Της Μαρίας Νίκα
Την απογοήτευση και τη λύπη τους και μόνο στο άκουσμα ότι υπάρχει περίπτωση να καταργηθεί το Τμήμα Λογοθεραπείας του ΤΕΙ Καλαμάτας, λόγω σχεδίου «Αθηνά», εκφράζουν οι άνθρωποι οι οποίοι έχουν ωφεληθεί από την αντίστοιχη κλινική που λειτουργεί σε αυτό. Μητέρες που τα παιδιά τους κάνουν δωρεάν συνεδρίες λογοθεραπείας, αλλά και ο συνταξιούχος κ. Παναγιώτης, από τους ενήλικες που ακολουθούν σχετικό πρόγραμμα, μας μίλησαν για το πόσο έχουν βοηθηθεί από την ύπαρξη της κλινικής, της οποίας τη λειτουργία χαρακτηρίζουν άψογη.
Χρυσοβαλάντη Πετροπούλου, μητέρα
«Τονώθηκε η ψυχολογία της μικρής»
«Είχαμε ένα θεματάκι με το σίγμα. Δεν το έλεγε πολύ καλά» μας λέει η Χρυσοβαλάντη Πετροπούλου για την κόρη της Αθανασία Μαθιοπούλου. «Επίσης, ντρεπόταν. Αυτό της είχε δημιουργήσει πρόβλημα στην αυτοπεποίθηση, αλλά και την κοινωνικότητά της. Πηγαίνοντας στην Κλινική Λογοθεραπείας, το παιδί βοηθήθηκε πολύ και στην ψυχολογία και στην άρθρωσή του. Έχει φτάσει να λέει το σίγμα κανονικότατα, ενώ έχει πάρει θάρρος από όλο αυτό και συνεχίζει. Εγώ δεν ήξερα ότι υπήρχε Τμήμα Λογοθεραπείας στο ΤΕΙ. Μου το σύστησαν, πήγα και, όντως, γίνεται πάρα πολύ καλή δουλειά και από τους φοιτητές (τελειόφοιτοι των τελευταίων εξαμήνων) και από τους επιβλέποντες καθηγητές.
Ξεκινήσαμε περίπου Οκτώβρη και μέσα σε λίγους μήνες έγιναν όλες αυτές οι αλλαγές. Η κόρη μου έχει κλείσει τα 5. Μου είπαν ότι είναι στη σωστότερη ηλικία γι’ αυτό. Και οικονομικά, με το ΤΕΙ λύθηκαν τα χέρια μας, όλων των γονιών, γιατί δεν πληρώνουμε τίποτα και το παιδί μας μαθαίνει σωστά πράγματα, πώς πρέπει να μιλάει. Για μας αυτό ήταν καταπληκτικό. Ο άντρας μου παίρνει 600 ευρώ. Εάν εγώ ήθελα το μήνα 250 ευρώ για να κάνει το παιδί λογοθεραπεία, φανταστείτε… Τώρα θέλουμε να δούμε λίγο και την άρθρωση στο ρ. Αν κλείσουν το τμήμα στο ΤΕΙ, μας κόβουν τα πόδια. Ή θα πρέπει να βρω χρήματα να στείλω το παιδί έξω ή να το σταματήσω. Πάντως, στο ΤΕΙ κάνουν όλοι τρομερή δουλειά, δίνουν αγάπη στα παιδιά μας και το κάνουν με την ψυχή τους. Ευχαριστώ τον υπεύθυνο κ. Μακρή, την Αναστασία και τον Μάνο. Επίσης, έχει βοηθήσει πολύ η υπεύθυνη της κλινικής, κα Γερμπανά».
Μαρία Χωραΐτη, μητέρα
«Το παιδί γίνεται πιο κοινωνικό»
«Πηγαίνουμε το γιο μας και είναι πολύ καλά. Όλοι ευγενέστατοι και η μέθοδος που ακολουθούν έχει αποτελέσματα» σημειώνει η Μαρία Χωραΐτη, για τις συνεδρίες που παρακολουθεί ο γιος της, Θοδωρής.
