Για την Ευρώπη του σοσιαλισμού και του ανθρώπου
Η συνειδητή απόφαση της κυβέρνησης Αναστασιάδη, για οριστική διχοτόμηση και δημιουργία δύο κρατών, κάνει την κατάσταση εντελώς ανεξέλεγκτη, σε μια γωνιά του πλανήτη που είναι ένα «εν ενεργεία» ηφαίστειο.
Πίσω από αυτή του τη διχοτομική πολιτική, δεν υπάρχουν παρά τα τεράστια οφέλη που ο ίδιος και “επίλεκτα” στελέχη της παράταξής του προσδοκούν από τα αέρια, τα διαβατήρια και ποιος ξέρει τί άλλα παρόμοια. Που μια χούφτα Ελληνοκυπρίων δεν έχουν διάθεση να μοιραστούν με τους Τουρκοκύπριους και που στα σίγουρα δεν θα μοιραστούν ούτε με τους υπόλοιπους Ελληνοκύπριους.
Με την πολιτική του όμως αυτή προκαλεί τους πάντες και υποθηκεύει το μέλλον και των Ελληνοκυπρίων με ένα απόλυτο τρόπο.
Η κυβέρνηση Ερτογάν προκαλεί στις θαλάσσιες περιοχές γύρω από την Κύπρο, με κύριο επιχείρημά της ότι η πολιτική Αναστασιάδη έχει ξεφύγει από το πλαίσιο της συμφωνημένης λύσης, στερώντας έτσι τη δυνατότητα των Τ/Κ να έχουν οφέλη από τον υποθαλάσσιο πλούτο της Κύπρου. Επιχείρημα που δύσκολα μπορεί να αμφισβητηθεί στο διεθνή χώρο.
Η κυβέρνηση Ερτογάν προκαλεί στο Αιγαίο και παρανομεί με την τουρκολυβική συμφωνία, που θεωρεί ότι οι δύο χώρες μοιράζονται ΑΟΖ που δεν τους ανήκουν. Δεν ανήκουν όμως ούτε στην Κύπρο, ούτε στην Ελλάδα.
Είναι πολλές οι γκρίζες ζώνες στην περιοχή, και δεν μπορούν να πάψουν να είναι αν δεν υπάρξει συμφωνία των εμπλεκομένων χωρών. Ή, αν αυτό δεν είναι κατορθωτό, να γίνει προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο, το οποίο θα εκδώσει δεσμευτική απόφαση. Αυτό λέει η διεθνής νομοθεσία.
Πολλοί έχουν αναφερθεί σε αυτές τις αλήθειες, Ελληνοκύπριοι και Έλληνες. Απόλυτη βουβαμάρα επικρατεί, όμως, ειδικά από την κυβέρνηση Αναστασιάδη.
Δεν μπορεί η Τουρκία να αποκλειστεί από τη διαχείριση του υποθαλάσσιου πλούτου της Ανατολικής Μεσογείου. Κάτι τέτοιο οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε πολεμική αναμέτρηση.
Μια τέτοια προοπτική προσπαθεί να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση Αναστασιάδη αλλά και Μητσοτάκη. Και προχωρούν σε ανήθικες συμμαχίες και συμφωνίες με όσους την κρίσιμη στιγμή θα μετρήσουν μόνο συμφέροντα.
Συμμαχούν με το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ, του υπόδικου για διαφθορά Νετανιάχου και κάνουν συμφωνίες με την Αίγυπτο του αντιδραστικού καθεστώτος.
Θριαμβολογούν για την αναβάθμιση σχέσεων με την κυβέρνηση δολοφόνων του Τραμπ, με την οποία ευθυγραμμίστηκε πλήρως ο Έλληνας Πρωθυπουργός στην πρόσφατη επίσκεψή του, ακόμη και πάνω στο ζήτημα της δολοφονίας του Ιρανού υποστράτηγου.
Το ίδιο κάνουν και για τη στήριξη «βάσει αρχών» που παρέχει η γαλλική κυβέρνηση που εγκλημάτησε και εγκληματεί στον Αραβικό κόσμο, που ενισχύει κρυφά τον πράκτορα των Αμερικανών Χαφτάρ, παρά το ότι έχει αναγνωρίσει ως κυβέρνηση της Λιβύης τον αντίπαλό του. Στέλνει ακόμη και πυραύλους στο στρατηγό.
Τον Χαφτάρ υποδέχθηκε προχθές επίσημα στην Ελλάδα η ελληνική κυβέρνηση για καθορισμό κοινής πορείας. Τι να πει κάποιος για αυτό;
Πουλούν ασφάλεια στο λαό που θα παρέχει η «σύσφιξη» σχέσεων με τις ΗΠΑ, αλλά δεν λένε που θα βαρέσει η πλάστιγγα για τις ΗΠΑ, αν προκύψει πολεμική αναμέτρηση ΗΠΑ με Ιράν. Με Ελλάδα και Κύπρο, ή με Τουρκία που θα είναι έτοιμη να παρέχει κάθε βοήθεια στους Αμερικανούς; Αν σε τέτοιες συνθήκες, η αυξανόμενη ένταση στο Αιγαίο οδηγήσει σε πολεμική αναμέτρηση Ελλάδας-Τουρκίας, πόση ασφάλεια μπορεί να προσφέρουν στους λαούς Ελλάδας και Κύπρου οι πολυδιαφημισμένες «αναβαθμισμένες» σχέσεις με τις ΗΠΑ;
Αν το Ισραήλ καταλήξει σε πόλεμο με το Ιράν, το οποίο και η Τουρκία θεωρεί θανάσιμο εχθρό, η συνεργασία Ισραήλ με Τουρκία πρέπει να θεωρείται αναπόφευκτη. Πόσο νόημα θα έχει σε μια τέτοια περίπτωση η αμυντική συμφωνία Ισραήλ –Ελλάδας-Κύπρου;
Μπροστά σε αυτές τις πραγματικότητες, η δεξιά σε Ελλάδα και Κύπρο σχοινοβατεί, παίζοντας με τις ζωές και το μέλλον των ανθρώπων σε Ελλάδα και Κύπρο, σε όλες τις χώρες.
Του Σωτήρη Βλάχου
