Κάθε Κυριακή με Θάρρος
Γράφει ο Παύλος Μάραντος*
Μετά τη μεταπολίτευση, και κυρίως μετά το 1981, κυριάρχησε ο λαϊκισμός. Ένας λαϊκισμός που ξεκίνησε από το ΠΑΣΟΚ, απλώθηκε σε όλα τα κόμματα και κυριάρχησε σε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία. Ένας λαϊκισμός που οδήγησε στην άνοδο της ασημαντότητας, που έκτοτε κυριαρχεί σε όλους τους τομείς της κοινωνικής και πολιτικής ζωής. Ακριβώς εδώ εντοπίζεται το πρόβλημα της Ελλάδας: στην άνοδο της ασημαντότητας.
Ίσως το πιο τραγικό είναι ότι η ασημαντότητα κυριάρχησε στα πανεπιστήμια. Ο φοιτητικός κομματικός συνδικαλισμός αποτελεί το φυτώριο των ασήμαντων. Οι συγκρούσεις, οι τακτικισμοί, οι μεθοδεύσεις, οι τραμπουκισμοί, όλα αυτά, άρχισαν να καλλιεργούνται στις φοιτητικές παρατάξεις. Και βέβαια σε όλες τις φοιτητικές παρατάξεις, χωρίς εξαίρεση, κυριάρχησαν οι μέτριοι, οι ασήμαντοι. Από εκεί απλώθηκαν σαν τη γάγγραινα σε ολόκληρη την κοινωνία.
Από αυτές τις φοιτητικές παρατάξεις προέρχονται οι περισσότεροι που κάνουν καριέρα ως βουλευτές, ως δήμαρχοι, ως συνδικαλιστές, ως πανεπιστημιακοί κ.τ.λ. Όλοι αυτοί οι μέτριοι και ασήμαντοι, μέσα από τους ιδεολογικούς μηχανισμούς χειραγώγησης, γίνονται οι «εκλεκτοί» του λαού, στη Βουλή, στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, στο συνδικαλισμό κ.τ.λ. Όλοι αυτοί καταφέρνουν, ως χαμαιλέοντες, να αναρριχώνται στην εξουσία.
Αυτά που μαθαίνουν στα φοιτητικά αμφιθέατρα, τα μεταφέρουν στην κοινωνική και πολιτική ζωή: στη Βουλή, στα Δημαρχεία, στα συνδικαλιστικά σωματεία κ.τ.λ.
Δεν είναι, λοιπόν, παράξενο που σε όλους αυτούς τους θεσμούς κυριαρχούν η λογοδιάρροια, η ασυναρτησία, το ψέμα, το υβρεολόγιο, οι τραμπουκισμοί και άλλα παρόμοια. Και όλα αυτά εν ονόματι της δημοκρατίας και των συμφερόντων του λαού. Η πολιτική υπανάπτυξη και η καφρίλα σε όλο τους το μεγαλείο.
Όλοι αυτοί που καταλαμβάνουν διάφορα δημόσια αξιώματα είναι άνεργοι και ανεπάγγελτοι. Γι’ αυτό γαντζώνονται στις θέσεις τους. Γι’ αυτό βυζαίνουν σαν βδέλλες το δημόσιο χρήμα. Γι’ αυτό γίνονται επιβήτορες της εξουσίας.
Με άλλα λόγια, σε όλες σχεδόν τις θέσεις εξουσίας, σε όλους σχεδόν τους τομείς, έχουν ανέλθει άσχετοι, άπειροι, ανίκανοι, μέτριοι, ασήμαντοι. Αν αυτά ισχύουν- και κατά τη γνώμη μας ισχύουν-, με ποια προσόντα και με ποιες ικανότητες θα μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα στην κυβέρνηση, στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, στο συνδικαλισμό κ.τ.λ.; Απλώς είναι ανίκανοι να τα αντιμετωπίσουν. Γι’ αυτό τα αναβάλλουν συνεχώς για το μέλλον.
