Στο πλαίσιο των εργασιών του 37ου Συνεδρίου της ΓΣΕΕ στην Καλαμάτα, βρέθηκα εκεί από την πρώτη στιγμή και έφυγα το μεσημέρι της Κυριακής, μέρα που θεωρητικά θα ολοκληρωνόταν.
Ώρες ατελείωτες και χαμένες, με μια αναμονή για το τι θα γίνει (και τελικά δεν έγινε τίποτα!).
Στις επόμενες σειρές θα προσπαθήσω να σας μεταφέρω πώς έζησα το συνέδριο, ως ένας εργαζόμενος που η δουλειά του ήταν να το καλύψει δημοσιογραφικά.
Τα προεόρτια
Καιρό τώρα το ΠΑΜΕ φώναζε για «νόθους» αντιπροσώπους στο συνέδριο, προειδοποιώντας πως αν συμμετείχαν, δε θα επέτρεπε να πραγματοποιηθεί.
Από την άλλη, σε συνεντεύξεις Τύπου το Εργατικό Κέντρο Καλαμάτας και ειδικότερα ο πρόεδρός του, Σωτήρης Τσώνης, χαρακτήριζε το συνέδριο ως σημαντικό, διότι θα σηματοδοτούσε εξελίξεις και σε πολιτικό επίπεδο. Μάλιστα, είχε αναφέρει πως «θα γεννιόταν κάτι νέο», που θα τάραζε τα νερά του συνδικαλιστικού κινήματος. Εντούτοις, όπως όλοι είδαμε, τα νερά παρέμειναν στάσιμα και θολά ή, καλύτερα, θόλωσαν ακόμα περισσότερο.
Οι εργασίες στην Καλαμάτα
Και φθάνουμε στη διεξαγωγή του συνεδρίου στην Καλαμάτα… Οι σύνεδροι σιγά σιγά έρχονται, ενώ μοιράζονται όπως μοιράζονται οι κάρτες, με το ΠΑΜΕ να καταγγέλλει ότι αυτό έγινε στα δωμάτια ξενοδοχείων και με αδιαφανείς τρόπους.
Απόγευμα Πέμπτης… Το ΠΑΜΕ έχει ήδη απευθύνει σε δυνάμεις του κάλεσμα για συγκέντρωση στο Εργατικό Κέντρο. Στην πόλη, μεταξύ άλλων, φθάνουν 15 λεωφορεία και, έπειτα από χαιρετισμούς, οι συγκεντρωμένοι με πορεία κατευθύνονται στο Μέγαρο Χορού.
Εκεί, από την άλλη πλευρά, ετοιμάζονται για μια εκδήλωση αφιερωμένη στα 100 χρόνια της ΓΣΕΕ. Ενώ όλοι γνωρίζουν ότι υπάρχει κινητοποίηση, επικρατεί ηρεμία σαν να μη συμβαίνει κάτι, με χορωδίες, συναυλίες κι ένα κλίμα εορταστικό.
Το ΠΑΜΕ πλησιάζει και, αφού φθάνει στο Μέγαρο, αντικρίζει μιαν εικόνα που ούτε τα μέλη του περίμεναν: δε συναντούν κανένα εμπόδιο για να εισέλθουν στο Μέγαρο, πέραν κάποιων αντρών ιδιωτικής ασφάλειας (που σίγουρα δεν μπορούσαν να εμποδίσουν μια ομάδα 1.000 ατόμων).
Έτσι και γίνεται. Η ομάδα, έπειτα από σπρωξίματα και κάτι «ψιλές», μπαίνει στο κτήριο, με σκοπό να εισέλθει στην αίθουσα που θα διεξαγόταν η εκδήλωση. Τότε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ βγαίνει από αυτή ώστε να προχωρήσει σε διαβουλεύσεις με τα μέλη του ΠΑΜΕ και, τελικά, τους λέει να μπουν στην αίθουσα.
Να σημειωθεί εδώ ότι κάποιοι από αυτούς είχαν δικαίωμα να εισέλθουν, καθώς ήταν σύνεδροι, ενώ και οι υπόλοιποι με κάποιον τρόπο εξασφάλισαν προσκλήσεις, καθώς ήταν απαραίτητες για τη συγκεκριμένη εκδήλωση.
