Μετά και την επίσημη γνωστοποίηση της υποψηφιότητας του Γιώργου Δέδε για την Περιφέρεια Πελοποννήσου, κλείνει ο κύκλος των χρισμάτων των τριών μεγαλύτερων κομμάτων του Κοινοβουλίου, ΣΥΡΙΖΑ, Ν.Δ. και ΚΙΝΑΛ.
Γιώργος Δέδες, Παναγιώτης Νίκας και Γιάννης Μπουντρούκας είναι οι εκλεκτοί τους, που θα διεκδικήσουν ο καθένας για τον εαυτό του να αφαιρέσουν τον τίτλο του περιφερειάρχη από τον νυν κάτοχό του, Πέτρο Τατούλη.
Το ιδιαίτερο στοιχείο, όμως, που υπάρχει σε αυτές τις εκλογές και συναντάται μόνο στην Πελοπόννησο, μιας και δε συμβαίνει σε καμία άλλη Περιφέρεια της χώρας, είναι το γεγονός ότι και οι τρεις υποψήφιοι των τριών παραπάνω κομμάτων έχουν ως κύριο αντίπαλό τους τον πραγματικά ανεξάρτητο από όλα τα κόμματα σημερινό περιφερειάρχη, που από το 2010 με την πρώτη εφαρμογή του «Καλλικράτη» μέχρι σήμερα κρατά τα ηνία της Περιφέρειας Πελοποννήσου, με την παράταξή του ΝΕΑ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ.
Μια παράταξη που τα στελέχη και τα μέλη της προέρχονται από διαφορετικούς κομματικούς και κοινωνικούς χώρους και που διαπερνούν οριζόντια το υπάρχον πολιτικό μας σύστημα.
Κάτι πρωτόγνωρο για τα δεδομένα της μέχρι το 2010 πολιτικής μας κουλτούρας, αλλά το εγχείρημα αυτό που ξεκίνησε με επιτυχία από τότε με τον Πέτρο Τατούλη, στην πορεία αγκαλιάστηκε διευρύνθηκε το 2014 και συνεχίζεται μέχρι και σήμερα.
Φαίνεται, όμως, ότι η δημιουργική απελευθέρωση τέτοιων ανεξάρτητων δυνάμεων, ιδιαίτερα στον τομέα της Αυτοδιοίκησης, όπως συνέβη με τη ΝΕΑ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟ του Πέτρου Τατούλη, ενόχλησε τα κόμματα και τις ηγεσίες τους, από την απώλεια του σφιχτού εναγκαλισμού, του ελέγχου και της συνδιοίκησης που είχαν συνηθίσει να έχουν με τους “διορισμένους” εκπροσώπους τους, σε όλους τους θεσμούς του κράτους, είτε στην Αυτοδιοίκηση, είτε στο συνδικαλισμό, είτε αλλού, και άρχισαν να τα βλέπουν όλα αυτά με καχυποψία και αρνητισμό.
Έτσι άρχισε και εξηγείται η επικοινωνιακή μομφή που ρίχνουν οι αντίπαλοί του προς τον Τατούλη, ότι αλλάζει συνεχώς κόμματα και στήριξη.
Η αλήθεια, όμως, δεν είναι αυτή.
Γιατί ο Τατούλης είναι σταθερός στις ιδέες του και στο πρόγραμμα της ΝΕΑΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ και τα κόμματα είναι αυτά που τον αλλάζουν, στηρίζοντάς τον για να τον χρησιμοποιήσουν και να οικειοποιηθούν την επιτυχία του.
Στην πορεία, όμως, διαπιστώνουν ότι ο Τατούλης δεν είναι ο “καλός” και “βολικός”, “συνεργάσιμος” περιφερειάρχης τους και “ανακαλύπτουν” διάφορα δήθεν “τρωτά” του σημεία και ανυπόστατες ατεκμηρίωτες καταγγελίες εναντίον του, προκειμένου να δικαιολογήσουν την αλλαγή πλεύσης απέναντί του και από συνοδοιπόροι και συνεργάτες του να μετατραπούν σε άσπονδους διώκτες του, επειδή δεν ικανοποιεί τις στενές επιδιώξεις τους, οι οποίες δεν είναι πάντοτε προς το συμφέρον της Περιφέρειας και του πελοποννησιακού λαού.
