου, πλημμύρες που έπληξαν όλη τη Μεσσηνία, ενώ από πλευράς Καλαμάτας δύο ήταν οι δρόμοι που ακούστηκαν πιο πολύ, η Γλαύκου και η Βαγγέλη Δράκου. Δρόμοι που είναι αλήθεια ότι πριν ελάχιστοι, εκτός από τους εκεί κατοίκους, ήξεραν, ενώ μετά τις πλημμύρες τούς έμαθε όλη η χώρα, αφού οι αναφορές σε αυτούς από τα Μέσα ήταν συνεχείς.
Τι έχει αλλάξει, όμως, από τότε σε αυτούς τους δρόμους; Το «Θάρρος» βρέθηκε εκεί, μίλησε με κόσμο και μεταφέρει τη ζωή σήμερα. «Ζωή» που έχει μειωθεί, αφού μετά τις πλημμύρες πολλοί εγκατέλειψαν τα σπίτια τους, αφού αδυνατούσαν οικονομικά να τα επισκευάσουν.
Έτσι, κάποιος μπορεί να δει εκεί πολλά σπίτια- φαντάσματα, ενώ στα περισσότερα υπάρχουν τα αποτυπώματα της λάσπης, που δείχνουν τη στάθμη στην οποία έφτασε το νερό. Ύψος που σε κάνει να τρομάζεις και να απορείς πώς άντεξαν αυτοί οι άνθρωποι.
Οι επισκευές και οι περίφημες αποζημιώσεις
Μιλώντας με πλημμυροπαθείς, μας είπαν ότι, έστω και με καθυστέρηση, έλαβαν ό,τι αποζημιώσεις ήταν να πάρουν, αποζημιώσεις, βέβαια, που για κάποιον που έπρεπε να κάνει εργασίες στο σπίτι του, δεν επαρκούσαν.
Χαρακτηριστικά μας είπε κάποιος, που πλέον ξαναέφτιαξε το σπίτι του, πως συνολικά έλαβε 3.100 ευρώ, ενώ χάλασε 10.000 ευρώ, με πάρα πολύ προσωπική εργασία και χωρίς στο ποσό αυτό να περιλαμβάνονται όσα ξόδεψε για να αγοράσει οικοσυσκευές.
Το μόνο που μπορεί να περιμένει (αλλά όπως μας είπε δεν ελπίζει) είναι κάποια αποζημίωση από το ΤΑΣ, που προφανώς ο ίδιος αλλά και οι υπόλοιποι έχουν χάσει, αφού τους είχε δοθεί εντολή να μην προβούν σε εργασίες, αν πρώτα δε γίνει αυτοψία στα σπίτια τους.
«Πέρασαν 10 και μήνες», σχολίασε, «δηλαδή έπρεπε να τους περιμένουμε ακόμα;».
Κατά το διάστημα που επισκεύαζε το σπίτι του, ο συγκεκριμένος πλημμυροπαθής αναγκάστηκε να νοικιάσει αλλού σπίτι. «Έδινα 250 ευρώ», μας είπε, ενώ για επίδομα ενοικίου, «ούτε για αστείο». Παράλληλα, πλήρωνε διπλούς λογαριασμούς, και για το σπίτι που επισκευαζόταν και γι’ αυτό που είχε νοικιάσει.
Αν είχα άλλο σπίτι, θα είχα φύγει, παρατήρησε, όπως έφυγαν οι περισσότεροι από τη γειτονιά.
Να σημειωθεί εδώ ότι όσα σπίτια υπέστησαν ζημιές στα υπόγεια δε δικαιούνται αποζημίωσης, αφού θεωρούνται βοηθητικοί χώροι. «Εκεί δηλαδή τι είχαμε; Δεν είχαμε ρούχα; Δεν είχαμε συσκευές; Δεν είχαμε είδη πρώτης ανάγκης; Δε φορολογούμαστε για αυτό;» αναρωτήθηκε κάτοικος που το υπόγειό του γέμισε λάσπες το Σεπτέμβριο.
Σχετικά με τις αποζημιώσεις σε επιχειρήσεις, για αυτές υπάρχει άλλο καθεστώς και, όπως μας είπε γυναίκα που διατηρεί κατάστημα στην περιοχή, το έστησε ξανά μόνη της. Περιμένει αποζημίωση, αλλά δεν ξέρει πότε θα την πάρει. Όπως της είπαν, θα χρειαστούν 2-3 χρόνια.
