Τη δυναμική των προϊόντων της Ελλάδας επιβεβαιώνει σχετική μελέτη της Εθνικής Τράπεζας, όμως οι τιμές παραγωγού είναι εξευτελιστικές και αν δεν αλλάξει η κατάσταση, η χώρα κινδυνεύει να χάσει το μεγάλο της πλεονέκτημα.
Η μελέτη της Εθνικής έχει θέμα «Η ευκαιρία των ελληνικών τροφίμων στις διεθνείς αγορές» και σ’ αυτήν αναφέρεται ότι η ελληνική ελιά διατηρεί σημαντικό μερίδιο στη διεθνή αγορά (17% σε όρους όγκου) και υψηλή τιμή (2,6/kg ευρώ, έναντι μέσης τιμής 1,73/kg ευρώ), κρατώντας έτσι τα ηνία στην premium market.
Ο έτερος μεγάλος παίκτης, η Ισπανία (με μερίδιο 39% σε όγκο), ηγείται στην mass market (με τιμή 1,3/kg ευρώ). Οι ελληνικές εξαγωγές ελιάς απεδείχθησαν ιδιαίτερα ανθεκτικές την τελευταία δεκαετία, καταγράφοντας σημαντική αύξηση (σε 452 εκατομμύρια ευρώ το 2019 από 190 εκατομμύρια ευρώ το 2009), με σχεδόν το 80% αυτών να κατευθύνεται σε αναπτυγμένες χώρες (κυρίως ΗΠΑ και Δυτική Ευρώπη). Αξιοσημείωτο είναι ότι η Ελλάδα καλύπτει πλέον το 1/3 των αγορών των ΗΠΑ, Γερμανίας, ΗΒ και Ιταλίας (από μερίδια της τάξης του 1/4 το 2009), επισημαίνεται στην ίδια μελέτη.
Στα αζήτητα παραμένουν μεγάλες ποσότητες περσινής ελιάς
Σύμφωνα με ρεπορτάζ στην ιστοσελίδα agrotypos.gr, η κυρίαρχη θέση της ελληνικής ελιάς αντανακλά σε μεγάλο βαθμό την ποιοτική υπεροχή του προϊόντος, η οποία οφείλεται στις επικρατούσες εδαφικές και κλιματολογικές συνθήκες της χώρας μας. Ωστόσο, υπάρχει περιθώριο περαιτέρω ανόδου της αξίας των εξαγωγών μας, καθώς σχεδόν τα 2/3 αυτών εξάγονται «χύμα», αναφέρεται χαρακτηριστικά.
Δεδομένου ότι η τιμή των χύμα εξαγωγών είναι της τάξης του 1-2/kg ευρώ, ενώ των branded κυμαίνεται στα 5-6/kg ευρώ, η τυποποίηση είναι σημαντικό να τεθεί ως βασική στρατηγική για τα επόμενα χρόνια.
Την ίδια ώρα ο ντόπιος παραγωγός (της Καλαμών που έχει και τα μεγαλύτερα μερίδια), φέτος ειδικά εισπράττει εξευτελιστικές τιμές, που ωθούν σε πλημμελή περιποίηση των κτημάτων του, ενώ με τις μεγάλες ζημιές που έχει προκαλέσει ο καύσωνας και φαίνονται τώρα ακόμα περισσότερο, δεν έχει πολλά να ελπίζει ως προς τις αποδόσεις τη νέα χρονιά.
Παράλληλα, μεγαλώνει το κύμα δυσφορίας των παραγωγών προς την ελληνική Πολιτεία και ειδικά το ΥπΑΑΤ που δεν έχει αναλάβει καμιά σοβαρή πρωτοβουλία στήριξης του κλάδου.