Έτσι φθάσαμε φέτος στις ερχόμενες περιφερειακές εκλογές τα τρία πρώτα σε δύναμη κόμματα του Κοινοβουλίου να έχουν το δικό τους χρισμένο υποψήφιο περιφερειάρχη, απέναντι στον ανεξάρτητο και χωρίς επίσημη κομματική στήριξη Πέτρο Τατούλη.
Έναν εν ενεργεία περιφερειάρχη που έχει για αντιπάλους του, αυτόν που υποστηρίζεται από την νυν κυβέρνηση, έναν που υποστηρίζεται από αυτούς που εμφανίζονται ως η επόμενη κυβέρνηση και όλους τους υπόλοιπους που αγωνίζονται για μια καλή καταγραφή στις εκλογές.
Εκείνο, όμως, που χρήζει προσοχής και ανάλυσης και γι’ αυτό παρακολουθεί όλη η Ελλάδα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τις εκλογές στην Πελοπόννησο, είναι ότι φαβορί κατά κοινή ομολογία δεν είναι κάποιος χρισμένος από τα λεγόμενα συστημικά κόμματα, όπως θα ήταν αναμενόμενο, αλλά ο νυν περιφερειάρχης.
Και τούτο, γιατί όλοι οι σοβαροί πολιτικοί και αυτοδιοικητικοί παρατηρητές θεωρούν βέβαιο ότι ο Τατούλης θα βρίσκεται σίγουρα στο δεύτερο γύρο και ανεξαρτήτως του αντιπάλου του, Νίκα ή Δέδε, θα είναι ο νικητής των εκλογών για τρίτη φορά στην Περιφέρεια Πελοποννήσου.
Ο χρόνος και το αποτέλεσμα των εκλογών πιστεύω ότι θα δικαιώσει τα παραπάνω, για το καλό της Πελοποννήσου και των κατοίκων της.
Σε αυτόν τον αγώνα, που αφορά στην Αυτοδιοίκηση, όπου απαιτούνται ευρύτερες κοινωνικές και πολιτικές πλειοψηφίες, νικητές δεν πρέπει να βγουν οι χρισμένοι εκλεκτοί των κομμάτων, αλλά οι ανεξάρτητες καταξιωμένες ηγεσίες και παρατάξεις, όπου και όταν υπάρχουν και μπορούν να εγγυηθούν την απαιτούμενη ενότητα και αποτελεσματικότητα, για το καλό του τόπου και των πολιτών του. Και τέτοιος ανεξάρτητος συνδυασμός, που έχει αποδείξει ότι ξέρει, μπορεί και θέλει να διαχειριστεί τις περιφερειακές μας υποθέσεις αποτελεσματικά, είναι η ΝΕΑ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ με τον Πέτρο Τατούλη.
Γιάννης Αργυράκης
Πρώην αντιπεριφερειάρχης Μεσσηνίας
Υ.Γ. Έχει ενδιαφέρον και απαιτεί εξηγήσεις από αυτούς που σε παλαιότερες αυτοδιοικητικές εκλογές με άρθρα και αναλύσεις τους προέτρεπαν τον κόσμο να υπερβεί τα κομματικά συρματοπλέγματα, χρώματα και χρίσματα και να ψηφίσει ανεξάρτητους, σήμερα τους φοβούνται και τους κατηγορούν και καλούν τα κόμματα να δείξουν τη δύναμή τους εναντίον τους, με πειθαρχικά μέτρα στους διαφωνούντες “αντάρτες” τους. Έχει ο καιρός γυρίσματα ή «πού ‘σαι νιότη που ‘λεγες πως θα γινόμουν άλλος».
