Το σίγουρο είναι ότι ανάμεσα στις παραδοσιακές πολιτικές δυνάμεις του τόπου, δηλαδή τη Νέα Δημοκρατία και πλέον το ΣΥΡΙΖΑ, έχει εγκατασταθεί στο πολιτικό σκηνικό και τρίτος παίκτης.
Και αυτός ο παίκτης είναι το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ.
Η «εγκατάσταση» αυτή αποκτά μεγαλύτερη σημασία από το γεγονός ότι η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, παρά τις αλλεπάλληλες σοβαρές κρίσεις και τα λάθη της, αντέχει ακόμα, αλλά και από το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι καθηλωμένος, παρά τη δομική αντιπολίτευση που ακολουθεί μέχρι τώρα.
Το ερώτημα που αναδεικνύεται αφορά κυρίως στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ. Αρκούν οι εντυπωσιακές κινήσεις, που ολοκληρώθηκαν με το συνέδριο και την παρουσία κατά γενική ομολογία νέων ανθρώπων; Το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ είναι βέβαιο ότι βρίσκεται σε θετική φάση, είναι όμως ικανή αυτή να το οδηγήσει σε μια πολιτική ηγεμονία; Κατά τη γνώμη μου, όχι. Απαιτείται διαφορετικός πολιτικός λόγος και όχι στείρα άρνηση στις θέσεις των άλλων πολιτικών δυνάμεων. Ο πολιτικός του λόγος, πάντως, είναι σωστά προσανατολισμένος στη σοσιαλδημοκρατική εκδοχή. Δηλαδή, για να το πω με άλλα λόγια, το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ θα πρέπει να γίνει αυτό που δεν είναι, αυτό δηλαδή που ήταν αρχικά, ένα κόμμα ανατρεπτικό και ριζοσπαστικό.
Του Αντώνη Γιαννακόπουλου
Πρώην γραμματέα Ν.Ε. Μεσσηνίας
