Ο Γιάννης Δρίτσας είναι ένας ηθοποιός που δε χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις, καθώς είναι γνωστός στο ευρύ κοινό, ειδικά με τις συμμετοχές του σε τηλεοπτικές σειρές.
Αθεράπευτα ερωτευμένος με την υποκριτική και την Καλαμάτα, απόψε επιστρέφει στην Κεντρική Σκηνή του ΔΗΠΕΘΕΚ, καθότι πρωταγωνιστεί στην παράσταση το «Γάλα».
Το «Θάρρος» μίλησε μαζί του για την υποκριτική, τα κλειστά θέατρα, αλλά και τα σχέδιά του…
-Αρχικά πείτε μας τι κάνετε αυτή την περίοδο…
Αυτήν την περίοδο εκτός από τις πρόβες στο ΔΗΠΕΘΕ της Καλαματάρας μας, παραδίδω μαθήματα υποκριτικής και θεατρικής αγωγής, τελειώνω ένα μεταπτυχιακό στις Πολιτικές Επιστήμες και μόλις άρχισα ένα άλλο, στο πανεπιστήμιο της πόλης μας, με αντικείμενο τη Νεότερη και Σύγχρονη Ιστορία.
-Πώς ήταν όλο αυτό το διάστημα με κλειστά τα θέατρα;
Το διάστημα του εγκλεισμού ήταν μια πολύ δύσκολη υπόθεση, και θα ήταν μάλλον εγωιστικό αν το σχολιάσω μόνο σχετικώς με το θέατρο. Ήταν μια πρωτόγνωρη κατάσταση για την ανθρωπότητα, που κλόνισε σε όλα τα επίπεδα το σύγχρονο κόσμο. Μέσα σε αυτή την δίνη μοιραία βρέθηκε και το θέατρο, που μάλλον επλήγη σε απόλυτο βαθμό, μιας και τα θέατρα έπαψαν να λειτουργούν. Το πώς ήταν ως αίσθηση… θα πρέπει μάλλον να “ζορίστηκαν” οι θεατρόφιλοι.
Όσον αφορά εμένα, που επίσης αγαπώ πολύ να παρακολουθώ παραστάσεις, ήταν μια μεγάλη έλλειψη, που επέτεινε την αίσθηση της απομόνωσης.
-Έχετε ασχοληθεί και με τη σκηνοθεσία Μιλήστε μας για αυτό…
Τι να (πρώτο)πω; Είναι πολύ “ανοιχτή” όπως τίθεται η ερώτηση και για να μην κουράσω τους αναγνώστες μας, θα τοποθετηθώ ως εξής: Η θέση του σκηνοθέτη/ενορχηστρωτή είναι αδήριτα μια πλήρης δεξαμενή ανθρώπινης δημιουργικής εμπειρίας! Χρησιμοποιώ το “ανθρώπινης”, διότι η δημιουργία είναι συνυφασμένη με τη διαχείριση δρώντων υποκειμένων/ αντικειμένων, που αλληλεπιδρούν πάνω και κάτω από τη σκηνή, τόσο μεταξύ τους όσο και με τα (άψυχα;;) σκηνικά και μη αντικείμενα.
-Μιας και έχετε κάνει και τηλεόραση και αυτή τη στιγμή βλέπουμε μια άνθηση σε σειρές, τις παρακολουθείτε; Πώς σας φαίνονται; Θα θέλατε να επιστρέψετε στην τηλεόραση;
Η “επιστροφή” είναι θέμα συγκυριών που για κάποιους λόγους αρκετό καιρό τώρα δεν είχαν ευοδωθεί. Όσο για την άποψή μου περί της άνθησης των ελληνικών τηλεοπτικών σειρών, μόνο χαρά θα μπορούσα να νιώθω! Το πώς μου φαίνονται θα το σχολιάσω όταν επιστρέψουμε στην απόλυτη κανονικότητα! Προς το παρόν, απολαμβάνω το ότι επιτέλους ακούγονται περισσότερα ελληνικά από τις συσκευές των τηλεοράσεων!
-Επιστροφή στη σκηνή του ΔΗΠΕΘΕΚ, πώς αισθάνεστε;
Εδώ και αν θα πλάτειαζα αν έμπαινα στη διαδικασία να περιγράψω τα συναισθήματά μου! Θα περιοριστώ στο: ΠΛΗΡΟΤΗΤΑ!
-Παράσταση “Γάλα”… Πείτε μας λίγα λόγια…
Ένα έργο που έχει σημειώσει πολύ μεγάλη επιτυχία στο παρελθόν, τόσο στο θέατρο όσο και στον κινηματογράφο. Ως κείμενο είναι μια λαμπερή στιγμή του σύγχρονου ελληνικού δραματολογίου και για μας τώρα αποτελεί μια τεράστια πρόκληση να σταθούμε αντάξιοι της μέχρι τώρα ιστορίας του. Οψόμεθα!
-Πρόκειται για μια παράσταση που στην Αθήνα γεμίζει τα θέατρα, τι είναι αυτό που την κάνει τόσο ξεχωριστή;
Εν μέρει έχω ήδη απαντήσει στο ερώτημά σας. Το τι έλκει τον κόσμο σε μια παράσταση… Αν δεν είναι η συνδυασμένη αρτιότητα κειμένου και παράστασης αυτού, τι άλλο μπορεί να ‘ναι;
-Τι έχετε να πείτε στον κόσμο για το ΔΗΠΕΘΕΚ;
Το ΔΗΠΕΘΕ είναι το θέατρο όλων των δημοτών (όπως άλλωστε το λέει και το όνομά του!), είναι το θέατρό μας! Υπάρχει από την κοινή συνεισφορά μας! Το στηρίζουμε και έχουμε λόγο στη διαχείριση και τη λειτουργία του! Όπως οφείλουμε να κάνουμε σε όλα τα κοινά… συμμετέχουμε και έχουμε λόγο… για να μη μας αφαιρείται αυτός ερήμην μας.
-Τα σχέδιά σας;
Εν καιρώ… Προς το παρόν, τι να απαντήσω, αφού όταν σχεδιάζουν οι άνθρωποι ο Θεός γελά; Προτιμώ, λοιπόν, να του ζητώ να δίνει δύναμη, ειρήνη, σύνεση και υγεία σε όλον τον κόσμο, για να επαναποκτήσουμε την μάλλον χαμένη εύνοιά Του… και πιθανότατα τη συνέργειά Του πλέον… στα σχέδιά μας… όλοι!
Του Παναγιώτη Μπαμπαρούτση
