Η διάσχιση της Νέδας αποτελεί μια μεγάλη πρόκληση, δεν είναι για όλους, αλλά όλοι μπορούν να την απολαύσουν, με το σωστό τρόπο και στο σωστό μέτρο, αναγνωρίζοντας τις δυσκολίες.
Η κυριακάτικη (10/7/2022) εξόρμηση του Ορειβατικού Συλλόγου Καλαμάτας, μία από τις τακτικές που γίνονται εδώ και χρόνια, έμεινε αξέχαστη σε περίπου 30 φυσιολάτρες, κάποιοι εκ των οποίων επιχειρούσαν την κατάβαση για πρώτη φορά και κάποιοι επιστρέφοντας για να θαυμάσουν την απαράμιλλη ομορφιά. Παράλληλα κι άλλες μικρότερες οργανωμένες (όπως του Mountain Activities από το Περιστέρι Αττικής) και μη ομάδες από διάφορες περιοχές της χώρας και το εξωτερικό, επιχειρούσαν τη διάσχιση του θηλυκού ποταμού που χωρίζει τη Μεσσηνία και την Ηλεία, με κάποια μέλη εμφανώς στα όρια ή και πέραν των δυνατοτήτων τους.
Πέντε ώρες, οι περισσότερες μέσα στο νερό, λίγα μέτρα που δεν έχεις άλλον τρόπο να περάσεις, παρά κολυμπώντας, κάποια σύντομα εύκολα σημεία περιπάτου, πολλά κομμάτια για όλους και περάσματα για δυνατά νεύρα και αυξημένες αντοχές. Το καλό είναι ότι η συνεχής ροή της μυθικής νύμφης που ανέθρεψε το Δία δεν επιτρέπει στις πέτρες να χορταριάσουν και να «γλιτσιάσουν», αυτό σημαίνει ότι δεν είναι ολισθηρές και τόσο επικίνδυνες ακόμα κι όταν αναγκάζεσαι να πατήσεις στα τυφλά μέσα στο, θολωμένο από τις περπατησιές των συνοδοιπόρων, νερό.
Το πράσινο της μεσογειακής χλωρίδας, με τα πλατάνια, τις αγριοσυκιές και τα πουρνάρια αγκαλιάζουν το φαράγγι και τις όχθες από παντού, η ρίγανη και το φασκόμηλο σκορπίζουν το αναζωογονητικό άρωμά τους. Αφθονούν τα καβούρια, τα βατράχια και δε λείπουν τα φίδια.
Η εμπειρία της διάσχισης του φαραγγιού της Νέδας σε μεταφέρει σε έναν άλλον κόσμο, σε ξαναδένει με τη φύση στην υπέρτατη ομορφιά της, σου επιβάλλει το σεβασμό της (όχι ότι δεν λείπουν τα σκουπίδια), σε μαθαίνει το μέτρο με κάθε τρόπο.
Ενίοτε το μάθημα μπορεί να είναι πολύ σκληρό. Το κομμάτι του «τούνελ» της Νέδας είναι ένα επικίνδυνο σημείο, το οποίο ίσως δεν έχει επισημανθεί αρκετά. Το να το περάσεις κολυμπώντας μέσα στο ημίφως, με τη βαριά μυρωδιά που αφήνει η υγρασία και η αποικία των νυχτερίδων, κολυμπώντας αναγκαστικά κατά ένα μεγάλο μέρος μπορεί να είναι μια προσωπική μάχη με τη (μη παθολογική) κλειστοφοβία που καθένας έχει κάθε λόγο να δώσει.
Το να επιστρέψεις, όμως, κολυμπώντας κόντρα στο (όχι και τόσο ορατό για το άπειρο μάτι) ρεύμα του ποταμού, απαιτεί δοκιμασμένες κολυμβητικές ικανότητες, καλή σωματική κατάσταση και φυσικές δυνάμεις.
Στο σημείο είναι αναγκαίο να μπει προειδοποιητική σήμανση και να τοποθετηθεί ένα ενισχυμένο νήμα με κατάλληλο υλικό που θα αντέχει στο χρόνο και τις ειδικές συνθήκες και επιπλέον θα ελέγχεται και θα ανανεώνεται όταν φθείρεται.
Αυτά τα προληπτικά μέτρα μπορούν να σώσουν τη ζωή όσων μαγευτούν από τη φήμη και την ομορφιά της Νέδας και βρεθούν στο ποτάμι με ελλιπή ενημέρωση και προετοιμασία (ας μην ξεχνάμε ότι το 2013 είχε πνιγεί στο σημείο ένας νεαρός άνδρας, που είχε εξορμήσει στην περιοχή με την παρέα του).
Τα οργανωμένα γκρουπ και η εποπτεία έμπειρου οδηγού είναι στην πραγματικότητα αναγκαία (στο συγκεκριμένο τμήμα παρέχεται… σκοινί βοηθείας), όσο είναι αναγκαία η εύρυθμη λειτουργία και η καλή συνεννόηση εντός της ομάδας. Η σύσφιξη των ανθρώπινων σχέσεων, η συντροφικότητα και η αλληλεγγύη είναι από τις υπεραξίες τέτοιων εξορμήσεων (Φώτη, Ντίνα, Νίκο, Δημήτρη, σας ευχαριστώ ιδιαιτέρως).
Τολμήστε το, με ασφάλεια!
Χ.Ε.