Τα σπίτια – φαντάσματα
Όπως αναφέραμε πιο πάνω, όταν κάποιος κυκλοφορεί στην περιοχή βλέπει σπίτια που έχουν εγκαταλειφθεί.
Σε κάποια έχουν παραμείνει οι λάσπες, άλλα παραμένουν γκρεμισμένα, ενώ άλλα απλά έχουν κλειδωθεί και φαίνεται ότι όσοι κατοικούσαν μάζεψαν ό,τι σώθηκε και έφυγαν.
Η ζωή συνεχίζεται
Πέρα από τα παραπάνω, υπάρχουν και αυτά που επισκευάστηκαν ή επισκευάζονται. Βέβαια, αν παρατηρήσει κάποιος, έχουν αλλάξει πολλά στην εξωτερική τους, τουλάχιστον, όψη. Πόρτες και παράθυρα από την πλευρά που είχαν πλημμυρίσει έχουν χτιστεί, αφού, όπως μας είπαν οι ένοικοι, πιστεύουν ότι μόνο αν κλείσουν εντελώς και για πάντα αυτή τη δίοδο, θα γλιτώσουν ξανά από το νερό.
Βέβαια, εκτός από τα σπίτια που επισκευάστηκαν, υπάρχουν και αυτά που εξακολουθούν να κατοικούνται, παρά τις ζημιές που υπέστησαν. Σπίτια στα οποία πλέον υπάρχουν ελάχιστες οικοσκευές, ενώ τα σημάδια του νερού είναι ξεκάθαρα σε όλη την επιφάνειά τους.
Τι άλλαξε από τότε στην περιοχή
Μιλώντας με κατοίκους λίγο πριν φύγουμε, μας είπαν ότι «δεν έχει γίνει τίποτα στην περιοχή και ούτε περιμένουμε να κάνει κανείς τους». Κάθε φορά που βρέχει τρέμουμε, λένε, ενώ ο καθένας πήρε ό,τι μέτρα μπορούσε να πάρει.
Όσο για τα φρεάτια που η ΔΕΥΑΚ καθαρίζει στην πόλη, κάτοικος μας είπε ότι μόνο το βράδυ της προηγούμενης εβδομάδας, που ξέσπασε δυνατή καταιγίδα, ήρθε συνεργείο της επιχείρησης στις 4.00 τα ξημερώματα να καθαρίσει τα φρεάτια, αφού το νερό είχε ήδη ξεπεράσει το ύψος των πεζοδρομίων.
Κάτοικοι, δε, της οδού Δράκου σημείωσαν ότι και εκεί τα φρεάτια δεν έχουν καθαριστεί και έτσι οι ίδιοι αποφάσισαν να καθαρίσουν όσα περισσότερα μπορούσαν, ενώ και την προηγούμενη εβδομάδα με τη δυνατή βροχή έτρεχαν ξανά μόνοι τους να τα καθαρίσουν.
Επίσης, σε πολλά οικόπεδα που έχουν μείνει λάσπες, αυτά έχουν μετατραπεί σε εστίες κουνουπιών και ποντικιών. Μάλιστα, για αυτό το ζήτημα συγκέντρωσαν υπογραφές και απευθύνθηκαν στο Υγειονομικό, αλλά δεν έγινε κάτι.
Παράλληλα, υπάρχουν δρόμοι όπου θα γινόταν αποκατάσταση, αλλά ακόμα δεν έχει γίνει.
Μέχρι το Σεπτέμβριο και τη μαύρη αυτή επέτειο υπάρχει ένας μήνας… Ας ελπίσουμε ότι οι κάτοικοι των περιοχών που επλήγησαν από τις πλημμύρες, όπως εκεί, στη Θουρία, στην Κερεζένια και σε άλλα σημεία, θα προλάβουν να δουν την κατάσταση να αλλάζει και να κοιμούνται λίγο πιο ήσυχοι.
Από τις πλημμύρες τότε όλοι μάθαμε πού η Καλαμάτα «πονάει». Αραγε, σε εκείνα ακριβώς τα σημεία τι εργασίες έγιναν και είναι να γίνουν;
Του Παναγιώτη Μπαμπαρούτση
