Οι εορτές των Χριστουγέννων και το νέο έτος κοντοζυγώνουν, με την ατμόσφαιρα που αυτές αποπνέουν να «αγκαλιάζει» ξανά την πόλη. Το κέντρο της Καλαμάτας και ιδίως τα σημεία – κόμβοι: κεντρική πλατεία, Ιστορικό Κέντρο, σημεία της παραλιακής – αιγιαλίτιδας ζώνης, στολίστηκαν, όπως επιτάσσει το εορταστικό πνεύμα, με κάθε λογής λαμπιόνια, γιρλάντες, δέντρα, φωτεινές ενδείξεις κ.λπ.
Η πόλη μας έχει εισέλθει τα τελευταία χρόνια σε έναν αναπτυξιακό άξονα, που αυτομάτως επιφέρει την αυθυπαρξία σημείων και περιοχών εκτός του «κεντρικού» πλαισίου της, με επακόλουθο να ενισχύεται η τοπική – συνοικιακή οικονομία, καθώς και η ευημερία των πολιτών που διαμένουν στα «πέριξ» της (καταστήματα εστίασης, εμπορικά καταστήματα, χώροι αναψυχής, ανοικοδόμηση συνοικιών κ.λπ.).
Η ενίσχυση και η συνεισφορά αυτή, πέραν της γέννησης υποχρεώσεων των πολιτών έναντι των ΟΤΑ, δηλαδή καταβολή των δημοτικών τελών στο Δήμο, συνιστά και δικαιώματα ίσης μεταχείρισης και ανταπόδοσης σε αυτούς. Διερωτώμαι, λοιπόν, ποιος είναι ο (επιτακτικός;) λόγος που τα αρμόδια όργανα του Δήμου «εθελοτυφλούν» στα ζητήματα που αφορούν στην ενίσχυση της εορταστικής ατμόσφαιρας σε όλες τις «γωνιές» της πόλης;
Γιατί ένα μεγάλο μέρος των Καλαματιανών πολιτών να μην απολαμβάνει στις γειτονιές και στις συνοικίες όπου διαμένει, εργάζεται και συναθροίζεται, τις υπηρεσίες παροχής εορταστικού στολισμού του Δήμου;
Σε τι διαφέρει ένας κάτοικος ή καταστηματάρχης του «κεντρικού» άξονα της πόλης με έναν ο οποίος μπορεί να διαμένει, φερ’ ειπείν, στη Ράχη, στην Κηπούπολη, στα Γιαννιτσάνικα, στο Νησάκι και άλλες περιοχές;
Σε τούτη δα την πόλη που πονάμε, αγαπάμε, κοπιάζουμε και εργαζόμαστε, όλοι μας συνεισφέρουμε και καταβάλλουμε τα ίδια «τέλη».
Πώς είναι δυνατόν, λοιπόν, να «παραγκωνιζόμαστε», όταν η ψυχαγωγία, η ευημερία, η πολιτιστική ανάπτυξη και το αίσθημα ίσης μεταχείρισης και ανταποδοτικότητας έναντι των πολιτών συνιστούν βασική μέριμνα του Δήμου και της Πολιτείας;
Σκέψεις, προβληματισμοί και αποδοκιμασία, όπως και ταύτιση με αρκετούς συνδημότες μου…
Κ.Β.
