Οι προσεχείς εκλογές ήσαν αναπόφευκτες. Μετά τη δραματική στροφή που έκανε ο Τσίπρας στις 13 Ιουλίου υπογράφοντας το τρίτο Μνημόνιο, το οποίο είναι διαμετρικά αντίθετο απο τις προεκλογικές του υποσχέσεις, τις δεσμεύσεις στη Βουλή και το κάλεσμα στο Δημοψήφισμα, άλλη λύση απο την προσφυγή στις κάλπες δεν υπήρχε. Αυτό που θα μπορούσε και θα έπρεπε να έχει αποφευχθεί ήταν οι εκλογές του Γενάρη, αν ο κόσμος είχε πιστέψει ότι το φώς που είχε αρχίσει να αχνοφαίνεται ήταν πράγματι η έξοδος του τούνελ. Αν το τελευταίο διάστημα της συγκυβέρνησης ΝΔ/Πασόκ είχε επιδειχθεί μεγαλύτερη σοβαρότητα και αποφασιστικότητα και δεν είχαν επικρατήσει τα παλαιοκαμματικά τερτίπια του Σαμαρά, ο οποίος με το success story έδωσε λάθος μήνυμα λέγοντας ότι έφτασε το τέλος της υπερπροσπάθειας και των θυσιών.
Έτσι, ο Σύριζα παραβιάζοντας το πνεύμα του Συντάγματος εξεβίασε τη διενέργεια πρόωρων εκλογών, κυρίως κάτω απο την πίεση της πτέρυγας των λαφαζανικών. Ο Τσίπρας κατέβηκε στις εκλογές με ένα σαθρό και ανερμάτιστο πρόγραμμα. Το λεγόμενο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης βασιζόταν πάνω σε ένα μεγάλο ψέμα: ότι για όλα φταίνε οι ξένοι και άρα θα τους βάλουμε να πληρώσουν, μάλιστα συνοδεία ζουρνάδων. Οι ψηφοφόροι ακολούθησαν τις συριζαϊκές σειρήνες, που έταζαν ανέξοδη ελπίδα και στις 25 Γενάρη αναποδογύρισαν την καρδάρα με το γάλα. Τη στιγμή που άλλες ομοιοπαθείς χώρες έβγαιναν απο τα μνημόνια εμείς επιλέξαμε την περιπέτεια, τη αβεβαιότητα και τη διαιώνιση της προσπάθειας που θα πρέπει να καταβάλει η παρούσα αλλά και οι επόμενες γενιές.
Μέχρι χθές ο Σύριζα κρινόταν απο τις υποσχέσεις του, οι οποίες αν και καταφανώς ψεύτικες, χάιδευαν αφτιά. Και οι καλοπροαίρετοι πολίτες χωρίς πολλή σκέψη έλεγαν «ακόμα και τα μισά να κάνει, καλά θα είναι»! Σήμερα, όμως, κρίνεται απο τα δείγματα γραφής, που ως κυβέρνηση έχει δώσει. Πορεύτηκε με τα ψέματα, με λάθος πρόγραμμα, με κακά επιλεγμένους υπουργούς και συνεργάτες, χωρίς μέθοδο, βάζοντας φαντασιακούς στόχους και κατασκευάζοντας φανταστικούς εχθρούς. Και τα αποτελέσματα ήταν καταστροφικά για την οικονομία, για την κοινωνία, για τους θεσμούς και για τη διεθνή θέση της χώρας.
Ο λόγος δίνεται και πάλι στους πολίτες, για να διαμορφώσουμε όλοι μαζί την επόμενη μέρα διασώζοντας τα ουσιώδη: την εφαρμογή του μνημονίου και μέσα απο αυτό την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, την κοινωνική συνοχή, την επανεκίνηση της οικονομίας και την αποκατάσταση του παραγωγικού ιστού. Η ευθύνη είναι μεγάλη και γίνεται ακόμα μεγαλύτερη αν λάβουμε υπόψη τις επιθέσεις που δέχονται οι θεσμοί απο τα φασιστοειδή που ευδοκιμούν στο πολιτικό προσκήνιο αλλά και το παρασκήνιο. Πρέπει πάνω από όλα να προστατεύσουμε την ίδια τη Δημοκρατία απο τους τσαρλατάνους και τους αγύρτες που τάζουν ανατροπές και δίνουν ραντεβού στα γουναράδικα. Πρώτη δέσμευση της κυβέρνησης της 21ης Σεπτεμβρίου πρέπει να είναι η κατάργηση του μπόνους των 50 εδρών. Και επίσης η Βουλή να αυτοπροστατευθεί επιλέγοντας Πρόεδρο που θα ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του θεσμού και δεν θα ακολουθήσει τα καμώματα της απερχόμενης ΠτΒ.
Καμία χώρα δεν διαθέτει την πολυτέλεια των αλλεπάλληλων εκλογικών αναμετρήσεων. Ακόμα λιγώτερο η Ελλάδα. Η έναρξη μίας περιόδου δυστοκίας σχηματισμού κυβερνήσεων θα μας φέρει αντιμέτωπους με καταστάσεις αλά ιταλικά των ετών 1970-80. Η πολυδιάσπαση του πολιτικού σκηνικού θα οδηγήσει εκ των πραγμάτων σε κυβέρνηση συνεργασίας. Όποιο χρώμα και αν έχει αυτή θα πρέπει να είναι μία κυβέρνηση ευθύνης και μακράς πνοής. Τέλος στους πειραματισμούς, στα διχαστικά κηρύγματα και στις ανέξοδες υποσχέσεις με στόχο την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών. Η αυτοδυναμία σήμερα είναι συνώνυμο της αυτο-αδυναμίας. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι οι πολίτες κατάλαβαν πως η διάκριση σε μνημονιακούς/αντιμνημονιακούς ήταν ψευδεπίγραφη και για αυτό αποτελεί παρελθόν. Τα προβλήματα όμως είναι πάντα εδώ. Επιπλέον, έχουν οξυνθεί και η επίλυση τους απαιτεί συνέργειες, συναίνεση, συναγερμό περισσότερων δυνάμεων. Η διαχείριση τους δεν είναι πια θέμα ενός κόμματος ή μίας παράταξης. Ανεξάρτητα απο τις ρητορείες της σύντομης, ευτυχώς, προεκλογικής περιόδου, το βράδυ των εκλογών θα χρειαστεί να γίνουν συγκλίσεις. Απο όλους όσοι πιστεύουν στη Δημοκρατία και στην ευρωπαϊκή προοπτική της Ελλάδας. Αρκετά πια οι διχασμοί, τα ναι και τα όχι. Οι Έλληνες πρέπει να βγούμε μονιασμένοι απο αυτές τις εκλογές και η Ελλάδα να ξαναβρεί τη χαμένη αυτοπεποίθηση της.
Του Τάκη Αναστόπουλου (*)
(*) Ο κ. Τάκης Αναστόπουλος είναι τ. Δ/ντής της ΕΕ και το 2014 υπήρξε υποψήφιος ευρωβουλευτής με την Ελιά-Δημοκρατική Παράταξη
Να βγούμε μονιασμένοι απο αυτές τις εκλογές
