Η αδιαφορία σκοτώνει

Η αδιαφορία σκοτώνει

Η περιφρόνηση των μέτρων της πανδημίας περιγράφει έναν άνθρωπο με ροπή στο μυωπικό βολεμένο μικρόκοσμό του. Τα ευρύτερα διακυβεύματα δεν είναι αρκετά για να τον ευαισθητοποιήσουν – συχνά τα εχθρεύεται κιόλας. Ο κακομαθημένος εαυτός τίθεται πάνω απ’ όλα. Νιώθει αιώνιος, αθάνατος και μιλάει θεωρητικά για ευθύνη.

Αυτός που συρρέει στα κορωνοπάρτι και στις πλατείες δεν είναι απαραίτητα συνωμοσιολόγος που αρνείται την ύπαρξη του ιού.

Είναι άτομο που αδιαφορεί για τις συνέπειες, αρκεί να απολαύσει το ποτό και την παρέα. Δένει τα πάντα με το παρόν, το μέλλον του όλο είναι το παρόν.

Σε κάθε περίπτωση σημασία έχει η ικανοποίηση των επιθυμιών του. Κι αν θελήσεις να ανοίξεις διάλογο πολύ πιθανόν να υποστείς bulling, ενώ η παρουσία Αστυνομίας θεωρείται άσκηση βίας. Ποιας, εδώ που τα λέμε, Αστυνομίας; Ο ανύπαρκτος έλεγχος αφήνει πολλά περιθώρια για φαινόμενα πλατείας Βαρνάβα.

Το χάος με τα σκουπίδια που άφησαν πίσω τους συμβολίζει την εκτίμηση για τους δημόσιους χώρους και τη δημόσια υγεία. Είμαστε ό,τι αφήνουμε πίσω μας.

Δεν είναι δικιά μου η δουλειά, ας νοιαστούν κάποιοι άλλοι. Η αδιαφορία και ο στυγνός ατομικισμός είναι εντυπωσιακός και ανησυχητικός. Υψηλό το δείγμα της κοινωνικής συνείδησης.

Ο λεβέντης, εάν ήθελε να ξεσκάσει, θα μπορούσε να επιλέξει χίλιους δυο ασφαλείς τρόπους να το κάνει, αποφεύγοντας την εκτεταμένη διασπορά του ιού.

Η πανδημία θυμίζει τα μνημονιακά χρόνια όπου κάθε απόπειρα εξορθολογισμού εθεωρείτο ως επίθεση στην ελευθερία και στο δικαίωμα στην καλοπέραση.

Η αλήθεια είναι ότι οφείλουμε να δεχτούμε ότι δεν μπορεί να παραγνωρίσουμε την κούραση σε ηλικίες, ιδίως κάτω των 40 ετών.

Οι συνεχείς περιορισμοί με ασαφή ορίζοντα προκαλούν συμπεριφορές και σφάλματα κρίσης. Τη συμμόρφωση μεταφράζει ως υποταγή. Όμως, η κόπωση δεν μπορεί να λειτουργεί ως άλλοθι για αστοχίες. Αλλά έτσι είναι οι «κουρασμένοι», έκαναν την κούρασή τους επανάσταση.

Η υποτίμηση του κινδύνου και η αποποίηση των ευθυνών δεν είναι παροδικά φαινόμενα. Όσο καλλιεργούνται και δυστυχώς καλλιεργούνται, τόσο εθίζουν και ριζώνουν. 

Υ.Γ. Καλά να πάθεις Μητσοτάκη. Αφού δε συναινείς με το μορατόριουμ του Τσίπρα, τώρα σε τιμωρεί με τις συγκεντρώσεις ευζωίας που αναπαράγουν τον ιό. Έτσι ίσως ανοίξει ο δρόμος για τη δεύτερη φορά Αριστερά.

Του Μιχάλη Σούμπλη