Έντονη παράδοση στον κινηματογράφο από τις αρχές του 1900 έχει η Καλαμάτα.
Τώρα που το καλοκαίρι εισέβαλε, οι παλιοί ίσως με νοσταλγία θυμόμαστε τα θερινά σινεμά: Τριανόν στην πλατεία (φωτό) και παραδίπλα ο Έσπερος. Κήπος της Εδέμ στην Κανάρη και τα Αστέρια στην Παραλία, στην αρχή της Ακρίτα, και αργότερα το Βακαλοπούλειο.
Κάποια απ’ αυτά με τις μυρωδιές από τις περικοκλάδες και άλλα από τα δέντρα που υπήρχαν κοντά. Όλα με ταβάνι τον έναστρο ουρανό.
Και στο μυαλό μου τριγυρνά ο στίχος του Λουκιανού Κηλαηδόνη:
Είναι κάτι νύχτες με φεγγάρι
μες στα θερινά τα σινεμά.
Νύχτες που περνούν
που δε θα ξαναρθούν
μ’ αγιόκλημα και γιασεμιά.
Ω.
