Αγαπητοί Τριφύλιοι Συμπολίτες μου,
Εσείς από τις άκρες του Πύργου Τριφυλίας, του Μουζακίου και της Τραγάνας, των ιστορικών Χριστιάνων μέχρι τις εσχατιές τις Καλλίτσαινας, εσείς ακρίτες του Αετού, περήφανοι Ντρέδες του Κοπανακίου και της Αυλώνας, ευεργέτες του Σιδηροκάστρου, ξεχασμένα χωριά της Τριπύλης, και εσύ γενέτειρα των προγόνων μου Ροδιά (Εντεκάδα) που πονεμένη στη μοναξιά σου, σε μια ανάσα ανθρώπου ελπίζεις, να ζεστάνει την ιστορία της ύπαρξής σου. Ήρθε η στιγμή τέκνο σου να γράψεις ιστορία. Μια αετίνα να ανοίξει τα φτερά της, μαζί σου να πετάξουμε με ορμή, σε μια νέα εποχή! Και εσείς ξεχασμένοι πρόεδροι απανταχού Τριφυλίας, έρμοι στη μοίρα του θεού, που καθημερινά βιώνεται το μαρασμό του τόπου σας και θυμούνται την ύπαρξή σας, μόνο στις εκλογές. Συμπολίτες μου Γαργαλιανιώτες, φίλοι Φιλιατρινοί, περήφανοι για τους τόπους σας και το μεγαλείο των πόλεών σας. Πολλά μας ενώνουν! Τίποτα δεν μας χωρίζει! Ποτέ κανείς δεν μας το έδωσε αυτό να το καταλάβουμε. Φτάνει πιά !! Έφθασε η στιγμή να γράψουμε όλοι μαζί μία νέα ιστορία, αντάξια της Τριφυλίας μας. Και εσείς συντοπίτες μου Κυπαρίσσιοι, ας πάμε μωρέ μια φορά όλοι μαζί, μονιασμένοι στην πόλη μας, να δούν και οι συμπολίτες μας στις άλλες πόλεις και χωριά, μια φορά και εμάς, πως θα τους τιμήσουμε και πως θα αγωνιστούμε για όλους, ενωμένοι για το μεγαλείο της Τριφυλίας μας ολάκερης. Ας γίνουμε τούτη φορά μια θάλασσα πλατιά, μαζί όλοι να γράψουμε ιστορία με τη συμμετοχή μας για τον ίδιο κοινό σκοπό. Πάμε μωρέ να συνταξιδέψουμε, να πάμε την Τριφυλία μας εκεί που της αξίζει, να ξεφύγει από τον μαρασμό, να νιώσουμε όλοι περήφανοι, της το χρωστάμε. Φίλοι μου Τριφύλιοι, πρώτοι εμείς, οι Κυπαρίσσιοι, συμπορευτήκαμε μαζί σας τόσα χρόνια αγόγγυστα, χωρίς τοπικισμούς και εγωισμούς, σμίξαμε τις αγωνίες και τους προβληματισμούς μας, πιστέψαμε στα ίδια όνειρα. Ακολουθήσαμε συμπολίτες μας από τον τόπο σας. Για κάποιους λόγους αν και προσπάθησαν, δεν κατάφεραν να αλλάξουν πολλά σε αυτά που προσδοκούσαμε. Ίσως οι συγκυρίες, ίσως δεν ευνοήθηκαν από την εποχή. Βιώνουμε τέσσερα χρόνια της νυν Δημοτικής Αρχής. Δεν τους κρίνω, αυτά που μπορούσαν να κάνουν, αυτά έκαναν. Δεν μπορείς να ζητήσεις από κάποιους να υπερβούν τα όριά τους. Γιατί πέραν αυτών δεν μπορεί να πάει ο νους τους. Δεν μπόρεσαν να δουν ότι η Τριφυλίας μας είναι ένα θαύμα, ένα κομμάτι γης προικισμένο από μόνο του, με τη θεϊκή ευλογία. Ζούμε μια εποχή παραλογισμού, στους παληκαρισμούς και τα νταηλίκια, με άναρθρες κραυγές, εγκλωβίζοντας εξ΄ αρχής τη δημόσια συζήτηση. Τους κάνουν πόλεμο, μας είπαν εξ΄ αρχής, πρώτοι εναντίον τους οι πρόεδροι των κοινοτήτων, γι΄ αυτό και τους απαξίωσαν, μετά υποβαθμίζοντας την αντιπολίτευση, μετέπειτα έφταιγαν οι βουλευτές του νομού, έπειτα το κράτος, οι υπάλληλοι του Δήμου που κάνουν μαγικά και σπάνε οι σωλήνες και δεν έχουμε νερό, οι πολίτες που δεν θέλουν να αλλάξουν τις ιστορικές τους πλατείες, οι εξωγήινοι που επέλεξαν την Τριφυλία ως γη της επαγγελίας τους. Εις το όνομα κάποιων λουλουδιών και δέντρων, ξεπούλησαν αξίες και αρχές, υποβίβασαν τους αυτοδιοικητικούς θεσμούς, σμπαράλιασαν ιδανικά, έδειξαν λάθος δρόμους και παραδείγματα στους νέους μας. Κέρδισαν τις εκλογές στο όνομα της Δημοκρατίας. Και μετέπειτα μεθυσμένοι από την έπαρση της εξουσίας, έδειξαν πρόσωπο αυταρχισμού. Έφεραν διχόνοια στις πόλεις μας. Ανώτερο όλων η διαφύλαξη των δημοκρατικών μας θεσμών.
