Παρουσίαση-διάλεξη με θέμα «Η Καλαμάτα που χάθηκε, αστικό τοπίο και συλλογική μνήμη» θα πραγματοποιήσει αύριο Παρασκευή, 10 Ιουνίου, στις 8.00 το βράδυ, στο Μέγαρο Χορού Καλαμάτας, ο Εικαστικός Τομέας της Κ.Ε. «Φάρις» του Δήμου Καλαμάτας, στο πλαίσιο της έκθεσης «Το Ελληνικό Τοπίο, έργα από τη συλλογή της ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ», ως παράλληλη εκδήλωση.
Εισηγήτρια θα είναι η κυρία Παναγιώτα Κουράκλη, διευθύντρια Προγραμματισμού, Ανάπτυξης και Ευρωπαϊκών Θεμάτων του Δήμου Καλαμάτας, τοπογράφος μηχανικός Πολυτεχνικής Σχολής ΑΠΘ, πτυχιούχος Τμήματος Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Διαχείρισης Πολιτισμικών Αγαθών Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, κάτοχος Μεταπτυχιακού Διπλώματος στη «Διαχείριση και ανάδειξη πολιτισμικών αγαθών και περιβάλλοντος» του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου και μέλος της Χαρτογραφικής Επιστημονικής Εταιρείας Ελλάδας (ΧΕΕΕ)
«Η Καλαμάτα», όπως περιγράφεται, «σημαντικό λιμάνι της Πελοποννήσου ήδη από τα τέλη του 18ου αιώνα, γνώρισε μεγάλη ακμή κατά την περίοδο της αστικοποίησής της, από το 19ο έως τις αρχές του 20ού αιώνα.
Ο νεοκλασικισμός, σε όλες τις φάσεις και τις εκδοχές του, καθόρισε τη φυσιογνωμία της, όπως άλλωστε όλων των μεγάλων αστικών κέντρων της εποχής.
Η πόλη, διατηρώντας τον πλούτο της αρχιτεκτονικής της έκφρασης, πορεύθηκε μεταπολεμικά, βυθιζόμενη σταδιακά στην αναπόφευκτη οικονομική ύφεση, μέχρι τους σεισμούς του 1986, που ουσιαστικά αποτέλεσαν τομή και διακύβευμα για την ιστορική της συνέχεια.
Η διάσωση και αποκατάσταση της αρχιτεκτονικής της κληρονομιάς πήρε διαστάσεις ενός κορυφαίου στοιχήματος για την πόλη και το μέλλον της.
Η Νεοκλασική Καλαμάτα, λαβωμένη από τις απώλειες της φυσικής καταστροφής, αναστηλώνεται, σημαντικό μέρος της αποκαθίσταται, και βρίσκει νέους δρόμους να πορευθεί στο μέλλον.
Και η Καλαμάτα πού χάθηκε; Ψάχνοντας το αποτύπωμά της μέσα από προγενέστερες μελέτες, καταγραφές και αρχεία, την “ξαναστήσαμε” σε έναν ψηφιακό χάρτη. Και ξαφνικά μπροστά μας έγινε η ανασύνθεση συνόλων, αξόνων, πλατειών, αλλά και διάσπαρτων κτηρίων, αναπόσπαστων άλλοτε κυττάρων του πολεοδομικού της ιστού.
Για πολλά από αυτά, μία καλή τύχη φρόντισε λίγο πριν τους σεισμούς να έχει τεκμηριωθεί η ύπαρξή τους και μαζί η εικόνα τους. Και μέσα από τις εικόνες ήλθαν στη μνήμη μας ήχοι, οσμές, γεύσεις, συναισθήματα, δράσεις και εκφράσεις των ανθρώπων, όλα όσα συγκροτούν τη συνολική και συλλογική μας αντίληψη για την πόλη, για τη μοναδικότητα της οντότητάς της, αυτή που αναγνωρίζουμε ως φυσιογνωμία της.
Αυτή την πολύτιμη οντότητα-ταυτότητα, που θέλουμε να μοιραστούμε μαζί σας, μπορούμε να την εμπιστευτούμε πλέον στον ψηφιακό κόσμο, για την τεκμηρίωση, την ερμηνεία, τη διαχείριση και τη διαφύλαξη των αξιών, που αποτελούν αναπόσπαστα στοιχεία της.
Οι νέες τεχνολογίες μπορούν να συμβάλουν στην ψηφιακή ανασύνθεση του αστικού τοπίου της προσεισμικής Καλαμάτας, εκεί που σήμερα παρουσιάζονται τα “κενά” των «απωλειών», και, κατ’ αυτόν τον τρόπο, στη διατήρηση της συλλογικής μνήμης».
