«Ο αγώνας του ανθρώπου ενάντια στην εξουσία είναι ο αγώνας της μνήμης ενάντια στη λήθη» [Μίλαν Κούντερα, Το βιβλίο του γέλιου και της λήθης]. Ο αγώνας αυτός παντού και πάντα αποτελεί την καλύτερη ασπίδα των πολιτών απέναντι στις συμπεριφορές που θίγουν και τραυματίζουν την Ελευθερία και τη Δημοκρατία.
Στις 8 Φεβρουαρίου 1944, στο παλιό στρατόπεδο «Παπαφλέσσα» του 9ου Συντάγματος Πεζικού, εκτελέστηκαν -σύμφωνα με τις μαρτυρίες- περίπου 520 πατριώτες από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής.
Η συντριπτική πλειοψηφία των εκτελεσμένων είχε συλληφθεί σε μπλόκο που είχε προηγηθεί στη Παλιά Αγορά της Πόλης, αλλά και ανατολικά, πέραν της Υπαπαντής, δύο ημέρες νωρίτερα.
Για να μη γίνει αντιληπτό το τραγικό γεγονός, οι κατακτητές είχαν, κατά τη διάρκεια των εκτελέσεων, σε λειτουργία τις μηχανές των αυτοκινήτων. Αμέσως μετά, μέσα στη νύχτα, φόρτωσαν τα πτώματα και μέσω των οδών Λακωνικής και Φάρων τα μετέφεραν και τα έθαψαν σε αμμώδη παραθαλάσσια περιοχή κοντά στα παλιά Σφαγεία της πόλης, στη Δυτική Παραλία.
Προχθές πραγματοποιήθηκε μια λιτή εκδήλωση μνήμης για το γεγονός.
Κι όμως, αυτές οι μνήμες αποτελούν μια γενικότερη εγρήγορση του τοπικού πληθυσμού και όχι μόνο…
Α.Π.
