ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΓΝΩΜΑΙ
Ο ΚΟΜΗΤΗΣ ΧΑΛΕΫ
«ΘΑΡΡΟΣ» 6 Μαΐου 1910
Καίτοι δεν είμαι βέβαιος, εάν η στήλη αύτη θ’ αναγνωσθή αύριον ή όχι, διότι ο κατηραμένος ο κομήτης μας κρατεί όλους εν αγωνία, και ίσως ο κόπος μου θ’ αποβεί εντελώς μάταιος, εν τούτοις αισθάνομαι την ανάγκην να διατυπώσω με πάσαν δυνατήν ακρίβειαν ό,τι ανόητον ή έξυπνον εδέχθη κατά τας ημέρας ταύτας της κρίσεως του πλανήτου μας. Εάν το κατηραμένον υδροκυάνιον δηλητηριάση το ανθρώπινο γένος, υπάρχει ελπίς, κατά τους φυσιοδίφας, μετά πάροδον πολλών ετών, να υπάρξη νέα ζωή εις την γην και είναι πολύ πιθανόν αι έρευναι της απωτέρας αυτής εποχής να φέρουν εις φως και το δημοσίευμα τούτο. Αλλά και αν ακόμη οι φόβοι μας αποδειχθώσι μάταιοι, θα δύναται ο υποφαινόμενος να καυχάται, ότι μ’ όλην την αγωνίαν, ήτις συνέχει τον κόσμον, είχε τη ψυχραιμίαν ν’ αποτυπώση πιστώς παν ό,τι ελέχθη ή εγράφη περί του τρομερού αυτού επιδρομέως, του κομήτου του Χάλεϋ.
Ακούσατε και φρίξατε με τας τερατωδίας αυτάς, αίτινες διασπείρονται εις όλα τα σημεία της γης.
-Η ουρά του κομήτου είναι σώμα στερεόν, το οποίον ερχόμενον εις επαφήν μετά της γης, θα κατασυντρίψη αυτήν και θα εξαφανίση από του προσώπου της πάσαν ζωικήν ή φυσικήν ύπαρξιν!
-Η ουρά του κομήτου είναι σώμα νεφελώδες πλήρες δηλητηριωδών αερίων, τα οποία ερχόμενα εις επαφήν με την γηίνην ατμόσφαιραν, θα δηλητηριάσωσι το ανθρώπινον γένος, το οποίον ούτω θα εκλείπη δια παντός!
-Η ουρά του κομήτου είναι σώμα ούτε πολύ πυκνόν, ούτε πολύ αραιόν! έχον μήκος εκατόν δισεκατομμυρίων μέτρων και πάχος είκοσι δισεκατομμυρίων μέτρων! Δια να φαντασθή κανείς τας διαστάσεις του γιγαντιαίου τούτου ουρανίου τέρατος πρέπει να θέση κατά σειράν είκοσιν εκατομμύρια σώματα, έκαστον των οποίων πρέπει να έχει το μέγεθος του πλανήτου μας. Αλλ’ παρ’ όλον αυτόν τον αφαντάστως τερατώδη όγκον της η ουρά του κομήτου δεν ζυγίζει πλέον των 800 οκάδων!
-Η ουρά του κομήτου περιέχει πληθύν σωματίων στερεών, τα οποία εφαπτόμενα της γηίνης ατμοσφαίρας θα διαλυθώσιν εις διάττοντας αστέρας και θα θαυμάσωμεν το θέαμα τούτο όπως και άλλοτε εν έτει 1885.
-Η ουρά του κομήτου είναι αερώδης ύλη, ήτις εφαπτομένη της γης θα γίνει πρόξενος πολλών σεισμών, τυφώνων, θυελλών και τα παρόμοια.
-Η ουρά του κομήτου θα σημάνη πολέμους, καταστροφάς, λοιμούς, σεισμούς και καταποντισμούς!
Τα ογκώδη ταύτα «τέρατα» πηγάζοντα εκ των διαφόρων Αστεροσκοπείων της οικουμένης ενέσπειραν πανταχού φοβερόν πανικόν και δεν είναι απίθανον να έχομεν και δυστυχήματα μεγάλα διανοητικά.
Ένας φίλος μου, ολίγον φιλόσοφος, λόγου γενομένου περί του κομήτου, μου είπε με πολλήν πικρίαν: Μη υβρίζεις, φίλε μου, τους Αστρονόμους! Έχουν δίκαιον! Η καταστροφή ήρχισε το έργον της από το σπίτι μου. Τα παιδιά μου, η γυναίκα μου και εγώ είμεθα άρρωστοι!! Διατί τω απαντώ, διότι εξενυκτίσαμεν να ιδούμε τον κομήτην και η ιμφλουέντζα επωφελήθη της ευκαιρίας να μ’ επισκεφθή!!
