Κοινωνίες με γυάλινα πόδια…


Αρχή του νέου χρόνου, και κάποιες αλήθειες πρέπει να τις δούμε, και  να τις πούμε …
Όταν είμαστε νέοι, πιστεύαμε ότι θα αλλάζαμε τον κόσμο…
Στη διαδρομή, αφήσαμε τον άνθρωπο στην άκρη, και κάναμε πρωταγωνιστή το χρήμα…
Ξεχάσαμε το ΕΜΕΙΣ,  και ζούμε στην εποχή του ΕΓΩ…
Ζούμε σε πελάγη αδιαφορίας για το τι συμβαίνει γύρω μας, και εγκλωβιστήκαμε σταθερά στο εγωκουκούλι μας…
Ο πλανήτης ολόκληρος βρυχάται, και εμείς πιάνουμε από τα μαλλιά τα σοβαρότατα προβλήματα που  δημιούργησε κυρίως  ο άνθρωπος, και τα σέρνουμε  σε τραπέζια συνελεύσεων, συνεδριάσεων, ημερίδων, συμβουλίων… με απίστευτες λεκτικές κοκορομαχίες, με αντιπαραθέσεις εκτός ουσίας, δείχνοντας με το δάχτυλο πάντα,  τους άλλους ως ενόχους…
Αφήσαμε τη γνώση, και περάσαμε στην πληροφορία…
Δεν ακούμε…
Συνεχώς θέλουμε να απαντάμε, έχοντας για όλα άποψη…
Δεν ζούμε…
Απλώς τρέχουμε, ώστε να καλύψουμε όλες αυτές τις ψεύτικες ανάγκες, για τις οποίες  αφήσαμε όλες τις ηθικές αξίες…
Φτιάξαμε κοινωνίες με γυάλινα πόδια και ανθρώπους με άδειες καρδιές…
Ζούμε για το “φαίνεσθαι”,  κρύβοντας επιμελώς το “είμαι”…
Και η μοναξιά μέσα μας θεριεύει απίστευτα…
Βγαίνει προς τα έξω, με τη μορφή μοντέρνων ασθενειών…
Κατάθλιψη, κρίσεις πανικού, αγοραφοβία, που κάνουν τον καρκίνο και άλλες σπάνιες κάποτε αρρώστιες),  εφιάλτη επιδημίας για όλες τις ηλικίες… Καταστρέφουμε και μολύνουμε το περιβάλλον….
Όμως,  οφείλουμε να παραμείνουμε όρθιοι…
Οφείλουμε να ακούσουμε και να μάθουμε από την ανεξάντλητη κληρονομιά σοφίας, που έχουμε την τύχη να υπάρχει στη χώρα μας…
«Θέλω να βρω μια δικαιολογία για να ζήσω και να βαστάξω το φοβερό καθημερινό θέαμα της αρρώστιας, της ασχήμιας, της αδικίας και του θανάτου…»
N. Καζαντζάκης
Και στο διαδίκτυο βρήκα αυτά τα λόγια,  που μας βάζουν   να σκεφθούμε τι έχει τελικά νόημα στη ζωή…
« ……Ζήτησα από τον Θεό να μου δώσει δύναμη και μου έδωσε δυσκολίες για να με κάνει δυνατή. ..
Ζήτησα σοφία και ο Θεός μου έδωσε προβλήματα για να λύσω…
Ζήτησα ευημερία και ο Θεός μου έδωσε δύναμη και μυαλό για να δουλέψω…
Ζήτησα κουράγιο και μου έδωσε κινδύνους για να ξεπεράσω…
Ζήτησα υπομονή και ο Θεός μου έδωσε καταστάσεις όπου αναγκάστηκα να περιμένω…
Ζήτησα αγάπη και μου έδωσε ανθρώπους που χρειάζονταν βοήθεια…
Ζήτησα χάρες και μου έδωσε ευκαιρίες…
Δεν έλαβα τίποτα από όσα ήθελα και έλαβα όσα χρειαζόμουν. Οι προσευχές μου εισακούστηκαν….»

Και τότε κατάλαβα ότι πρέπει  να μιλάω λιγότερο, να ακούω πιο πολύ, να έχω περισσότερη   κατανόηση,  λιγότερο θυμό, ώστε  να έχω περισσότερο φως μέσα μου, και κυρίως αγάπη για τον εαυτό μου!
Και θα τα καταφέρουμε για ένα αύριο καλλίτερο, αν αρχίσουμε να βλέπουμε τα πραγματικά θαύματα της ζωής…
Μπορείς να τυφλωθείς, αν βλέπεις όλες τις μέρες ίδιες.
Κάθε μέρα είναι διαφορετική, κάθε μέρα φέρνει ένα δικό της θαύμα.
Το ζήτημα είναι να δώσεις προσοχή στο θαύμα..
Οσκαρ Ουάιλντ

Βούλα Κυριακέα
Στούπα, ένα από τα θαύματα της Μάνης…..