Εδώ και δύο περίπου χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αναλάβει (μαζί με τους ΑΝΕΛ) τη διακυβέρνηση της χώρας, με πρωθυπουργό τον πρόεδρό του Α. Τσίπρα. Για τους λόγους που αναλύονται αμέσως πιο κάτω, η κυβέρνηση Τσίπρα της πρώτης φοράς Αριστεράς είναι η χειρότερη από όλες τις προηγούμενες (αστικές) κυβερνήσεις, εφόσον με την ιδεοληψία , απραξία και ανικανότητα των μελών της έχει οδηγήσει τη χώρα σε παραλυσία και τους πολίτες σε απόγνωση. Με τις συνθήκες που επικρατούν, είναι αδύνατον να ορθοποδήσει η οικονομία, ενώ με την ακολουθούμενη πολιτική δυσχεραίνεται συνεχώς και η προοπτική να αλλάξει κάτι στο μέλλον (μείωση φόρων και γραφειοκρατίας, που αποτελούν την αναγκαία προϋπόθεση για το ξεκίνημα των επενδύσεων, που θα φέρουν δουλειά και ανάπτυξη). Ο κατήφορος συνεχίζεται σήμερα, και ουδείς γνωρίζει μέχρι πού θα φθάσει το μέγεθος της καταστροφής και ο εξευτελισμός της χώρας.
Για να μπορέσουμε να εξηγήσουμε γιατί η κυβέρνηση Τσίπρα έφθασε τη χώρα σε αυτό το σημείο καταστροφής και τους πολίτες σε πτώχευση, θα πρέπει προηγουμένως να ερευνήσουμε ποιος πραγματικά είναι ο ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα, ποια ακριβώς είναι η ιδεολογία και η πολιτική του, με ποιον τρόπο κατέλαβε την εξουσία και, στη συνέχεια, τι επιδιώκει με την κατάληψη της εξουσίας, Αυτό είναι αναγκαίο, προκειμένου οι πολίτες που ψήφισαν το ΣΥΡΙΖΑ να αποφύγουν στις προσεχείς εκλογές το ίδιο λάθος.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, στη σχετική ιστοσελίδα του, εμφανίζεται να έχει, μεταξύ των άλλων, τα ακόλουθα χαρακτηριστικά: Ιδεολογία ΚΚΕ Εσωτερικού, Ευρωκομμουνισμός), Πολιτική θέση.: Αριστερά, Προκάτοχος: Συνασπισμός της Αριστεράς, των Κινημάτων και της Οικολογίας, Ιδεολογία: Ευρωκομμουνισμός, Σοσιαλισμός, Οικοσοσιαλισμός. Με νεότερη τροποποίηση η ιδεολογία του ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται ως σοσιαλδημοκρατία, δημοκρατισμός σοσιαλισμός . Οικοσοσιαλισμός, Κοσμικισμός, Ήπιος Ευρωκομμουνισμός, Αριστερισμός. Πρόσφατα τα πιο πάνω χαρακτηριστικά του και ιδιαίτερα αυτό της μαρξιστικής Αριστεράς, ο ΣΥΡΙΖΑ τα εξαφάνισε και τα αντικατέστησε κυρίως με συνθήματα : του τύπου «Γυρίζουμε σελίδα : Δίκαιη Ανάπτυξη – Κοινωνική Αλληλεγγύη – Ισχυρή δημοκρατία». Αυτό έγινε, προφανώς, για να παραπλανεί ή να προκαλεί σύγχυση στους αστούς ψηφοφόρους σχετικά με την κομμουνιστική ή μη ιδεολογία του. Από τα πιο πάνω συνάγεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, για τη διατήρηση της εξουσίας, εμφανίζεται, ανάλογα με το τι τον βολεύει , ως μαρξιστικό (ριζοσπαστική αριστερά) ή αστικό (κεντροαριστερό) κόμμα, ενώ σε αρκετές περιπτώσεις οι πολιτικές του δε διαφέρουν από αυτές των συντηρητικών κομμάτων
Ο ΣΥΡΙΖΑ άρχισε να λειτουργεί το 2004 ως εκλογική συμμαχία αριστερών κομμάτων και οργανώσεων , μεγαλύτερη συνιστώσα των οποίων ήταν ο ΣΥΝ (Συνασπισμός της Αριστεράς, των Κινημάτων και της Οικολογίας), όπως μετονομάστηκε το ΚΚΕ εσωτερικού. Ο Τσίπρας ξεκίνησε ως μέλος της Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδος (ΚΝΕ) του δογματικού ΚΚΕ . Όμως, αργότερα μεταπήδησε στο ρεβιζιονιστικό κομμουνισμό (ΚΚΕ εσωτερικού), ο οποίος προήλθε από τη διάσπαση του ΚΚΕ (1968).. Στο ΚΚΕ εσωτερικού εντάχθηκαν αρκετοί ευκατάστατοι αστοί αλλά και διανοούμενοι, οι οποίοι θεωρούσαν ότι είναι πολύ «μπανάλ» να είσαι διανοούμενος και δεξιός. Πρόκειται για τους «σαλονάτους» κομμουνιστές, στους οποίους ανήκει και ο Τσίπρας.
Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ εκλέχτηκε ο Α. Αλαβάνος (Συνέδριο 2004), ο οποίος αργότερα παραιτήθηκε για να προωθήσει στην αρχηγία τον Α. Τσίπρα, ο οποίος και εξελέγη στη θέση αυτή το 2008. Πρόσφατα για την ενέργειά του αυτή , δηλαδή την προώθηση του Τσίπρα στην αρχηγία του ΣΥΡΙΖΑ, ο Α. Αλαβάνος εμφανίζεται πικρά μετανοιωμένος, εξαπολύοντας δριμύτατη επίθεση κατά του Τσίπρα και των στενών συνεργατών του, εγκαλώντας τους ότι μετατρέπουν την Ελλάδα σε αποικία και ότι « η Ελλάδα πρέπει να απαλλαγεί από τη κυβέρνηση Τσίπρα, την οποία χαρακτήρισε ως «την πιο πουλημένη κυβέρνηση. Δεν πούλησε καμιά κυβέρνηση σε τέτοια έκταση και σε τόσο βάθος όλη την περιουσία του ελληνικού δημοσίου».
Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως αξιωματική αντιπολίτευση, από το 2012 άσκησε μια σκληρή πολιτική στην τότε συγκυβέρνηση Σαμαρά, Βενιζέλου- Κουβέλη (μέχρι την αποχώρηση του), τόσο μέσα όσο και εκτός Βουλής. Μάλιστα έφθασε σε σημείο προπηλακισμού πολιτικών και δημοσιογράφων που υποστήριζαν τις συμφωνίες με τους δανειστές (μνημόνια 1ο και 2ο) Ακόμη, με την παρότρυνσή του διάφορες ομάδες του πραγματοποιούσαν απαράδεκτες ενέργειες (ως λ.χ. διάλυση παρελάσεων, προτροπή ορισμένων εκπαιδευτικών προς τους μαθητές Γυμνασίων της χώρας για φασκέλωμα των επισήμων των παρελάσεων κ.λπ.).
Στις βουλευτικές εκλογές της 25ης-1-2015 ο ΣΥΡΙΖΑ αναδείχθηκε πρώτο κόμμα με ποσοστό ψήφων 36,34% Στο ποσοστό αυτό περιλαμβάνονται αυτοί που ψήφισαν το ΣΥΡΙΖΑ λόγω ιδεολογίας (νεοκομμουνιστές , αναθεωρητές , αριστεροί μαρξιστές), αποτελούν το 4% περίπου . Οι υπόλοιποι, δηλαδή το 32,34%, αν και δεν έχουν καμιά ιδεολογική σχέση, ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ για διαφόρους λόγους και κυρίως λόγω απογοήτευσής τους από τις προηγούμενες κυβερνήσεις και εξαπάτησής τους από το ΣΥΡΙΖΑ. Ειδικότερα: Ένα τμήμα ψηφοφόρων της μεσαίας, μικρομεσαίας και αγροτικής τάξης (μισθωτοί, συνταξιούχοι, μικροεπιχειρηματίες, ελεύθεροι επαγγελματίες κ.λπ.), απογοητευμένοι από τις προηγούμενες κυβερνήσεις που δεν κατάφεραν να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά την κρίση, παρά το γεγονός ότι ως μισθωτοί και συνταξιούχοι κ.λπ. είχαν υποστεί σοβαρές μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις. Ένα άλλο τμήμα πολιτών ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ γιατί πίστεψε τα πειστικά ψέματα του ΣΥΡΙΖΑ και ιδιαίτερα του πρωθυπουργού κ. Τσίπρα. Ειδικότερα ο πρωθυπουργός, προκειμένου να αποσπάσει την ψήφο τους, υποσχέθηκε ιδιαίτερα ότι: α) θα επαναφέρει τη 13 η σύνταξη, β) στους χαμηλοσυνταξιουχους με σύνταξη κάτω των 700 ευρώ δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη γ) κατάργηση του ειδικού φόρου στο πετρέλαιο θέρμανσης, δ) κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και αντικατάσταση από έναν κοινωνικά δίκαιο φόρο, ε) πρόγραμμα εξασφάλισης στέγης, στ) αφορολόγητο όριο στα 12.000 ευρώ, ζ) επαναφορά του κατώτατου μισθού, η) άμεση δημιουργία 300.000 θέσεων εργασίας στον ιδιωτικό, δημόσιο και κοινωνικό τομέα, θ) επαναφορά του εργασιακού δικαίου, ι) αποκατάσταση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας κ.λπ. Από τις υποσχέσεις αυτές, καμίας δεν πραγματοποιήθηκε. Δόθηκαν μόνο και μόνο για να παραπλανήσουν ή και να εξαπατήσουν τους ψηφοφόρους.
Του Δημ. Γ. Χριστοφιλόπουλου
Ομ. Καθηγητή Πανεπιστημίου Αθηνών