Χ-ος
Η ΚΟΜΗΤΟΦΟΒΙΑ ΤΩΝ ΚΑΛΑΜΑΤΙΑΝΩΝ
Γενικόν ξενύκτισμα
«ΘΑΡΡΟΣ» 7 Μαΐου 1910
Αι τρομακτικαί προφητείαι των Αστρονόμων περί καταστροφής της Γης δια του Κομήτου, περί δηλητηριάσεως του ανθρωπίνου γένους δι’ υδροκυανίου κ.λπ, εκράτησαν ολόκληρον την πόλιν επί ποδός.
Πλην των εξ επαγγέλματος ξενύχτηδων, ηγρύπνησαν σχεδόν όλοι οι Καλαματιανοί δια να ίδουν κατά την μοιραίαν ώραν της συναντήσεως της ουράς του Κομήτου μετά της Γης, το θέαμα της καταστροφής.
Από ενωρίς πλήθος κόσμου διεχύθη ανά τας οδούς της πόλεως και τας πλατείας.
Πολλοί επωφελήθησαν της ευκαιρίας να διασκεδάσωσι τας τελευταίας στιγμάς της ζωής των. Δια ρεφενέδων εγένοντο αι δέουσαι προετοιμασίαι και από της 9ης μ.μ. ήρχισε το γλέντι και η διασκέδασις. Προς στιγμήν ηδύνατο να νομίση κανείς ότι η προχθεσινή νυξ ήτο πολύ διασκεδαστικωτέρα από την νύκτα της Πρωτομαγιάς. Αλλά παρά την διασκέδασιν αυτήν των διαφόρων γλεντζέδων, οίτινες ήθελον ν’ αποδείξουν ότι δεν τους τρομάζει τίποτε, έβλεπε κανείς και το αδιάκοπον σταυροκόπημα των διαφόρων θρησκολήπτων.
Μα είναι δυνατόν έλεγε γέρων μεμυημένος εις τα απόρρητα της Αγίας Επιστολής, να γείνη τοιαύτη καταστροφή; Τότε με ποίους θα γείνη η Δευτέρα παρουσία, αφού είναι γραμμένον, ότι θα κριθώσι ζώντες και νεκροί, κατά την αξιομνημόνευτον και φοβεράν ημέραν της κρίσεως;
Η εύλογος αύτη απορία καθησύχαζε κάπως τα νεύρα και τον φόβον των σταυροκοπουμένων, αλλ’ εφ’ όσον προσήγγιζεν η απαισία ώρα της συναντήσεως επί τοσούτον η αγωνία επετείνετο τρομακτικώς.
Εσήμανε το ωρολόγιον της Υπαπαντής την 12ην ώραν του μεσονυκτίου, αλλ’ ο κομήτης δεν εφαίνετο ακόμη. Η σελήνη έρριπτε το ωχρόν της φως επί των ξενύχτηδων, οι οποίοι ητένιζον περίφοβον το στερέωμα. Η αγωνία είχε φθάσει εις το κατακόρυφον, όλων τα βλέμματα απλήστως ήσαν εστραμμένα προς την ανατολήν, αλλά ο τρομερός κομήτης ήτο αθέατος.
Ένας μικρός διάττων αστήρ κατά την 1ην μετά το μεσονύκτιον ώραν διαγράφει προς ανατολάς μικρόν φωτεινόν τόξον. Κάποιος φωνάζει: Τώρα αρχίζει η βροχή των αστέρων! Προσέξατε! Αλλά και την φοράν ταύτην αι ελπίδες ή οι φόβοι πάλιν διεψεύσθησαν.
Η ώρα πλησιάζει 3η και ο κόσμος καίτοι κατάκοπος από την μακράν αϋπνίαν δεν εννοεί να κοιμηθή εξακολουθούν εν μεγάλη κλίμακι αι άνοστοι αστειότητες και τα αηδή αλλ’ απαραίτητα καλαμπούρια.
Δεν μας χαλάϋ ο Χάλεϋ, ρε, λέγει ένας βαρύσωμος κούτσαβος!!
Επί τέλους η προσδοκημένη ουρά επεφάνη και ο κόσμος λησμονήσας προς στιγμήν το επικείμενον τέλος του εθαύμαζε την μακράν ουράν του κομήτου, ήτις όμως δεν ήτο λαμπρά και φωτεινή, ως κατά τας προηγουμένας νύκτας.
Εξηκολούθησε το χάζεμα μέχρι της 3ης και ημισείας, ότε αι πρώται ανταύγειαι της ημέρας εξηφάνισαν την ουράν εκ του ουρανίου στερεώματος και μετ’ αυτής τους διαφόρους ξενύχτηδες, οίτινες κατάκοποι και νυσταλέοι διηυθύνοντο με τρικλίζον βήμα εις την κατοικίαν των, υβρίζοντες καπηλικώτατα τους Αστρονόμους.