Και εσείς συντοπίτες μου Κυπαρίσσιοι, ουδεμία αντίδραση για τη βεβήλωση του ευγενούς Κυπάρισσου που έλαβε το όνομά του η Κυπαρισσίας μας, δεχόμενοι να γεμίσετε το εσωτερικό της πόλης με το δέντρο των δακρύων των νεκρών, το Κυπαρίσσι. Η ιστορία εκδικείται πάντα τους ανιστόριτους. Στην εποχή των μέγιστων Δημάρχων, Τσίγκανου, του οραματιστή Αδαμόπουλου, του Γκότση και Ξύγκα, του Παναγόπουλου και του Μπουντά, οι πόλεις μας πήγαιναν μπροστά. Ήρθε η στιγμή να δώσουμε μια ευκαιρία σε έναν νέο άνθρωπο από την Κυπαρισσία, όχι γιατί πρέπει, αλλά γιατί έχει το σθένος και τις ικανότητες, τις ιδέες και τα οράματα να φέρει την ελπίδα και την άνοιξη στο ξεκίνημα μιας νέας εποχής, αντάξιας της Τριφυλίας μας, στα δύσκολα χρόνια που βιώνουμε και στη λαίλαπα που σαρώνει τα πάντα. Χωρίς πάθος για την εξουσία, αλλά με πάθος για την Τριφυλία! Με νέες ιδέες χωρίς παρωπίδες και ξεπερασμένες αντιλήψεις, με τη συμμετοχή μας να φέρουμε την Τριφυλία μας εκεί που της αξίζει, το χρωστάμε στον τόπο μας, στα παιδιά μας και στην ιστορία μας. Όλοι μαζί να ξεφύγουμε από τα παιδιά της «πιάτσας», τα βαρίδια της στασιμότητας, τους ανθρώπους της ζυγαριάς, της τελευταίας στιγμής για την δική τους ιδιοτέλεια. Να σταματήσει το μαστίγωμα του τόπου μας, να φύγει η καταχνιά και η μιζέρια που έχει σκεπάσει τα πάντα. Να σταματήσει το μοιρολόι μας ότι για τα πάντα φταίνε οι άλλοι. Εμείς φταίμε φίλοι μου λόγω της απουσίας μας και της μη συμμετοχή μας, εμπιστευόμενοι αυτούς που αγωνίζονται δήθεν για εμάς. Φίλοι Τριφύλιοι, ας δώσουμε μαζί ενωμένοι μια ευκαιρία. Έναν μηχανοδηγό χρειαζόμαστε και σωστούς, εργατικούς σταθμάρχες δίπλα του, να οδηγήσει το τρένο της Τριφυλίας μας, χωρίς φόβο και κινδύνους στο ταξίδι του, σε νέους δρόμους και οράματα. Περαστικοί είμαστε όλοι μας από αυτή τη ζωή, αυτό που θα αφήσουμε για τις επόμενες γενιές και η υστεροφημία μας, μόνο μένουν.
Μια αετίνα ξεδίπλωσε τα φτερά της, την ψυχή της θέλει να δώσει για την Τριφυλία μας, ο σκοτεινιασμένος ουρανός της να γίνει πιο καθαρός, πιο γαλανός, φως ελπίδα και ξαστεριά να φέρει.
Έχω ένα όνειρο Τριφυλία.
Θέλω να αγωνιστώ στρατιώτης γι΄ αυτό.
Θέλω να το δω.
Θέλω να το ζήσω πριν φύγω από αυτή τη ζωή.
Θέλω να νιώσω περήφανος για σένα.
ΘΑ ΕΠΑΝΕΛΘΩ!!!
Κωνσταντίνος Αντωνόπουλους
Στρατιώτης, Συναγωνιστής και Συνταξιδιώτης για την ΤΡΙΦΥΛΙΑ.
