Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Φίλες και φίλοι,
Βρισκόμαστε σε ένα κρίσιμο σημείο της πορείας μας. Μιλάμε συχνά για την ανάγκη εξωστρέφειας . Σωστά. Αυτό όμως συμβαίνει γιατί υπάρχει πρόβλημα που εκφράζεται με τις οργανώσεις μας που υπολειτουργούν, με την κατήφεια των χιλιάδων ανθρώπων που μας έδωσαν με την ψήφο τους άλλη μια ευκαιρία να προχωρήσουμε μπροστά παρά τις απογοητεύσεις και τους προβληματισμούς τους. Εκφράζεται όμως και από την στάση της κοινωνίας που δεν δείχνει ιδιαίτερα πρόθυμη να ακούσει τις προτάσεις μας.
Σ΄ όλες τις τελευταίες δημοσκοπήσεις φαίνεται μια πτώση των ποσοστών μας κατά 2% -2.5% . Αυτό το στοιχείο δε, παντρεύεται με το κλίμα που συναντάμε στις περιοδείες μας, στην συζήτηση με στελέχη της παράταξης που ανοίγουν την καρδιά τους. Αυτά πρέπει να μας απασχολήσουν, να διερευνήσουμε τα αίτια, να δούμε πως πορευόμαστε. Κατά την άποψή μου, δεν έχουμε το δικαίωμα να δηλώνουμε γενικά ικανοποιημένοι.
Επιτρέψτε μου να καταθέσω ορισμένες σκέψεις, πάντα με θετική διάθεση συνεισφοράς στην παράταξη και εκφράζοντας την αγωνία μου για το την πορεία μας :
1. Ο κόσμος της παράταξης είναι κουρασμένος, έχει ζήσει τα πάντα. Ας σκεφτούμε πως ξεκίνησε η συζήτηση για ένα νέο κόμμα της Κεντροαριστεράς, πως συγκροτήθηκε το ΚΙΝΑΛ μέσα από εύθραυστες ισορροπίες, αντίρροπες δυνάμεις και διορισμένα όργανα, τι συνέβη στην συνέχεια και που καταλήξαμε. Τα αναφέρω, γιατί η ψήφος στις εκλογές του Ιουλίου δεν ήταν μια εύκολη υπόθεση και δεν είχε κανένα χαρακτήρα λευκής επιταγής. Επίσης, γιατί κάθε καθυστέρηση, κάθε λάθος συσσωρεύεται στην προηγούμενη πορεία και κουράζει, αποστασιοποιεί δυνάμεις μας.
2. Στις εκλογές του Ιουλίου είχαμε μια αξιοπρεπή παρουσία, καταγραφήκαμε με το 8.1 % ως η τρίτη πολιτική δύναμη, μέσα σε δύσκολες συνθήκες ασφυκτικής πίεσης. Μπορούμε να προχωρήσουμε με σαφή στρατηγική και δυναμισμό. Ωστόσο, δεν είναι σωστό να εμφανίζουμε αυτό το ποσοστό και ως κάποια τεράστια επιτυχία, ούτε ως δείγμα ανοδικής πορείας. Από τον Οκτώβριο του 2009 μέχρι τον Ιούλιο του 2019 χάσαμε συνολικά κοντά 2.500.000 ψήφους. Αυτή είναι η αλήθεια. Ακούω το επιχείρημα, ότι αφού τον Ιανουάριο του 2015 το ΠΑΣΟΚ πήρε 4.6% και τώρα 8%, βρίσκεται σε ανοδική πορεία. Πρόκειται για δημιουργική λογιστική .
Τον Ιανουάριο του 2015 το ΠΑΣΟΚ πήρε 289.469 ψήφους ( 4.68%) , με το ΚΙΔΗΣΟ 153.557 ψήφους ( 2.15%) . ΑΘΡΟΙΣΜΑ : 442.026 ψήφους ( 7.15%) . Σ΄αυτά ας ληφθεί υπόψη ότι το ΠΟΤΑΜΙ είχε πάρει 373.924 ψήφους ( 6.05%). Άρα το σύνολο πάει 815.950 ψήφους( 15.15% )
ΤΩΡΑ , το ΠΑΣΟΚ/ ΚΙΝΑΛ πήρε 457. 519 ψήφους(8%) Εν ολίγοις τα ΠΑΣΟΚ μαζί συν ολίγον από ΔΗΜΑΡ και ΚΙΔΗΣΟ πήραν τους ίδιους σχεδόν ψήφους με το 2015, ενώ συνέβησαν τόσα στο πολιτικό σκηνικό, μένοντας σε μια κατάσταση τέλματος. Αν δε ληφθούν υπόψη και οι ψήφοι του ΠΟΤΑΜΙΟΥ το 2015 , υπάρχει και ένα μείον 373.924 ψήφοι.
Ας μην ωραιοποιούμε λοιπόν τις καταστάσεις, γιατί αυτό αποτελεί την καλύτερη συνταγή μαρασμού και περιθωριοποίησης. Και από την άλλη ας μην καταστραφολογούμε γιατί αντέξαμε σε κάθε περίπτωση.
