Ενθαρρύνουμε τα παιδιά να ρωτάνε και τους δίνουμε δόσεις αλήθειας
Τη στιγμή που ακόμα και οι ενήλικες, όπως αποδεικνύει η πράξη, είναι πολύ δύσκολο να κατανοήσουν όλα αυτά που συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες και να αντιληφθούν τη σοβαρότητα τήρησης των μέτρων που έχουν εφαρμοστεί, είναι πολύ πιο δύσκολα να γίνει αντιληπτή όλη αυτή η κατάσταση από ένα παιδί.
Γι’ αυτό ζητήσαμε τη συμβουλή της παιδοψυχολόγου, Γιώτας Παπαγεωργίου, για το πώς πρέπει να εξηγήσουμε σε ένα παιδί τι συμβαίνει και πόσα τελικά πρέπει ένα παιδί να μαθαίνει.
Από τα βασικά που επισήμανε η κα Παπαγεωργίου, είναι ότι ενθαρρύνουμε τα παιδιά να μας ρωτάνε και τους δίνουμε δόσεις αλήθειας, ανάλογα με την ηλικία τους.
Δόσεις αλήθειας
Αρχικά, σημείωσε η κα Παπαγεωργίου, το πρώτο δεδομένο που θα λάβουμε υπόψη μας είναι η ηλικία του παιδιού, καθώς η ενημέρωση που μπορεί να δεχτεί εξαρτάται από το αναπτυξιακό του στάδιο.
«Το σίγουρο είναι ότι μιλάμε σε όλες τις ηλικίες. Και κάτω των 3, αλλά με πολύ απλά λόγια. Ανάλογα με το αναπτυξιακό στάδιο που βρίσκεται ένα παιδί, όλο και περισσότερο. Απαντάμε στις ερωτήσεις τους. Δεν βιαζόμαστε να δώσουμε πληροφορία από μόνοι μας, αλλά ενθαρρύνουμε τα παιδιά να μας ρωτήσουν και να απαντήσουμε στις ερωτήσεις που μας θέτουν. Οι ερωτήσεις που θέτουν ορίζουν αυτά που μπορούν να κατανοήσουν. Αυτά που αντέχουν να μάθουν. Κάπως έτσι, λοιπόν, είναι σημαντικό να το διαχειριστούμε».
Το επόμενο σημαντικό που πρέπει να κάνουν οι γονείς, σύμφωνα με την κα Παπαγεωργίου, είναι να λένε αλήθειες.
«Πάντα λέμε αλήθεια. Δεν εξωραΐζουμε πράγματα, δεν μαλακώνουμε και δεν στρογγυλεύουμε καταστάσεις. Απαντάμε με δόσεις αλήθειας που το παιδί αντέχει να μάθει. Για παράδειγμα: «Αυτό τον καιρό θα δεις πολλούς να φορούν μάσκα. Δεν είναι στολή. Δεν είναι αστείο. Δεν είναι για πλάκα. Κάποιοι άνθρωποι όταν αρρωσταίνουν ή για να προφυλαχθούν να μην αρρωστήσουν, πρέπει να φορέσουν μάσκα». Δόσεις αλήθειας λοιπόν, ανάλογα με το αναπτυξιακό στάδιο του παιδιού και αφήνουμε να μας καθοδηγήσουν οι ερωτήσεις του».
Δεν τα εκθέτουμε στην αγωνία
Όσο μπορούμε δεν εκθέτουμε τα παιδιά στην τηλεόραση και στις δικές μας αγωνίες. Όσο μπορούμε δεν συζητάμε όλα αυτά μπροστά τους και καλό θα ήταν η τηλεόραση να μην είναι ανοικτή όλη την ημέρα.
«Μπορεί να έρθει η ερώτηση «μπορεί να αρρωστήσω εγώ ή εσύ;» Πάλι με δόση αλήθειας: «Ναι, μπορεί να συμβεί κι αυτό, όμως παίρνουμε όλα τα μέτρα, συμβουλευόμαστε τους γιατρούς μας, οπότε κι να συμβεί αυτό, είμαι σίγουρη ότι θα πάνε όλα καλά». Η ερώτηση αυτή θα γίνει σίγουρα, γιατί αυτή είναι η αγωνία τους. Κι όταν δεν ξέρουμε κάτι πάλι να το λέμε: «Δεν ξέρω αυτή την απάντηση, αλλά βλέπω ότι σε απασχολεί, γι’ αυτό θα ρωτήσω να μάθω και θα σου πω».
Η κα Παπαγεωργίου επανέλαβε, ότι πρέπει να παροτρύνουμε τα παιδιά να κάνουν ερωτήσεις, αλλά και να εξωτερικεύουν τις σκέψεις τους.
«Να τα παροτρύνουμε να μας λένε πως νιώθουν με όλα αυτά. Να εκφράζονται και να μην μπλοκάρονται τα συναισθήματά τους. Επίσης, αυτές οι ημέρες είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να μάθουμε καλά όλους αυτούς τους κανόνες υγιεινής και στα παιδιά.
Παιδιά μικρότερης ηλικίας, μπορεί να θελήσουν να φορέσουν μάσκα στο σπίτι ή να κάνουν τον άρρωστο, σαν παιχνίδι. Τα αφήνουμε, αν το θελήσουν τα ίδια, αλλά δεν τα προτρέπουμε εμείς. Αυτός είναι ένας τρόπος να το διαχειριστούν και να το καταλάβουν καλύτερα. Θέλει λοιπόν αρκετή ψυχραιμία. Τα παιδιά θα είναι καλά, όσο βλέπουν εμάς καλά. Αν δουν εμάς να πανικοβαλλόμαστε, τότε σίγουρα τους μεταφέρουμε τη φοβία μας. Θα παραδεχτούμε την αγωνία μας, αλλά με ήρεμο και ψύχραιμο τρόπο», κατέληξε η κα Παπαγεωργίου.
Της Βίκυς Βετουλάκη
