Έπνιξε δύο φορές μεγάλο μέρος της βόρειας και της δυτικής Καλαμάτας, με την τελευταία να «παίρνει» και ζωές συνανθρώπων μας. Η πρώτη ήταν το 2013 και η δεύτερη, και πιο φονική, το Σεπτέμβριο του 2016, μια νύχτα που δε θα ξεχάσουν πολλοί Καλαματιανοί.
Το ρέμα της «Λαγκάδας» έχει δώσει τα μηνύματά του και, μάλιστα, πολύ ηχηρά, αλλά «απευθύνεται» σε «κουφούς», που το αγνοούν επιδεικτικά. Και συνεχίζουν να το κάνουν, ακόμα και τώρα, λες και η μνήμη από τις επιπτώσεις είναι τόσο «κοντή», σαν του χρυσόψαρου. Έπειτα από μια τέτοια καταστροφή, όπως αυτή του 2016, γυρνούν σελίδα και προχωρούν σαν να μην έχει γίνει τίποτα.
Το φθινόπωρο πλέον βρίσκεται στη μέση του και το ρέμα δεν έχει καθαριστεί ούτε στοιχειωδώς, όχι να γίνουν ριζικές παρεμβάσεις που θα αποτρέψουν το οποιοδήποτε κακό από μια μεγάλη νεροποντή. Φυσικά, ούτε λόγος για διαπλάτυνση της κοίτης ή άλλα αντιπλημμυρικά έργα.
Χθες, όταν γράφονταν αυτές οι γραμμές, είχε αρχίσει ήδη να μπουμπουνίζει και σίγουρα κάποιοι κάτοικοι της Καλαμάτας εύχονταν να μην έρθει καταιγίδα.
«Κοιμάται» όσο δε βρέχει
Με τη βοήθεια κατοίκων της περιοχής ακολουθήσαμε τις προηγούμενες μέρες την πορεία του ρέματος, σε όσα σημεία μπορούσαμε να έχουμε πρόσβαση. Η βλάστηση και τα δέντρα πνίγουν την κοίτη, οι εγκιβωτισμοί και τα εμπόδια στο ρέμα φαντάζουν εφιάλτες σε μια ισχυρή νεροποντή και οι κάτοικοι κάνουν το σταυρό τους. Οι δε γηραιότεροι το θυμούνται ως κανονικό ρέμα, με πολύ πιο φαρδιά κοίτη και, κυρίως, ανοιχτό!
Η κοίτη πλέον σε ορισμένα σημεία έχει πλάτος μόλις λίγων εκατοστών, ενώ σε άλλα ούτε καν μπορείς να τη διακρίνεις από τη βλάστηση και τα δέντρα.
Το οδοιπορικό που κάναμε μόνο θλίψη και αγωνία μάς προκάλεσε για το τι μπορεί να συμβεί. Το ρέμα της Λαγκάδας «κοιμάται» όσο δε βρέχει… Όμως, αν αφουγκρασθείς, το ακούς να κάνει «τικ- τοκ, τικ-τοκ» σαν ωρολογιακή βόμβα.
Ξεκινήσαμε από την οδό Βαγγέλη Δράκου, όπου το ρέμα της Λαγκάδας χάνεται κάτω από το δρόμο. Το 2016 το νερό δεν μπόρεσε να διαφύγει από την κοίτη, καθώς έφραξε από φερτά υλικά και πλημμύρισε ό,τι είχε απομείνει στην περιοχή. Σήμερα, το συγκεκριμένο σημείο είναι μάλλον το πιο «καθαρό» και «ανοικτό» στη διαδρομή του ρέματος
Λίγο πριν το ρέμα χαθεί κάτω από το δρόμο, δίπλα στη Βαγγέλη Δράκου: το 2016 η δίοδος κάτω από τον πλαϊνό δρόμο είχε σύρμα για να συγκρατεί τα φερτά υλικά. Αυτό τότε έφραξε μέσα σε λίγα λεπτά, με αποτέλεσμα να πλημμυρίσει η περιοχή. Έκτοτε το πλέγμα αφαιρέθηκε, όμως οι κάτοικοι ανησυχούν για το τι θα γίνει αν ό,τι κατεβάσει το ρέμα σε νεροποντή φράξει τη δίοδο κάτω από το εγκιβωτισμένο κομμάτι
Συνεχίζοντας τη διαδρομή του ρέματος και φτάνοντας περίπου στη μέση του, στην περιοχή «Πέταλο», με δυσκολία διακρίνεις την κοίτη. Η βλάστηση την έχει «εξαφανίσει». Αυτό που βλέπετε στη συγκεκριμένη φωτογραφία θα έπρεπε να είναι μια καθαρή κοίτη
Στο ίδιο σημείο του ρέματος με το προηγούμενο, κοιτώντας στην αντίθετη κατεύθυνση, βλέπεις τα ελάχιστα εκατοστά πλάτους στην κοίτη που έχουν απομείνει ανοικτά
Στο ύψος του πρώην Αστεροσκοπείου οι κάτοικοι είπαν ότι εδώ συγκεντρώνεται ο μεγαλύτερος όγκος νερού. Κι εδώ η κοίτη του ρέματος είναι ακαθάριστη. Όπως διακρίνεται στη φωτογραφία, η βλάστηση και τα δέντρα φτάνουν από την κοίτη μέχρι το ύψος του δρόμου
Πάνω από τον αυτοκινητόδρομο, στη γέφυρα στο Πέταλο, το τεχνικό αυτό έργο οδηγεί το νερό που φτάνει στο σημείο στην κοίτη του ρέματος. Τι γίνεται, όμως, στην αρχή του και τι στην απόληξή του, εκεί που καταλήγουν τα νερά; Η απάντηση στις επόμενες τρεις φωτογραφίες…
Τα νερά οδηγούνται από το τεχνικό έργο στο φαράγγι, το οποίο, όπως ξεκάθαρα φαίνεται, μόνο καθαρισμένο δεν είναι
Το σημείο από το οποίο ξεκινά το τεχνικό έργο. Ο αγωγός που έρχεται κάτω από το δρόμο και ο οποίος υποτίθεται θα βοηθήσει τα νερά μέσω του τεχνικού έργου να φτάσουν στο φαράγγι, είναι στο μεγαλύτερο ποσοστό του ήδη κλειστός από χώματα και σκουπίδια! Από εκεί δεν περνούν πλέον ούτε ελάχιστα κυβικά νερού… κι αν υπάρξει ανάγκη, είναι σίγουρο ότι το νερό θα βρει τρόπο να περάσει, απ’ αλλού όμως…
Όχι 1.000 λέξεις, αλλά ούτε και η φωτογραφία αποδίδει αυτό που πραγματικά συμβαίνει δίπλα από τα σπίτια στο Πέταλο απ’ όπου περνά το ρέμα. Αν και το βάθος είναι πολύ μεγάλο, τα καλάμια έχουν βγει αρκετά μέτρα πάνω από την όχθη… Για καθάρισμα ούτε λόγος, όπως λένε οι κάτοικοι της περιοχής
Άλλη μια περιοχή που πνίγηκε το 2016 ήταν η Γλαύκου, από το ρέμα στο Φραγκοπήγαδο. Κι εκεί η κοίτη και οι εγκιβωτισμοί παραμένουν με μικρά ανοίγματα για να χωρέσουν μεγάλες ποσότητες νερού
Της Βίκυς Βετουλάκη
