Σε κλοιό διαδηλώσεων βρέθηκε προχθές η Καλαμάτα, καθώς συνδικαλιστικές οργανώσεις, σωματεία και φορείς πραγματοποίησαν συλλαλητήρια, πορείες και εκδηλώσεις. Όπως συμβαίνει εδώ και χρόνια, δύο ήταν οι βασικές συγκεντρώσεις στην πόλη. Η μία από την πλευρά του ΠΑΜΕ και η άλλη από το Εργατικό Κέντρο Καλαμάτας και το Νομαρχιακό Τμήμα της ΑΔΕΔΥ.
Η συγκέντρωση του ΠΑΜΕ
Μαζικά συμμετείχαν οι εργαζόμενοι στη Μεσσηνία στην απεργιακή συγκέντρωση που διοργάνωσαν τα Σωματεία της δύναμης του ΠΑΜΕ στην Καλαμάτα, γυρίζοντας την πλάτη στους εργοδοτικούς κυβερνητικούς εκπροσώπους της πλειοψηφίας της Διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Καλαμάτας.
Στη συγκέντρωση χαιρετισμό απηύθυναν εκ μέρους του Συνδικάτου Επισιτισμού Τουρισμού η πρόεδρος Ντίνα Στραβάκου και ο Σπύρος Νεοφώτιστος, εκπρόσωπος των αγωνιζόμενων συμβασιούχων στις ΔΕΥΑ Μεσσηνίας για μόνιμες και σταθερές σχέσεις εργασίας. Κεντρική ομιλήτρια ήταν η Φρόσω Κατσαφάδου, μέλος της διοίκησης του συνδικάτου Ιδιωτικών υπαλλήλων του Ν Μεσσηνίας.
Εκτός των άλλων, έκανε αναφορά στα γεγονότα που διαδραματίστηκαν κατά τη διάρκεια του αγώνα που έδωσαν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ για τη διεξαγωγή ενός γνήσιου συνέδριου εργατών μακριά από νόθους συνέδρους – εκπροσώπους των κυβερνήσεων και των εργοδοτών. Με το τέλος της ομιλίας ακολούθησε πορεία στους δρόμους της Καλαμάτας με κατάληξη στο μνημείο των πεσόντων λιμενεργατών στις 9 Μαΐου του 1934. Στεφάνι κατέθεσε ο πρόεδρος του Συνδικάτου Οικοδόμων, Παναγιώτης Καράμπελας.
Η συγκέντρωση του Εργατικού Κέντρου και ΑΔΕΔΥ
Έξω από το κτήριο του Εργατικού Κέντρου Καλαμάτας πραγματοποιήθηκε η απεργιακή συγκέντρωση του Εργατικού Κέντρου Καλαμάτας, του Νομαρχιακού Τμήματος της ΑΔΕΔΥ και άλλων φορέων.
Σε μήνυμά του για την ημέρα ο γραμματέας του Εργατικού Κέντρου, Γιώργος Κανέλης, σημείωσε: “Η εργατική Πρωτομαγιά ήταν, είναι και θα παραμείνει για πάντα ημέρα μνήμης και τιμής για τους διαχρονικούς αγώνες της εργατικής τάξης. Αγώνες για να αποτινάξει από πάνω της τη στυγνή εκμετάλλευση του καπιταλιστικού συστήματος, για να αμβλύνει τις κοινωνικές ανισότητες, για να διατηρήσει και να διευρύνει κατακτήσεις και δικαιώματα. Οι διαχρονικοί και συνεχείς αγώνες της εργατικής τάξης είναι αυτοί που πέτυχαν με αιματηρές θυσίες την καθιέρωση του 8ωρου, την Κοινωνική Ασφάλιση, την υπεράσπιση της μητρότητας, την κανονική άδεια, τα συνδικαλιστικά δικαιώματα, τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, αλλά και την πρόσβαση στα κοινωνικά αγαθά της δωρεάν Υγείας, Παιδείας, Πολιτισμού κ.ά.».
Α.Π.