Μόλις μπαίνουν, λοιπόν, αρχίζουν τα συνθήματα, τα σπρωξίματα, αλλά και οι μπουνιές από τις δύο πλευρές, με τα μέλη του ΠΑΜΕ να αμφισβητούν όσα είδαμε αλλά και έχουν αποτυπωθεί σε εικόνες.
Λίγο πριν από τις 9.00 το Μέγαρο Χορού αδειάζει, με τη ΓΣΕΕ να κατηγορεί με ανακοίνωση που εξέδωσε την Αστυνομία ότι δεν προστάτεψε την εκδήλωση.
Με τη σειρά της η Αστυνομία απαντά ότι δεν της είχε ζητηθεί κάτι τέτοιο, και η αλήθεια είναι ότι αν τελικά υπήρχε παρέμβαση της Αστυνομίας, ίσως να ήμασταν ακόμα εκεί με μάχες σώμα με σώμα.
Μεταφερόμαστε στην παραλία
Κι αφού η πρώτη μέρα στέφθηκε με απόλυτη αποτυχία, μεταφερόμαστε στο ξενοδοχείο Elite, όπου και θα ξεκινούσαν την Παρασκευή οι εργασίες του συνεδρίου. Το δε πρόγραμμα (που ποτέ δε δημοσιεύτηκε επίσημα) θα άρχιζε με ομιλία του πρόεδρου της ΓΣΕΕ, έκθεση Ελεγκτικής Επιτροπής κ.λπ κ.λπ.
Τίποτα, όμως, από τα παραπάνω δε γίνεται, αφού οι σύνεδροι που περνούσαν από έλεγχο για να εισέλθουν στον αύλειο χώρο του ξενοδοχείου φτάνουν μόνο μέχρι την πόρτα του συνεδριακού κέντρου.
Κάποια στιγμή εμφανίζεται ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, ο οποίος ενημερώνει για το πώς θα γίνει η διαδικασία για να ξεκινήσει το συνέδριο- η διαδικασία εγγραφής και ταυτοποίησης των συνέδρων με βάση το πρόγραμμα θα είχε γίνει το πρωινό της προηγούμενης ημέρας.
Κάπου εκεί έρχονται οι αντιδράσεις, με τα μέλη του ΠΑΜΕ να ζητούν έναρξη του συνεδρίου αλλά χωρίς την παρουσία 53 συνέδρων, τους οποίους χαρακτηρίζουν «ως νόθους».
Και εκεί «θεωρητικά» ξεκινούν οι διαπραγματεύσεις, που, «θεωρητικά» πάλι, κράτησαν ώρες. Γράφουμε θεωρητικά, αφού οι άνθρωποι της ΓΣΕΕ περιφέρονται στους χώρους του ξενοδοχείου. Κάποια στιγμή, δε, ακολουθεί το μεσημεριανό, κι όσες φορές και αν ρωτάμε τι γίνεται, όλοι μας απαντούν ότι γίνονται διαπραγματεύσεις από τις δύο πλευρές.
Κάτι η ώρα, κάτι το γεύμα, ακολουθεί νύστα, με αρκετούς συνέδρους να ξαπλώνουν όπου βρίσκουν καναπέ και καρέκλα στο λόμπι του ξενοδοχείου, εικόνα που θυμίζει περισσότερο πολύωρο ταξίδι με πλοίο.
Από την άλλη, οι σύνεδροι του ΠΑΜΕ περιμένουν έξω από το συνεδριακό, προκειμένου να ξεκινήσει το περίφημο 37ο συνέδριο.
Η ώρα περνά… και τελικά γύρω στις 7.00 κάτι αρχίζει να κινείται. Λίγο μετά τις 7.30 οι σύνεδροι μπαίνουν στην αίθουσα. Φυσικά, δε γίνεται ταυτοποίηση συνέδρων ούτε εκλέγεται προεδρείο. Έτσι ο καθένας κάθεται όπου θέλει και δηλώνει ό,τι θέλει. Μάλιστα, γίνεται γνωστό ότι ήταν πολύ εύκολο κάποιος να βρει κάρτα συνέδρου, γι’ αυτό το ΠΑΜΕ ζήτησε να επιστραφούν όλες και να μοιραστούν ξανά έπειτα από ταυτοποίηση.
