Ο λαϊκισμός και η αμυντική συμφωνία

Ο λαϊκισμός και η αμυντική συμφωνία

Για άλλη μία φορά το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης υποτίμησε τη νοημοσύνη όλων μας και τραυμάτισε βάναυσα τη σοβαρότητά του. Αντί να καταθέσει νηφάλια και εμπεριστατωμένα τις όποιες ενστάσεις του, καταψήφισε μία από τις σημαντικότερες συμφωνίες που υπέγραψε μεταπολεμικά η χώρα.

Η ώριμη και νηφάλια αποτίμηση της συμφωνίας καταλήγει αβίαστα στο συμπέρασμα ότι είναι χρήσιμη και συμφέρουσα σε πολλά επίπεδα.

Στρατιωτικά σε σχέση με την Τουρκία και γεωπολιτικά σε ό,τι αφορά την προβολή ισχύος στην ευρύτερη περιοχή.

Μία συμφωνία που ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση είχε εργαστεί για να πετύχει. Όμως, για μία ακόμη φορά οι μικροκομματικές σκοπιμότητες, το δόγμα «της ολιστικής αντιπολίτευσης» βάρυναν περισσότερο απ’ ό,τι το συμφέρον της χώρας.

Για να είμαστε δίκαιοι, μικροκομματικές σκοπιμότητες αφορούν και τα άλλα κόμματα, όχι βέβαια στην ένταση και έκταση του ΣΥΡΙΖΑ.

Με τα «υποβρύχια που γέρνουν», ως αντιπολίτευση η Ν.Δ. έκανε σκληρή επίθεση στην κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ. Κι όμως τα υποβρύχια αυτά αποδείχθηκαν το μόνο όπλο που φοβούνται οι Τούρκοι.

Το βέβαιο είναι πως ως κόμμα εξουσίας ο ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζει πως το συνολικό αποτύπωμα της συμφωνίας είναι θετικό.

Πριν από την κυβερνητική εμπειρία ο Τσίπρας ήταν αρχηγός μιας Αριστεράς του εύκολου αντιμιλιταρισμού.

Μετά την κυβερνητική εμπειρία θα περίμενε κανείς να έχει κατανοήσει τον κόσμο.

Στον κόσμο αυτό η Ελλάδα οφείλει να πραγματώνει την ισχύ της με στρατηγικές και ασφαλώς με ενίσχυση του διεθνούς ρόλου της, που δε σημαίνει μόνο δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις.

Θαρρείς και εμείς έχουμε μόνο δικαιώματα ενώ οι άλλοι μόνο υποχρεώσεις. Το λαϊκισμό που επαγγελλόταν «δωρεάν» προνόμια, δανεικά χωρίς μνημόνια η χώρα τον πλήρωσε ακριβά.

Η παράσταση του Τσίπρα στη Βουλή μάς θύμισε τον αντιμνημονιακό εαυτόν του. Θέλει την αμυντική συνδρομή αλλά χωρίς αμοιβαιότητα.

Όπως τότε που ήθελε τα λεφτά της δανειακής σύμβασης χωρίς τους μνημονιακούς όρους. Θα αλλάξει την ελληνογαλλική συμφωνία με μονομερές διάβημα.

Όπως τότε που θα έσκιζε σε μία στιγμή τα συμφωνηθέντα.

Το «ναι» στη συμφωνία θα ήταν για τον ΣΥΡΙΖΑ δύσκολο. Θα προϋπέθετε άλλο κόμμα.

Του Μιχάλη Σούμπλη