3. Οι εκλογές αποτελούσαν μια μεγάλη ευκαιρία για ένα come back. Αυτό όμως δεν έγινε.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν απομονωμένος, το 65% ήταν οργισμένο μαζί του. Το κυρίαρχο λαϊκό αίτημα ήταν «Φυγέτε». Το ΚΙΝΑΛ έπρεπε να τολμήσει να κολυμπήσει σ΄αυτό το λαϊκό ποτάμι, να διεκδικήσει το μερτικό του τουλάχιστον σε διψήφιο επίπεδο και τον ρόλο του στην επιστροφή στην κανονικότητα, στην οριστική στην συνέχεια ήττα του λαϊκισμού, στην ανάταξη της χώρας.
Δεν το κάναμε. Εμφανιστήκαμε χωρίς γραμμή που να πείθει, με συνεχείς « διορθώσεις » της τακτικής που θόλωναν την πρότασή μας. Ο λαός ήθελε αλλαγή με το ΚΙΝΑΛ να παίζει ενεργό ρόλο. Στο τέλος έδωσε αυτοδυναμία στην Ν.Δ για να σιγουρέψει ότι δεν θα επιτραπούν « παιχνίδια» με τον ΣΥΡΙΖΑ από κάποιους που έγιναν εσχάτως αντιδεξιοί αλά δεκαετία του ΄80. Στο ΚΙΝΑΛ έδωσε 457.519 ψήφους. Ήταν μια συγκομιδή που οφείλεται αποκλειστικά στον πατριωτισμό, στην ψυχή μιας ταλαιπωρημένης παράταξης, χιλιάδων ανθρώπων που οφείλουμε να κάνουμε τα πάντα για να τους εκπροσωπούμε επάξια.
Έτσι δεν καταφέραμε τον βασικό εκλογικό μας στόχο που ήταν η αλλαγή συσχετισμών ανάμεσα στο ΚΙΝΑΛ και τον ΣΥΡΙΖΑ, που θα επέτρεπε να επανέλθουμε ως η ηγεμονική δύναμη στον χώρο της Κεντροαριστεράς.
Επιτρέψτε μου δε να επισημάνω, πως ο χειρισμός του Ε. Βενιζέλου στην καρδιά της εκλογικής μάχης φάνηκε εκ των πραγμάτων και εκ του αποτελέσματος ότι δεν βοήθησε.
4. Και τώρα; Πως προχωράμε;
Α. Υπάρχει χώρος για να αναπτυχθούμε, για να κάνουμε αισθητή την παρουσία μας, για να καλύψουμε το χαμένο έδαφος. Ας αφήσουμε όμως καταρχήν τις λογικές ότι όλοι μας χτυπάνε. Ακόμη κι αν είναι αλήθεια ταιριάζουν σ΄άλλους πολιτικούς χώρους. Και ο κόσμος δεν πρόκειται να επιστρέψει σε εμάς απλώς με αυτό το επιχείρημα.
Εμείς πρέπει να ασχολούμαστε με το τι κάνουμε εμείς.
Καταρχήν υπάρχει ένας ΣΥΡΙΖΑ που παρά την φλυαρία του για μετάλλαξη και άλλα σπουδαία συνεχίζει να είναι ένα κόμμα βαθειά λαϊκίστικο, χωρίς να έχει καταλάβει ότι έχασε συντριπτικά σε τρεις εκλογικές μάχες, με εμφανή αδυναμία να αρθρώσει ένα νέο, σύγχρονο λόγο. Είναι ζαλισμένος, αμήχανος, επιρρεπής σε εσωτερικές συγκρούσεις, υπόλογος απέναντι στον λαό για επικίνδυνα παιχνίδια με τους θεσμούς,
Υπάρχει μια Κυβέρνηση της ΝΔ, που παρά τα ανοίγματά της και την προσπάθεια να εμφανιστεί έτοιμη και με σίγουρη επιτυχία δεν μπορεί να κρύψει τον συντηρητισμό του κορμού της Ν.Δ και την ανετοιμότητα να αντιμετωπίσει κορυφαία προβλήματα όπως την εξασφάλιση μιας σταθερής Ανάπτυξης, το Μεταναστευτικό κα. Μια Κυβέρνηση που δεν δείχνει να επιδιώκει τον διάλογο για σειρά θεμάτων που θα έπρεπε να διεκδικεί συναινέσεις.
Αυτά τα δύο κόμματα έχουν πείσει δυνάμεις του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς. Αυτή είναι η πρόκληση για εμάς. Να πείσουμε ότι εμείς είμαστε ο πόλος, η δύναμη που έχει και προωθεί χρήσιμες λύσεις για την κοινωνία.
Β. Αυτό δεν μπορούμε να το επιτύχουμε με μια στάση ετεροπροσδιορισμού ή ίσων αποστάσεων που δεν πείθουν κανένα. Αναπτύσσονται και πάνε μπροστά εκείνες οι δυνάμεις που έχουν σύγχρονη ατζέντα, θέσεις για τα προβλήματα που αγγίζουν την κοινωνία, αφήγημα για το μέλλον της χώρας. Που ορίζουν τα πεδία της αντιπαράθεσης και των διαχωριστικών γραμμών που επαναπροσδιορίζονται στην εποχή της τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης.