Επίσης επανέλαβε το αίτημα να συμμετέχουν στο συνέδριο μόνοι οι «πραγματικοί» σύνεδροι, ενώ από το βήμα ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ αναφέρει ότι το συνέδριο θα ξεκινήσει μόνο αν μείνουν στην αίθουσα οι σύνεδροι.
Τελικά, εκείνη την ημέρα δεν έγινε τίποτα.
Και φτάνουμε στο Σάββατο… Το Σάββατο, λοιπόν, το ΠΑΜΕ διοργανώνει συγκέντρωση έξω από το ξενοδοχείο, και όπως ειπώθηκε, «αυτό που θέλει είναι να ξεκινήσει το συνέδριο, αρκεί όμως σε αυτό να συμμετέχουν οι νόμιμοι σύνεδροι».
Η μέρα κυλά κάπως έτσι… Οι πόρτες του συνεδρίου δεν ανοίγουν ποτέ και όσες φορές ρωτάμε τους ανθρώπους της ΓΣΕΕ τι γίνεται, άπαντες δηλώνουν άγνοια, λέγοντας ότι περιμένουν – αναμονή που θύμισε την προηγούμενη μέρα με γεύματα, ανθρώπους σε καναπέδες κ.λπ.
Από την πλευρά του το ΠΑΜΕ δηλώνει, μεταξύ άλλων, ότι όσα γίνονται δείχνουν ότι είναι μέθοδοι συνδικαλιστικής μαφίας», αφού «μια χούφτα εργατοπατέρων, κυρίως καλοπληρωμένων, που μένουν σε ξενοδοχεία με πισίνες, τρωγοπίνουν, που ποτέ δε θα πλησίαζε ποτέ κανένας εργαζόμενος, δείχνουν πλήρη απάθεια».
Από πλευράς ΓΣΕΕ αναφέρουν ότι «10 χρόνια μνημόνια δεν κατόρθωσαν να διαλύσουν τα συνδικάτα ούτε κυβερνήσεις, ούτε δανειστές, ούτε τα μεγάλα συμφέροντα. Δυστυχώς, όμως, το ΠΑΜΕ με την τακτική και πρακτική του οδηγεί το 37ο Συνέδριο σε αδιέξοδο και στην ουσία επιτυγχάνει να διοριστεί διοίκηση στη ΓΣΕΕ».
Και κάπως έτσι φτάνουμε στο τέλος του Σαββάτου, οπότε ο κ. Παναγόπουλος με μια ανακοίνωση- γρίφο κατηγορεί το ΠΑΜΕ, την κυβέρνηση και την Αστυνομία για τη μη πραγματοποίηση του συνεδρίου. Ο δε γρίφος αφορά στο αν θα γίνει ή όχι το συνέδριο.
Από την άλλη, έξω από το ξενοδοχείο οι του ΠΑΜΕ παραμένουν μέχρι αργά το βράδυ και δίνουν νέο ραντεβού για την επομένη, ενώ συνεχίζουν επίμονα να ζητούν να ξεκινήσει το συνέδριο.
Τελευταία μέρα του συνεδρίου η Κυριακή… με το ΠΑΜΕ να είναι ξανά έξω από το ξενοδοχείο, να συνεχίζει να ζητά αυτό να ξεκινήσει κι ενώ ήδη αρκετοί σύνεδροι έχουν αποχωρήσει από την Καλαμάτα.
Οι «τίτλοι τέλους» έχουν πέσει πλέον και νωρίς το μεσημέρι φεύγουν και οι τελευταίοι από το ξενοδοχείο και την Καλαμάτα…
Επίλογος
Οι εικόνες που ζήσαμε όλες αυτές τις μέρες μόνο τιμή δεν περιποιούν για το συνδικαλιστικό κίνημα, αντίθετα προκαλούν απογοήτευση. Ίσως αυτός είναι κι ο λόγος που πολύς κόσμος «γυρνά την πλάτη» και απέχει από απεργίες και πορείες.
Και το κερασάκι στην τούρτα… Το συνέδριο που δεν ξεκίνησε ποτέ, σύμφωνα με πληροφορίες μας, κόστισε πάνω από 400.000 ευρώ, χρήματα που προέρχονται από τον Έλληνα φορολογούμενο και εργαζόμενο!
Του Παναγιώτη Μπαμπαρούτση