Αυτοί οι ανίκανοι και συνάμα ασήμαντοι, όποιες θέσεις και αν κατέχουν, δε θα μπορέσουν να επιλύσουν προβλήματα, διότι ανατράφηκαν μέσα σε κομματικούς μηχανισμούς, μαθαίνοντας μηχανορραφίες και ραδιουργίες και όχι μαθαίνοντας να δίνουν λύσεις σε προβλήματα.
Κάθε μέρα σχεδόν γινόμαστε μάρτυρες για τα όσα συμβαίνουν στη Βουλή, στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, στα συνδικάτα, στα πανεπιστήμια. Ένα διαρκές μπλα-μπλα-μπλα. Γιατί ακριβώς, από τα φοιτητικά τους χρόνια, όλοι αυτοί οι μπλαμπλαλίστες, έχουν μάθει να μηχανεύονται επί της διαδικασίας και όχι να συζητούν επί της ουσίας.
Δυστυχώς, αυτή η κατάσταση έχει μεταφερθεί και στις συζητήσεις που γίνονται στην τηλεόραση. Υπάρχουν μόνο επιμέρους μονόλογοι, κανένας διάλογος. Να ακούς και να βλέπεις αμούστακους πολιτικούς, συνδικαλιστές κ.τ.λ. και να νομίζεις ότι ακούς γερόντια περασμένων δεκαετιών. Να ακούς λόγια ρηχά, ιδεοληπτικά, χωρίς επιχειρήματα, που στραμπουλάνε το μυαλό μας.
Όλοι αυτοί οι μέτριοι και ασήμαντοι ανήκουν στην κομματική/πολιτική/ συνδικαλιστική τάξη, που δε θέλει περιορισμό των προνομίων της. Δε θέλει μία-δύο θητείες στα δημόσια αξιώματα. Δε θέλει πραγματικό «πόθεν έσχες». Και όλοι αυτοί ανήκουν σε όλα τα κόμματα, δεξιά και αριστερά.
Μπορούν αυτοί οι ανίκανοι και ασήμαντοι να σώσουν τη χώρα; Λογικά όχι. Όμως, υπάρχει και το απίθανο. Κάποιος, με ιδιαίτερα χαρίσματα, να θελήσει να ξεβρωμίσει το τοπίο και να υπηρετήσει την κοινωνία.
Το ερώτημα είναι, αν τελικά, είμαστε καταδικασμένοι, ως κοινωνία και πολιτεία, ως άτομα και πολίτες. Η απάντηση δεν είναι εύκολη. Διότι υπάρχουν πολλοί και αστάθμητοι παράγοντες. Όλα θα εξαρτηθούν από τους πολίτες. Στις δημοκρατίες ανώτατο όργανο της πολιτείας είναι ο λαός, οι πολίτες. Επομένως, οι πολίτες με την ψήφο τους καθορίζουν την πορεία της πολιτείας. Οι πολίτες ας αποφασίσουν να εκλέγουν τους πιο σημαντικούς και άξιους σε όλους τους τομείς. Να αναδεικνύουν τους έμπειρους, τους εργατικούς, τους έντιμους, τους ικανούς. Αυτούς που αγωνίζονται πραγματικά για το δημόσιο και όχι για το δικό τους συμφέρον.
Μόνο έτσι θα τεθούν στο περιθώριο οι μέτριοι, οι ανίκανοι, οι ασήμαντοι. Μόνο έτσι θα περιοριστεί η κυριαρχία της μετριότητας και το βόλεμα της ανικανότητας. Μόνο έτσι θα τερματιστεί η άνοδος της ασημαντότητας.
Όμως, το πιο κρίσιμο ερώτημα είναι, αν οι πολίτες θέλουν να ξεφύγουν από τους ανίκανους και ασήμαντους και να αναδείξουν τους πιο ικανούς, άξιους και σημαντικούς, αν θέλουν το τέλος της ασημαντότητας.
Χρόνια Πολλά και Καλή Χρονιά!
*Ο Παύλος Μάραντος είναι Έλληνας και Ευρωπαίος πολίτης.
marantosp@gmail.com
