Για τους περισσότερους ο Δεκαπενταύγουστος σημαίνει εκκλησία, οικογενειακό τραπέζι, διακοπές και ανάπαυλα από την καθημερινότητα. Για τους εργαζομένους στην καθαριότητα του Δήμου Καλαμάτας, όμως, η μέρα ξεκίνησε όπως όλες οι άλλες – με το ξυπνητήρι να χτυπά πριν ακόμη ξημερώσει και με τη στολή εργασίας έτοιμη από το βράδυ.
Στις 5.00 το πρωί τα πρώτα απορριμματοφόρα βγαίνουν από το αμαξοστάσιο. Στη θέση του οδηγού, άνθρωποι που γνωρίζουν κάθε γωνιά της πόλης, κάθε κάδο, κάθε σημείο που «μαζεύει» περισσότερα σκουπίδια τις ημέρες αιχμής. Στα πεζά συνεργεία, ο ήχος του σαρώθρου μπλέκεται με τις πρώτες καλημέρες από περαστικούς και καταστηματάρχες που ετοιμάζουν τους χώρους τους για τη μέρα.
Η παραλιακή ζώνη, γεμάτη ζωή από το προηγούμενο βράδυ, απαιτεί ιδιαίτερη φροντίδα: αποτσίγαρα, πλαστικά ποτήρια, χαρτιά, μικρά σκουπίδια που αφήνει πίσω της η βιασύνη ή η αδιαφορία. Όλα πρέπει να μαζευτούν πριν γεμίσουν ξανά οι δρόμοι και οι παραλίες με κόσμο.
Η δουλειά τους δεν είναι απλώς τεχνική – είναι κοινωνική προσφορά. Η καθαριότητα δεν είναι πολυτέλεια, αλλά θεμέλιο για τη δημόσια υγεία, την εικόνα της πόλης και την ποιότητα ζωής. Όμως, όπως τονίζουν οι ίδιοι, «δε γίνεται να κρατήσουμε την πόλη καθαρή χωρίς τη βοήθεια όλων».
Η έκκληση είναι ξεκάθαρη: ρίχνετε τα σκουπίδια μέσα στους κάδους, όχι γύρω τους.
Η Υπηρεσία Καθαριότητας υπενθυμίζει ότι ο κανονισμός προβλέπει πρόστιμα για τους παραβάτες. Όμως, πίσω από τον κανονισμό κρύβεται κάτι πιο σημαντικό: η συνειδητοποίηση ότι η πόλη ανήκει σε όλους μας και, άρα, όλοι έχουμε ευθύνη γι’ αυτήν.
Ο Δεκαπενταύγουστος είναι, για κάποιους, μέρα ξεκούρασης. Για αυτούς τους ανθρώπους, όμως, ήταν άλλη μια μέρα αποστολής. Κι αν η Καλαμάτα το πρωί της μεγάλης γιορτής ήταν καθαρή και περιποιημένη, αυτό οφείλεται σε εκείνους που εργάστηκαν σιωπηλά, μακριά από τις κάμερες και τα φώτα, για να διασφαλίσουν ότι η πόλη θα σταθεί αντάξια των επισκεπτών και των κατοίκων της.
Α.Π.