Έμαθε για την Κλινική Λογοθεραπείας από φίλη της, η οποία είχε ενημερωθεί από το Νηπιαγωγείο του παιδιού της. «Πήγαμε και εκεί που δεν μπορούσε το παιδί να πει το σίγμα, με μια τεχνική που του έδειξαν στα ατομικά μαθήματα, το είπε καθαρά. Και με ωραίο τρόπο, ώστε ο μικρός το πήρε σαν παιχνίδι και το κατάλαβε αμέσως.
Τώρα έχουμε σταματήσει λόγω εξεταστικής, αλλά περιμένουμε να μας τηλεφωνήσουν για να συνεχίσουμε. Ο γιος μου είναι 5 ετών. Το σημαντικότερο είναι ότι το παιδί γίνεται πιο κοινωνικό. Εν τω μεταξύ, το ότι είναι δωρεάν, δε σε κάνει να σκεφτείς ότι δεν ασχολούνται μαζί σου. Το αντίθετο, γίνεται πάρα πολύ καλή δουλειά. Απ’ ό,τι ξέρω, κάνουν δουλειά και στο νοσοκομείο, βοηθάνε και άτομα με ειδικές ανάγκες και πιο σοβαρές περιπτώσεις. Είναι για όλους καλό που υπάρχει αυτή η κλινική, όχι μόνο για τα παιδιά μας».
Χαρούλα Γκίζα, μητέρα
«Έχουμε δει μεγάλη πρόοδο»
«Το παιδί δεν μπορούσε να πει καθαρά ορισμένες λέξεις. Είμαστε πολύ ευχαριστημένοι, γιατί έχουμε δει μεγάλη πρόοδο» παρατηρεί η Χαρούλα Γκίζα για το γιο της, τον Δημήτρη.
«Είναι μεγάλη βοήθεια αυτή η κλινική, γιατί δεν υπάρχει η οικονομική δυνατότητα να πάμε το παιδί έξω. Τώρα έχουμε διακόψει λόγω εξεταστικής στο ΤΕΙ, αλλά θα συνεχίσει. Και ψυχολογικά νιώθει καλύτερα. Μερικές λέξεις πριν φοβόταν να τις πει, τώρα έχει αποκτήσει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Πρέπει να μείνει το τμήμα στην Καλαμάτα, είναι πολλά τα παιδιά που έχουν βοηθηθεί. Και δεν είναι “το δωρεάν”, βλέπουμε αποτελέσματα».
Παναγιώτα Παπαδάκη, μητέρα
«Γίνεται πάρα πολύ καλή δουλειά»
«Ο Παναγιώτης συνεχίζει το πρόγραμμα, πάει μια χαρά και έχει βελτιωθεί» μας λέει η Παναγιώτα Παπαδάκη για το γιο της. «Κάποια γράμματα δεν τα έλεγε σωστά. Μάθαμε για την κλινική από τη νηπιαγωγό. Γίνεται πάρα πολύ καλή δουλειά. Και οι κοπέλες εκεί είναι πολύ δεμένες με τα παιδιά, τους έχουν μεγάλη αγάπη. Ο γιος μου έχει διορθώσει αρκετά πράγματα, αλλά έχουμε δουλίτσα ακόμα. Δε γίνεται από τη μια στιγμή στην άλλη να τα πει όλα. Πάντως και η νηπιαγωγός μού λέει ότι είναι έντονη η διαφορά. Εάν κλείσει το τμήμα, το πιο πιθανό είναι να σταματήσουμε τη λογοθεραπεία. Δε θα είναι εύκολο πια να πληρώσουμε. Εδώ τα ταμεία πλέον δεν καλύπτουν άλλα και αναγκαζόμαστε να τα πληρώνουμε. Είναι ένα πολύ καλό τμήμα και δεν πρέπει να φύγει, όχι μόνο για το δικό μου παιδί, αλλά από πολλές πλευρές. Είναι αδικία και για τους φοιτητές να μεταφέρονται αλλού».
