Ο Ταΰγετος, φυτώριο ανεμογεννητριών!!!
Εγκεκριμένες 45 στο Σαγιά ανεμογεννήτριες, ακριβώς επάνω από την Αρεόπολη, και στη σειρά, άλλες 280 ακόμα, ύψους μέχρι και 120μ η κάθε μία. Διάρκεια ζωής, 10-15 χρόνια. Και κάποιες , πολύ λιγότερο. Και έπεται συνέχεια βέβαια, γιατί η όρεξη των αρπακτικών, σε τέτοιες περιπτώσεις, είναι ατελείωτη.
Τα σκοτεινά, αλλά γνωστά πια συμφέροντα, με ελλιπείς μελέτες, εξαγορασμένες εγκρίσεις, και εύκολες υπογραφές, που μπαίνουν, ελαφρά τη καρδία, από τους εκάστοτε αρμόδιους, χωρίς πλήρη γνώση του θέματος, σχεδιάζουν να καταστρέψουν περιβαλλοντικά, οικολογικά, και οικονομικά τη ζωή και τον πολιτισμό της Μάνης. Αφού βέβαια, έχουν ήδη ασελγήσει, και σε πολλά άλλα, αξιόλογα και πανέμορφα μέρη της χώρας μας.
Λίγα λόγια ψυχής κυρία Κονιόρδου και κύριε Σταθάκη, μήπως και σας δώσουν μια ιδέα γι’ αυτόν τον τόπο, που μεγάλοι ποιητές, συγγραφείς, άνθρωποι του πνεύματος και της τέχνης, τον έχουν λατρέψει και τον έχουν υμνήσει. Και που εσείς, μάλλον, τον αγνοείτε.
Μάνη και εννοούμε Ταΰγετος. Το περήφανο, αυτό αρσενικό βουνό, όπως το λένε , που κουβαλάει επάνω του και μέσα στα σπλάχνα του, μία μαγική ενέργεια. Μία ενέργεια που σε κάνει πιστό και αιώνιο λάτρη του. Γιατί, δεν μπορείς να προσπεράσεις αυτό το μέρος, χωρίς να νοιώσεις έντονα, το αίσθημα του θαυμασμού για την τελειότητα της φύσης. Δεν μπορείς να μη θαυμάσεις τα άπειρα δαντελωτά ακρογιάλια, που διαγράφονται έτσι, μέχρι το βάθος του αχανούς ορίζοντα.
Διασχίζεις ένα τοπίο, από αυτά που χαράζονται στη μνήμη σου για πάντα. Ελιές, πεύκα, πουρνάρια, χαρουπιές, όλες οι αποχρώσεις του πράσινου, και του μπλε του ουρανού όπως και πετρόχτιστους φιδίσιους τοίχους, που οριοθετούν τις μανιάτικες ιδιοκτησίες. Βράχους τραχείς, που στέκονται εκεί περήφανοι για αιώνες και παρακολουθούν την αλλαγή της ζωής του τόπου. Γεφύρια, χτισμένα από τους μαστόρους πέτρα, πέτρα και που έχουν καταγραφεί σαν μνημεία δημιουργίας. Και ακούς έναν ψίθυρο, που τον ακούς συχνά, στη Μάνη. Τον ακούς από τη σιωπή, από το θρόισμα των φύλλων , τον ήχο της θάλασσας και του αέρα, το τιτίβισμα των πουλιών, τη μυρωδιά του θυμαριού και της ρίγανης . Ένας ψίθυρος που είναι ένα αέναο κάλεσμα… Και εδώ μαθαίνεις ότι τίποτα, δεν τελειώνει. Εδώ μαθαίνεις ό,τι…
“Περαστικός βλέπεις τη Μάνη σε τρεις μέρες. Περιπατητής σε τρεις μήνες, και για να δεις την ψυχή της, θέλεις τρεις ζωές! Mια για τη θάλασσα, μια για τα βουνά της, και μια για τους ανθρώπους της!!!”
Ή ακούς τα λόγια του Νικηφόρου Βρεττάκου
“ Έτσι μου στάθηκε ο Ταΰγετος, όπως ο κόρφος της μητέρας μου.
Με πότισε γαλάζιο, αψύ αίμα, ήλιο και πράσινο, ως να μου δέσει την ψυχή, όπως την πέτρα του,
ως να χαράξει στην καρδιά μου, τις βαθιές χαράδρες του,
να βγαίνω επάνω με μοναδικό μου όνειρο τον ήλιο.
Με δίψα μου μοναδική τον ήλιο.
Δίψα βαθιά σαν ωκεανός,ψηλότερη κι’ απ το φεγγάρι.
Δίψα που να την λυπηθεί ο Θεός.
Γύρω τριγύρω στην καρδιά μου, τα γεράνια στέφανα των γκρεμνών του,ρωγμές για ζώα, νεροσυρμές, ελάτια και αγριοπερίστερα.
Και ερχόσαστε εσείς, λοιπόν κύριοι αρμόδιοι, να βάλτε φαρδιές πλατιές υπογραφές, για τον βιασμό αυτού του τόπου.
κ. Κονιόρδου, αρνηθήκατε να δείτε και να ακούσετε τους Μανιάτες, και συνυπογράψατε στο να γίνει να γίνει φυτώριο ανεμογεννητριών ο Ταΰγετος.
Μας κάνατε περήφανους για την θέση σας να μη γίνει πασαρέλα η Ακρόπολη, και νοιώσαμε περηφάνια, γιατί δεν πρέπει να έχουν όλα μια τιμή . Από την άλλη όμως, μας καταστρέφετε τη δική μας Ακρόπολη.Γιατί, αυτό είναι ο Ταΰγετος για τη Μάνη!!!
Βλέπετε, με ολίγο πολιτισμό, και επιλεκτικά δεν μπορεί αυτή η χώρα να πάει μπροστά. Και αλίμονο σε όσους της δίνουν και τις τελευταίες σπρωξιές.Υπάρχει ΟΡΓΗ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΘΥΜΟΣ.
Αν δεν μπορείτε να κάνετε κάτι το ποιοτικό, τότε, καλλίτερα, μην κάνετε τίποτα.
Υ.Γ. Μπορείτε να ενημερωθείτε περισσότερο και από τους εκπροσώπους σας της Μεσσηνίας. Αν γνωρίζουν το θέμα βέβαια.Και ελπίζω αν θελήσουν να το μάθουν, να μη πετάξουν και αυτοί με ελικόπτερο, όπως έκανε η υπηρεσία της αρχαιολογικής, το 2009, γιατί τους φάνηκε δύσβατος ο Ταΰγετος, και έκαναν αυτοψία από ψηλά. Φαιδρά πορτοκαλέα.
Και όλα αυτά κυρία Κονιόρδου, τα προσυπογράψατε και εσείς.
Λυπόμαστε, για τον σημερινό μας πολιτισμό.
