Για μία από τις πιο φρικτές και αποτρόπαιες πράξεις, αυτή της δολοφονίας της μητέρας του και, μάλιστα, με εμπρησμό, κατηγορείται ένας νεαρός από τη Λακωνία, ακριβώς δέκα χρόνια μετά το τραγικό περιστατικό.
Η άτυχη 60χρονη γυναίκα, με πολλά προβλήματα υγείας και μανιοκατάθλιψη, βρέθηκε πυρπολημένη στην είσοδο του σπιτιού της στον Κάμπο Λακωνίας στις 18 Νοεμβρίου 2006. Αρχικά το περιστατικό είχε χαρακτηρισθεί αυτοκτονία. Από πέρυσι, όμως, τα δεδομένα άλλαξαν και σχηματίσθηκε δικογραφία κατά του γιου της, που επίσης αντιμετωπίζει ψυχολογικά προβλήματα και νοσηλευόταν στο Δρομοκαΐτειο.
Χθες, ακριβώς την ίδια ημερομηνία με το φρικτό περιστατικό, ο γιος κάθισε στο εδώλιο του Μεικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Καλαμάτας, αντιμετωπίζοντας την κατηγορία της ανθρωποκτονίας με πρόθεση σε ήρεμη ψυχική κατάσταση.
Τόσο ο ίδιος όσο και ο πατέρας και η αδελφή του επιμένουν πως ήταν αυτοκτονία και ο κατηγορούμενος δεν έχει κάνει κάτι, ο οποίος είναι προφυλακισμένος και κρατείται στις ψυχιατρικές φυλακές Κορυδαλλού.
Η δίκη χθες το μεσημέρι διεκόπη λόγω του προχωρημένου της ώρας και θα συνεχισθεί το πρωί της Τετάρτης.
Ήταν στο κτήμα
Ο σύζυγος της άτυχης γυναίκας κατέθεσε χθες ότι κατοικούν μόνιμα στην Αθήνα, αλλά κατεβαίνουν και στο χωριό τους στη Λακωνία. Το Νοέμβριο του 2006, μαζί με τη γυναίκα και το γιο του, κατέβηκαν στο χωριό, προκειμένου να μαζέψουν τις ελιές από το χωράφι τους. Η δε κόρη έμεινε στην Αθήνα.
Όπως είπε, τη μία ημέρα έφτασαν στο χωριό και την άλλη μέρα το πρωί πήρε το γιο του και πήγαν στο χωράφι, το οποίο από το σπίτι απείχε 5 λεπτά με το αυτοκίνητο.
Η γυναίκα έμεινε στο σπίτι, καθώς είχε προβλήματα υγείας. Το καλοκαίρι που είχε περάσει, είχε πέσει από το μπαλκόνι του σπιτιού τους στην Αθήνα και είχε αποκτήσει κινητικά προβλήματα.
Ο μάρτυρας ανέφερε ότι το πρωί βοήθησε τη γυναίκα να πάει στην τουαλέτα, της έδωσε πρωινό και τη φαρμακευτική της αγωγή και πήγαν με το γιο του στο χωράφι. Ενδιάμεσα επέστρεψε στο σπίτι, για να της δώσει κάποια άλλα χάπια που έπαιρνε, ενώ ξαναγύρισε το μεσημέρι για τα υπόλοιπα. Το μεσημέρι, όταν έφτασε στο σπίτι, σε έναν εξωτερικό διάδρομο άκουσε κάτι σαν «νιανούρισμα» και τότε, όπως είπε, είδε τη γυναίκα του πεσμένη στο έδαφος, καμένη και να βγάζει καπνούς. Δίπλα της ήταν ένα μπουκάλι με οινόπνευμα, ένας αναπτήρας και μια χαρτοταινία.
Η γυναίκα διακομίσθηκε σε πολύ άσχημη κατάσταση σε νοσοκομείο της Αθήνας, όπου έπειτα από 2,5 μήνες έχασε τη μάχη για τη ζωή της.
Σοβαρές αντιφάσεις
Απαντώντας σε ερωτήσεις, ο μάρτυρας είπε ότι σιγά σιγά μπορούσε να κινηθεί και μόνη της η γυναίκα, ενώ ήταν κατηγορηματικός ότι ο γιος του δεν έφυγε από το χωράφι όπου μάζευαν ελιές. Είπε πως έλειψε μόνο 5-10 λεπτά, όταν πήγε τουαλέτα σε χώρο που έχουν φτιάξει εκεί. Τόνισε πως δεν οδηγεί και πως με τα πόδια δε θα μπορούσε μέσα σε αυτό το χρόνο να πάει στο σπίτι τους και να κάνει κακό στη μητέρα του. Δήλωσε δε τη βεβαιότητά του ότι η γυναίκα αυτοπυρπολήθηκε, ενώ πρόσθεσε ότι και στο παρελθόν είχε προσπαθήσει να αυτοκτονήσει.
Στην κατάθεσή της η κόρη είπε πως, όταν συνέβη το περιστατικό, ήταν 14 ετών και εκείνο το Νοέμβριο αυτή έμεινε στην Αθήνα, της τηλεφώνησαν και έμαθε τι συνέβη.
Ακολούθως δέχτηκε βροχή ερωτήσεων για τις προανακριτικές της καταθέσεις. Σε αυτές είχε περιγράψει ότι μία ημέρα πριν πέσει από το μπαλκόνι του σπιτιού της στην Αθήνα, ο αδελφός της είχε χτυπήσει άσχημα τη μητέρα τους, ενώ χτύπησε και την ίδια, όταν προσπάθησε να τη βοηθήσει. Επίσης, είχε καταθέσει ότι ο αδελφός της κακοποιούσε τη μητέρα τους γύρω στα 6-7 χρόνια, καθώς και ότι επειδή τους χτυπούσε, πήγαν με τον πατέρα της στον εισαγγελέα και πήραν εντολή να τον κλείσουν στο Δρομοκαΐτειο.
Χθες, κατά την κατάθεσή της, αρνήθηκε ότι είχε πει τα παραπάνω και πως δε γνωρίζει πώς γράφτηκαν στις καταθέσεις της, για να της επισημάνει ο εισαγγελέας Έδρας Δημ. Σταύρου ότι πέφτει σε σοβαρές αντιφάσεις και πως η ψευδορκία είναι αδίκημα. Και αυτή δήλωσε πεπεισμένη πως πρόκειται για αυτοκτονία.
Η δίκη διεκόπη και θα συνεχισθεί την Τετάρτη, ενώ απορρίφθηκαν αιτήματα της υπεράσπισης για αναβολή, ώστε να καταθέσουν κι άλλοι μάρτυρες ή να κληθεί ειδικός ψυχίατρος.
Της Βίκυς Βετουλάκη