Παναγιώτης Μπενέας, συνταξιούχος
«Όταν ήμουν παιδάκι, δεν υπήρχαν τέτοια πράγματα»
Από τους ενήλικες που ακολουθούν πρόγραμμα λογοθεραπείας στην κλινική του ΤΕΙ, είναι ο συνταξιούχος Παναγιώτης Μπενέας, 62 ετών. Και μόνο η απόφασή του να ξεκινήσει τώρα τις συνεδρίες, δείχνει ότι ποτέ δεν είναι αργά για όποιον έχει θέληση.
«Όταν πήρα να δηλώσω συμμετοχή, μου απάντησαν ότι δεν είχαν τμήμα ενηλίκων. Άφησα, όμως, το τηλέφωνό μου και μετά από λίγο καιρό με ειδοποίησαν ότι είχαν φτιάξει τμήμα. Έκανα κάποιες συνεδρίες από τον Οκτώβριο και είδα σημαντική βελτίωση. Δυσκολευόμουν στην ομιλία όταν ήμουν αγχωμένος. Η κοπέλα που με είχε αναλάβει, μου έδειξε κάποιες τεχνικές αναπνοής κ.λπ., που με βοήθησαν πολύ.
Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι έρχονται και μικρά παιδιά. Εγώ είμαι 62 ετών, δούλεψα στον ΟΤΕ, παντρεύτηκα, δημιούργησα τη ζωή μου, έκανα οικογένεια, έχω μάθει έτσι, δε με πειράζει και τόσο. Όμως, για ένα παιδάκι είναι κρίμα εάν μπορεί να κάνει κάτι τώρα να μην το κάνει.
Όταν μιλάς σωστά, αισθάνεσαι διαφορετικά, συμμετέχεις περισσότερο, είσαι πιο ενεργός πολίτης. Για παράδειγμα, μπορεί να είσαι σε μια παρέα, να συζητάτε ένα θέμα οικονομικό και ενώ έχεις απόψεις, να απομονώνεσαι και να μη μιλάς λόγω της ομιλίας σου. Εγώ τα είχα ξεπεράσει αυτά, γιατί έχω καλή σχέση με την οικογένεια και τους φίλους μου, όμως υπάρχουν άτομα που κλείνονται στον εαυτό τους, απομονώνονται. Γι’ αυτό τα νέα παιδιά πρέπει να το αντιμετωπίζουν. Οι συνεδρίες βοηθούν και στην αυτοπεποίθηση, ότι δεν πειράζει, ας το πεις και λάθος. Αντιμετωπίζουν την κάθε περίπτωση ξεχωριστά, όλοι οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι.
Πηγαίνοντας στη λογοθεραπεία κατάλαβα ότι έκανα λάθος που δεν είχα μπει νωρίτερα σε αυτή τη διαδικασία. Όμως, εκείνα τα χρόνια που ήμουν εγώ παιδάκι 6 ετών, αυτά τα πράγματα ούτε καν υπήρχαν. Σήμερα που ξέρουμε ότι υπάρχουν, είναι αμαρτία να τα σταματήσουμε. Μου είπαν ότι το τμήμα μπορεί να φύγει από εδώ και να πάει στην Πάτρα. Αυτό σίγουρα είναι ό,τι χειρότερο. Γιατί και το επίπεδο, από αυτά που είδα, έζησα και έμαθα εγώ, μπορώ να πω ότι είναι υψηλό. Ακούω ότι θα γίνουν διορθώσεις στο σχέδιο “Αθηνά”. Ας ελπίσουμε ότι και το τμήμα θα παραμείνει στην Καλαμάτα».
