Πως «έφτιαξαν» το λάδι οι Ιταλοί;
Έπειτα από μια όμορφη ελαιοκομική περίοδο και αναμένοντας ένα υπέροχο καλοκαίρι, έρχεται εύλογο το ερώτημα, μα όλο αυτό το λάδι, που βγάλαμε τι το κάνουμε; Η απάντηση είναι γνωστή. Εντάξει, το ξέρουμε όλοι, κοινό μυστικό: πουλάμε στην Ιταλία, πληρωνόμαστε σε 4 μέρες και ξενοιάζουμε. Αν το πεις αυτό, κάπου εκτός «χώρου» αρχίζει ο πόλεμος! Μα τι κάνετε; Τι κάνουν οι έμποροι; Τι κάνει το κράτος;
Ντροπή ο εθνικός θησαυρός να φεύγει ανεκμετάλλευτος στη Ιταλία, χάνουμε τεράστια κέρδη από τη διάθεση τυποποιημένου, που θα έδινε προστιθέμενη αξία στο προϊόν. Προσοχή! Μόλις είδατε τις δυο μαγικές λέξεις: «Θα έδινε», γιατί για να δώσει, πρέπει πρώτα να πάρει και πρέπει να πάρει τη φροντίδα από όλους μας. Μη ρωτάς, γιατί δεν τυποποιείται, ρώτα τι πρέπει να κάνεις εσύ, για να τυποποιηθεί και να πάρει την προστιθεμένη αξία, για να πουλήσει στο εξωτερικό και στην Ελλάδα.
Ναι. Γιατί σας φαίνεται παράξενο; Να πουλήσει στην Ελλάδα. Από κάπου πρέπει να αρχίσουμε, ας αρχίσουμε από εμάς τους ίδιους, στο σπίτι, στις επιχειρήσεις μας και βλέπουμε. Ένα μεγάλο ποσοστό ελληνικών νοικοκυριών αγοράζει ελαιόλαδο (δεν έχει δική του παραγωγή). Αγοράζει, αλλά αγοράζει κατευθείαν από παραγωγούς στην καλύτερη περίπτωση και στη χειρότερη, από γυρολόγους αεριτζήδες.
Επιτρέπεται η πώληση ελαιόλαδου σε δοχείο 5 λίτρων από παραγωγούς, με την προϋπόθεση ότι θα έχει επάνω τα στοιχεία τους. Συμφωνώ απόλυτα, μέχρις ενός σημείου βέβαια. Δεν επιτρέπεται φορολογικά η αγορά χύμα ελαιόλαδου, από εστιατόρια και επιχειρήσεις εστίασης, αλλά και εδώ ο τενεκές πάει και έρχεται (περιεχόμενο; αμφίβολο). Άρα και στο εσωτερικό κάτι κάνουμε λάθος.
Πρωταρχικός παράγοντας, για τη διάθεση ενός προϊόντος, είναι η αποδεδειγμένη χρησιμότητα του ή ακόμα κι η κατασκευασμένη χρησιμότητα και η παρουσία του στην αγορά.
Πώς απογειώνεται ένα προϊόν;
Με την αποδεδειγμένη υψηλή ποιότητα, τη χρησιμότητα, τη δημιουργία ανάγκης κτήσης και αν θέλετε και αυτόν τον όρο που τώρα τελευταία χρησιμοποιείται πολύ, το lifestyle. Ναι lifestyle, δηλαδή, τρόπος ζωής …
Μήπως, τελικά, πρέπει να πάμε σε αυτή την κατεύθυνση; Αυτό δεν έκαναν όλα αυτά τα χρόνια οι φίλοι μας οι Ιταλοί; Αυτοί δεν κατάφεραν να οικειοποιηθούν τη διάσημη μεσογειακή διατροφή;
Όταν εμείς στις δεκαετίες ‘80 –‘90 τρέχαμε να μαζέψουμε επιδοτήσεις, αυτοί δημιουργούσαν τον μύθο, δημιούργησαν ένα συνονθύλευμα στοιχείων, έφτιαξαν ένα εκρηκτικό μείγμα, έβαλαν σ’ ένα κουτί ό,τι καλύτερο είχαν να επιδείξουν, από, την τεχνολογία, τον πολιτισμό, τη μόδα, το φαγητό και τον τουρισμό και το πούλησαν.
Το lifestyle του ιταλικού ελαιολάδου
Προσοχή! Δεν το πούλησαν οι ίδιοι, βρήκαν κάποια εκατομμύρια πωλητές και διαφημιστές ανά τον κόσμο. Βρήκαν τους τουρίστες μέσου κι υψηλού επιπέδου, που επισκέπτονταν τη χώρα τους και τους έκαναν διαφημιστές. Τους πούλησαν ένα πακέτο αξέχαστο και μέσα σ’ αυτό το πακέτο, κυρίαρχη θέση είχε το ελαιόλαδο.
Έγινε lifestyle να έχεις ιταλικό ελαιόλαδο, σε μπουκάλι στο σπίτι, επάνω στο τραπέζι. Είναι τις μόδας στα καλά εστιατόρια στη Γερμάνια στην Γαλλία, στην Αμερική, πρόσφατα το είδα στην Ρωσία, να υπάρχει το εμφιαλωμένο καλό ελαιόλαδο επάνω στο τραπέζι. Είναι της μόδας κάποιος από το εστιατόριο, να σου προτείνει συγκεκριμένο τύπο ελαιόλαδου, για το συγκεκριμένο πιάτο πού θα απολαύσεις. Σας φαίνεται τραβηγμένο; Ε! λοιπόν δεν είναι. Απλά συμβαίνει…
Του Κώστα Λύρη
ΠΗΓΗ: agrocosmos.com
Μα, τι να κάνουμε για να πουλήσουμε ελληνικό ελαιόλαδο;
