Η ανάπτυξη του Ιστορικού Κέντρου, ιδιαίτερα με τη λειτουργία των καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος, είναι η μία πλευρά του νομίσματος. Υπάρχει, όμως, και ο αντίλογος.
Όπως μας έλεγε χθες φίλος που μένει στην περιοχή, «η κατάσταση για τους κατοίκους στην οδό Αμφείας, στη Διός Ιθωμάτα και στην Υπαπαντής είναι μαρτύριο.
Οι μαγαζάτορες νομίζουν ότι είναι δικαίωμά τους να “παίζουν” τη μουσική που επιλέγουν στη διαπασών και να επεκτείνουν τα τραπεζοκαθίσματά τους όπου γουστάρουν ως κεκτημένο.
Όποιος παίρνει την Αστυνομία, βαφτίζεται “ρουφιάνος” και θεωρείται ότι “τους κάνει ζημιά στο μαγαζί”. Η αντιστροφή της πραγματικότητας και το να προσπαθούν να σε βγάλουν τρελό, είναι στην ημερήσια διάταξη».
Φυσικά, η ηχορύπανση δεν είναι φαινόμενο μόνο του Ιστορικού Κέντρου, αλλά και μιας σειράς άλλων δρόμων της πόλης. Οι παρατηρήσεις του φίλου, για όσους δε θέλουν να κλείνουν τα μάτια στην πραγματικότητα, είναι σωστές.
Επιτέλους, δεν μπορεί να βρεθεί μια φόρμουλα λογικής συνύπαρξης κατοίκων και ιδιοκτητών; Νόμος υπάρχει για τέτοια φαινόμενα; Κι αν υπάρχει, εφαρμόζεται; Προσωπικά, μια φορά επικοινώνησα με την Αστυνομία για ανάλογο θέμα, αλλά άκρη δεν έβγαλα. Τα νεύρα μου έσπασα…
Α.Π.
Ηχορύπανση, μαγαζιά και πολίτες…
