Είναι γνωστή και η μεγάλη σημασία του έργου Καλαμάτα – Ριζόμυλος – Πύλος – Μεθώνη, αλλά και η μεγάλη καθυστέρηση που υπάρχει στην κατασκευή του, όπως και οι πολιτικές ευθύνες της κυβέρνησης για αυτή τη μεγάλη καθυστέρηση.
Είναι ανάγκη, συνεπώς, να υπάρξει πολύ μεγάλη πίεση προς την κυβέρνηση, ώστε ο οδικός αυτός άξονας να κατασκευαστεί χωρίς επιπλέον καθυστερήσεις, αλλά και χωρίς σπατάλη φυσικών και οικονομικών πόρων.
Με δεδομένα ότι:
α) Υπάρχουν σοβαρά προβλήματα στο τμήμα από την Καλαμάτα μέχρι το Αεροδρόμιο, όπως η εκκρεμότητα με το πολεοδομικό σχέδιο Ασπροχώματος, με αποτέλεσμα να είναι στον αέρα η αρχή του άξονα, όπως και άλλα προβλήματα στα οποία μπορεί «να πατήσει» ο ανάδοχος και να βρει δικαιολογίες για επιπλέον καθυστερήσεις.
β) Το υπουργείο δεν υιοθέτησε καμία από τις βελτιωτικές προτάσεις και του Δημοτικού Συμβουλίου Καλαμάτας και του Περιφερειακού Συμβουλίου Πελοποννήσου, οι οποίες έλυναν προβλήματα
γ) Η Καλαμάτα έχει περιμετρικό δακτύλιο και ο αυτοκινητόδρομος Αθήνα- Καλαμάτα έχει έξοδο και στο αεροδρόμιο.
Για όλους αυτούς τους λόγους επιβάλλεται να υιοθετηθεί η πρόταση που είχαμε διατυπώσει ως «Αγωνιστική Συνεργασία Πελοποννήσου» στο Περιφερειακό Συμβούλιο Πελοποννήσου. Είχαμε τονίσει τότε και επαναφέρουμε την πρότασή μας σήμερα, ότι ο οδικός άξονας Καλαμάτα – Ριζόμυλος – Πύλος – Μεθώνη πρέπει να ξεκινάει από τον κόμβο του Μορέα στο αεροδρόμιο και συγχρόνως να καταργηθούν τα πλευρικά διόδια που υπάρχουν, ώστε οι οδηγοί από και προς Καλαμάτα, Πύλο, Μεθώνη, Κορώνη, Χώρα, Γαργαλιάνους να χρησιμοποιούν ελεύθερα τον περιμετρικό δακτύλιο της Καλαμάτας.
Η Πολιτεία μπορεί, αν θέλει, ακόμα και με τη λογική κόστους – οφέλους που ενστερνίζεται, να τροποποιήσει τη σύμβαση με τον Μορέα και να καταργηθούν τα πλευρικά διόδια της Καλαμάτας, αφού θα μειωθεί για τον ανάδοχο το φυσικό αντικείμενο του νέου οδικού άξονα Καλαμάτα – Ριζόμυλος – Πύλος – Μεθώνη.
Η πρότασή μου αυτή είναι πρόταση ευθύνης και για να επιταχυνθεί η κατασκευή του σημαντικού αυτού οδικού άξονα, αλλά και να μην υπάρξει κατασπατάληση φυσικών και οικονομικών πόρων.
Του Θανάση Πετράκου