Εκ Μεσσήνης
(Του ανταποκριτού μας). Και εδώ άπειρον πλήθος ξενύχτηδων διεχύθη ανά τας οδούς της πόλεως δια να απολαύση το θέαμα της καταστροφής της γης κατά την προχθεσινήν νύκτα. Εις τας διαφόρους ρούγας αι γυναίκες είχαν στήσει μεγάλο κουβεντολόγι και ανέμενον την ώραν της καταστροφής. Μεγάλη συγκέντρωσις ήτο εις την πλατείαν των αλωνίων, οπόθεν οι διάφοροι μετεωρολόγοι έκαμνον τας μετεωρολογικά των παρατηρήσεις δια την περίφημον κομητικήν ουράν.
Περί την 2 και 1/2 της πρωίας επεφάνη τέλος η περίφημος ουρά και απηλαύσαμεν απλήστως το θέαμα. Περί την 3 και ημισείαν έληξαν αι μετεωρολογικαί παρατηρήσεις και οι φόβοι μας περί καταστροφής.
ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΓΝΩΜΑΙ
ΤΟ ΟΥΡΑΝΙΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ
«ΘΑΡΡΟΣ» 8 Μαΐου 1910
Όλοι οι μονισταί και όλοι οι απόκοσμοι εξεχύθησαν εις τους δρόμους με πολλήν πεποίθησιν εις τας φαιδράς μαντείας των εραστών του ουρανίου μυστηρίου. Αλλά οι αστρονόμοι εσύγχυσαν την φοράν αυτήν τον εαυτόν τους με χονδροειδεστάτους φαρσέρ, και τα συνωθούμενα πλήθη όταν είδον ότι ενεπαίχθησαν, υπέστησαν κατ’ εναλλαγήν όλας τας συγκινήσεις, από της προσδοκίας μέχρι της διαψεύσεως.
Οι πυκνοί όμιλοι ερευνώντες με νευρικότητα τον ορίζοντα δια να διακρίνουν τον πυρπολητήν, κατείχοντο από το σύμμικτον αίσθημα της αδιαφόρου ανησυχίας και της μυστικής απογνώσεως. Αναλόγως της ιδιοσυγκρασίας του έκαστος άφηνε να εξωτερικευθώσιν οι μύχιοι στοχασμοί του. Παρά το πλευρόν ευπερχειλιζούσης γυναικείας σκαρός, συρθείσης μέχρι του αναπεπταμένου υπαίθρου επάνω σε δύο τσόκαρα, εσταυροκοπείτο η λιπόσαρκος σιλουέττα της φαμπρικαδόρας, χασμωμένης με πλατύ χάσμημα.
Μέσα σε ένα τέτοιο ανθρωπομάζωμα είχε την ευκαιρίαν να φαιδρυνθή κανείς και ενωτιζόμενος τας υπερφυσικάς εξηγήσεις των γυναίων και διασκεδάζων την ανίαν του με τους πλαδαρούς μορφασμούς των.
Εις το καφενείον του Τζανή η σκιαγραφία ήτο πολύ διάφορος. Σοβαροί ερευνηταί εδώ, λεπτολογούντες τα πιθανά αποτελέσματα του υδροκυανιούχου λουτρού της γης, ωλίσθαινον εις φαιδράς συζητήσεις περί των σχέσεων της ασφυξίας… με τα πικρομύγδαλα.
Η επιστήμη δεν ήτο δυνατόν να καθυστερήση εις το γενικόν ξεφάντωμα, και παρηκολούθησε την αστυνομικήν ευτραπελίαν με την σοβαρότητα που επιβάλλουν αι στιγμαί του κινδύνου!
Εις την πλατείαν των ασκήσεων, ποικιλοσύνθετος κόσμος μελαγχολεί ή κορυβαντιά. Ανυπομονών διότι ο κομήτης κάμνει τόσον αδιακρίτως να τον περιμένουν, αποσύρεται κατά τμήματα. Η εμπιστοσύνη προς την επιστήμην αρχίζει να εξατμίζεται εφ’ όσον προχωρεί η ώρα. Οι νυσταλέοι δεν προσέχουν εις το ωραίον θέαμα της ανταυγείας η οποία προβάλλει από δυσμάς.
Σιγά σιγά η σκληρά διάψευσις της απολαύσεως μιας υπερκοσμίου γιγαντομαχίας εβάρυνε τα βλέφαρα και με τας πρώτας προβολάς του λυκαυγούς ο κόσμος ήρχισεν αποσυρόμενος, βαρύς, δύσθυμος, μελαγχολικός, καταρώμενος τους αστρονόμους, διότι δεν επαλήθευσαν αι απαίσιαι προφητείαι των.
Ωρισμένως δεν δύναται να υπάρξη σκληροτέρα δημιουργία από τον άνθρωπον.
Ο.Π.
