Διαβάζοντας για την έκθεση που ξεκίνησε χθες στο Barfly, είναι αλήθεια ότι δεν κατάλαβα τι ακριβώς θα δω, ενώ μου έκανε εντύπωση στην περιγραφή της εκδήλωσης η λέξη θάνατος.
Συναντήσαμε, λοιπόν, τη Θάλεια Καββαδά, μια κοπέλα που ζει μόνιμα στην Αγγλία και κατά το ήμισυ είναι Καλαματιανή, από την πλευρά της μητέρας της.
Σας την παρουσιάζουμε:
-Διαβάζοντας για την έκθεση είδα αναφορά στο θάνατο. Αποτελεί για σένα πηγή δημιουργίας;
Ο θάνατος αποτελεί ένα κεντρικό γεγονός στη ζωή κάθε οργανισμού. Είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με αυτή. Θεωρώ την έννοιά του πολύ ιδιαίτερη και ξεχωριστή από όλες τις υπόλοιπες, και ως τέτοια αποτελεί στοιχείο ενδιαφέροντος για εμένα. Τα πιο πρόσφατα έργα μου έχουν επηρεαστεί από τη σημαντική αύξηση του ποσοστού των αυτοκτονιών στη σύγχρονη Ελλάδα. Η αναφορά στο θάνατο, όμως, ενυπάρχει όχι μόνο υπό την έννοια του θανάτου ενός ανθρώπου, αλλά πρωτίστως ως θάνατος αξιών και ποιοτήτων, τις οποίες στερούμαστε ζώντας υπό τις συγκεκριμένες υποβαλλόμενες συνθήκες.
-Ποικίλα μέσα και found objects: τι ακριβώς είναι;
Όλα τα έργα μου συμπεριλαμβάνουν αντικείμενα παλιά, από «δεύτερο χέρι». Αντικείμενα κοινά, φθαρμένα, χωρίς προφανή αξία, τα οποία όμως έχουν κάποια ιστορία και βάθος από άποψη χρονική, και τα οποία κουβαλούν αναμνήσεις και συναισθήματα. Η απόρριψη των αντικειμένων που δε χρειαζόμαστε πια, με σκοπό την αντικατάστασή τους από καινούργια, έχει ως αποτέλεσμα την αδυναμία δημιουργίας δεσμών με αυτά, τη δημιουργία ενός είδους συναισθηματικού ελλείμματος και κενού. Αυτή η συμπεριφορά αντικατοπτρίζεται όχι μόνο στον τρόπο αντιμετώπισης του υλικού κόσμου, αλλά και των ανθρώπινων σχέσεων. Επαναχρησιμοποιώντας αντικείμενα σαν αυτά, προσπαθώ να εκφράσω μια αντίθεση προς την κουλτούρα του καταναλωτισμού, που δεν έχει ως μέτρο επιτυχίας την ανθρώπινη αξία, αλλά την αξία του κέρδους.
-Πόσο δύσκολο είναι να επιβιώσει ένας καλλιτέχνης αυτού του χώρου στις μέρες μας;
Η αναγκαιότητα της τέχνης ως ποιότητας στη ζωή κάθε ανθρώπου είναι αδιαμφισβήτητη, πόσω μάλλον σε περιόδους κρίσης, είτε αυτή είναι οικονομική είτε πολιτισμική. Η δημιουργία αυτή καθ’ εαυτή ως πράξη είναι η βασικότερη ανάγκη ενός καλλιτέχνη, χωρίς να αποποιούμαι την ανάγκη επιβίωσης, η οποία γίνεται δυσχερής μέσα στο πλαίσιο των σημερινών οικονομικών συνθηκών, όπως και για κάθε άνθρωπο άλλωστε.
-Βλέπεις μια διαφορετική αντιμετώπιση της δουλειάς σου στην Ελλάδα από την Αγγλία;
Λόγω του ότι τα έργα μου σχολιάζουν την ελληνική πραγματικότητα, εκτός Ελλάδας υπάρχει σαφώς μία συναισθηματική αποστασιοποίηση, προκαλούμενη από τη διαφορετική αντίληψη και βίωση των συγκεκριμένων συνθηκών.
-Πώς βρέθηκες εκεί;
Οδηγήθηκα εκεί σε αναζήτηση περισσότερων δυνατοτήτων έκφρασης και επιβίωσης.
-Σκέψη για επιστροφή υπάρχει;
Σίγουρα όχι βραχυπρόθεσμα.
-Τι θα δουν όσοι βρεθούν στο Barfly;
Ό,τι θέλει να δει ο καθένας. Αυτό που θα ήθελα εγώ να δουν είναι μία ερώτηση: εάν αυτή είναι η ζωή που ονειρεύτηκαν.
Λίγα λόγια
Η Θάλεια Καββαδά διερευνά τα θέματα του θανάτου και της απώλειας, μέσα από μια ποικιλία μέσων και found objects. Τα έργα της έχουν ως στόχο την προώθηση συνδετικών νημάτων ανάμεσα στην τέχνη και τη σύγχρονη ζωή, με μια κριτική ματιά σε κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα. Μέσα από τις έννοιες του συμβολισμού και του δυισμού ως βασικά τους χαρακτηριστικά, τα έργα αφορούν στην αλλοτρίωση και την απώλεια ταυτότητας του σύγχρονου ανθρώπου, που η σαρωτική παγκοσμιοποίηση και ο καπιταλισμός έχουν μετατρέψει σε αδιαμφισβήτητη συλλογική πραγματικότητα.
Τα πιο πρόσφατα έργα της έχουν επηρεαστεί από τη σημαντική αύξηση του ποσοστού των αυτοκτονιών στη σύγχρονη Ελλάδα. Δημιουργώντας απόκοσμες, αλλά ταυτόχρονα μελαγχολικές και ποιητικές εγκαταστάσεις, επιχειρεί να ευαισθητοποιήσει την κοινή συνείδηση σχετικά με τα θέματα αυτά. Υπερβαίνοντας τον προφανή ανθρωπομορφισμό, τα στοιχεία των έργων προκαλούν κάποιο μακρινό εννοιολογικό στοχασμό ανθρώπων που οδεύουν προς το θάνατό τους.
Σπουδές:
MA Fine Art / University of Bolton, 2014,
BA (Hons) Fine Art / University of Bolton – Βοργίας, Εργαστήριο Ελευθέρων Σπουδών, Fine Art & Design, 2010-2013.
Πρόσφατες ομαδικές εκθέσεις: Hydra / Bolton, 2014, Last Few Days / Bolton, 2014.
Του Παναγιώτη Μπαμπαρούτση