Οι δυνάμεις που απλά ασκούν ανέξοδη κριτική, που θέλουν να εμφανίσουν μια ανούσια αριστεροσύνη, απλά περιθωριοποιούνται . Πολύ φοβάμαι ότι μας σπρώχνουν σε μια ψευτοαριστερή φυσιογνωμία, την στιγμή που θέλουν όλο το υπόλοιπο γήπεδο για να το μοιράζονται Ν.Δ και ΣΥΡΙΖΑ. Αν το επιτύχουν, θα βρεθούμε ενώπιον μεγάλων αδιεξόδων.
Εδώ πρέπει να ρίξουμε το βάρος μας. Στη διαμόρφωση μίας σύγχρονης ταυτότητας και θέσεων που να αντιστοιχούν στην ανάγκη μίας σύγχρονης Κεντροαριστεράς και να ανταποκρίνεται στην εξυπηρέτηση των αναγκών της μεσαίας τάξης και της νεολαίας. Το να κάνεις κριτική για το Μεταναστευτικό δεν λέει τίποτα. Το να πεις τι θα έκανες αν ήσουν Κυβέρνηση μετράει. Το ίδιο ισχύει για όλα τα θέματα.
Χρειάζεται καθαρό στίγμα. Χρειάζεται καθαρότητα θέσεων. Δεν είναι δυνατόν για κρίσιμα, για μείζονα ζητήματα το ΚΙΝΑΛ να τοποθετείται στη Βουλή με ΠΑΡΩΝ. Είτε είμαστε υπέρ είτε είμαστε κατά, χωρίς να φοβόμαστε εάν θα ταυτιστούμε είτε με τον ένα είτε με τον άλλο. Εάν έχουμε ξεκάθαρη θέση μπορούμε να το κάνουμε. Το παρών δεν σημαίνει τίποτε απολύτως και δείχνει αμηχανία και έλλειψη θέσης. Εγώ δηλώνω ότι δεν μπορώ για σοβαρά θέματα να τοποθετηθώ ξανά ως βουλευτής με παρών.
Γ. Πρέπει να δούμε το άνοιγμα της λειτουργίας μας σε δυνάμεις που σήμερα αισθάνονται ότι δεν έχει νόημα να απευθυνθούν στην ηγεσία του κόμματος, ότι δεν εισακούγονται. Υπάρχει ένα ανεξάντλητο στελεχιακό δυναμικό από τους χώρους της Αυτοδιοίκησης, των Επιμελητηρίων, των κινημάτων, των Γραμμάτων και των Τεχνών, της διανόησης. Υπάρχουν δεκάδες πρώην Βουλευτές, Υπουργοί. Η αξιοποίηση, η αφύπνιση, η ενεργοποίησή όλου αυτού του δυναμικού θα ήταν μια ωστική δύναμη. Αυτό πρέπει να εξεταστεί ξεχωριστά. Δυστυχώς, καλώς ή κακώς υπάρχει η αίσθηση ότι όλα γίνονται από ένα ολιγομελές επιτελείο, πέραν του οποίου δεν υπάρχουν περιθώρια ουσιαστικής συμμετοχής . Αυτό περιορίζει τις δυνατότητές μας .
Επίσης είναι πολύ ενοχλητικό και προκαλεί ζημιά να διαρρέεται ότι κάποιοι από εδώ μέσα συνομιλούν με τον ΣΥΡΙΖΑ είτε με την ΝΔ. Κάνουμε κριτική που η Κυβέρνηση δεν δείχνει διάθεση συναινέσεων για σειρά θεμάτων και παντού να λέγεται ότι δεν έχει νόημα να ασχολούνται μαζί μας για το θέμα π.χ του εκλογικού Νόμου, αφού έτσι κι αλλιώς και συμφωνία να υπήρχε, δύο βουλευτές μας δεν θα ψήφιζαν το αποτέλεσμα μίας Συμφωνίας; Μήπως πρέπει να είμαστε πιο ειλικρινείς τουλάχιστον μέσα στην Κ.Ε;
Αυτές είναι κάποιες σκέψεις που ήθελα να καταθέσω. Θα μπορούσα να πω κι άλλα. Αυτά αρκούν όμως για αυτή την στιγμή.
Σε κάθε περίπτωση μοναδικός μου στόχος είναι να συμβάλω θετικά στην ανοδική πορεία του χώρου μας κάτι που πιστεύω με όλη μου την καρδιά ότι είναι απολύτως εφικτό εάν διορθώσουμε τα λάθη μας και κινηθούμε δυναμικά μπροστά.
Η διαφορετική άποψη και η καλόπιστη κριτική υπήρξε διαχρονικά οξυγόνο για την παράταξη και δεν μπορεί να ποινικοποιείται.
Ας μιλήσουμε λοιπόν ανοιχτά και καθαρά γιατί μόνο έτσι μπορούμε να ξαναβρούμε το δρόμο μας και κυρίως την αληθινή συντροφικότητά μας.
