Με δύο πρεμιέρες ξεκίνησε χθες το 28ο Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας

Με δύο πρεμιέρες ξεκίνησε χθες το 28ο Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας

Με την… ωδή στην ομορφιά και την αναζήτησή της προχωρά η Καλαμάτα…

Παρουσία βουλευτών του νομού, του περιφερειάρχη Πελοποννήσου και αυτοδιοικητικών έκανε πρεμιέρα χθες βράδυ στην Κεντρική Σκηνή του Μεγάρου Χορού το 28ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, που έχει γενικό τίτλο «Ωδή στην Ομορφιά». Πρωταγωνιστές ήταν η βέλγικη ομάδα PEEPING TOM, η οποία ενθουσίασε το κοινό.

Λίγες ώρες πριν, ο δήμαρχος Καλαμάτας Θανάσης Βασιλόπουλος, μιλώντας σε συνέντευξη Τύπου, χαρακτήρισε το Φεστιβάλ «πολύ σημαντικό θεσμό», που φέτος συμπληρώνει 28 χρόνια αδιάλειπτης παρουσίας στα πολιτιστικά δρώμενα της πατρίδας μας.

Ο κ. Βασιλόπουλος υπογράμμισε ότι ο θεσμός άντεξε και στα δύο χρόνια της πανδημίας, σημειώνοντας χαρακτηριστικά: «Κληθήκαμε το 2020, εν μέσω πανδημίας, να πραγματοποιήσουμε ένα Φεστιβάλ. Παρ’ όλα αυτά παρουσιάσαμε ένα πλήρες πρόγραμμα υψηλού επιπέδου. Το ίδιο και το 2021. Σήμερα, δύο χρόνια μετά, το Φεστιβάλ παρουσιάζεται περισσότερο δυνατό, περισσότερο έτοιμο να συγκινήσει όλο τον κόσμο. Ένα Φεστιβάλ με ένα πρόγραμμα πραγματικά αντάξιο του θεσμού, με παγκόσμιες πρεμιέρες, συνεργασίες, με κορυφαίες ομάδες από την Ελλάδα και το εξωτερικό».

Με τη σειρά της, η καλλιτεχνική διευθύντρια του Φεστιβάλ, Λίντα Καπετανέα, ευχαρίστησε το δήμαρχο «για την αμέριστη υποστήριξή του και την πολύ καλή συνεργασία που έχουμε όλο αυτόν τον καιρό», καθώς και τον πρόεδρο και το Διοικητικό Συμβούλιο της “Φάρις”.

Καλή επιτυχία στο Φεστιβάλ και στην κυρία Καπετανέα, που «εμπιστευόμαστε και στηρίζουμε» ευχήθηκε και ο πρόεδρος της “Φάρις”, Παντελής Δρούγας.

Η χθεσινή μεγάλη πρεμιέρα έγινε με τη δίωρη παράσταση “TRIPTYCH” της βέλγικης ομάδας PEEPING TOM, ενώ η «μικρή πρεμιέρα» του Φεστιβάλ έγινε στις 7.30, στην Εναλλακτική Σκηνή, με την παράσταση του Ιταλού Piergiorgio Milano “White Out” – κατάκτηση του μάταιου».

Η φετινή διοργάνωση διαθέτει πολύ πλούσιο πρόγραμμα που περιλαμβάνει 26 παραγωγές, 14 ξένες ομάδες από 10 χώρες, 12 ελληνικές ομάδες, 2 παγκόσμιες πρεμιέρες, 6 παράλληλες εκδηλώσεις και εντατικό πρόγραμμα εκπαίδευσης επαγγελματιών, εργαστήριο χορού και κίνησης για διάφορες ηλικίες και ομάδες πληθυσμού.

Ως γνωστόν, το φετινό Διεθνές Φεστιβάλ Χορού έχει ως θέμα του την “Ωδή στην ομορφιά”. Αυτό μας παραπέμπει στη γνωστή φράση: “Η ομορφιά μού δίνει μιαν αίσθηση πληρότητας, μέτρου, ειρήνευσης και παλλόμενης θρησκευτικής ταύτισης με την Πανουσία της ζωής […] η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο”. Αυτή η περίφημη και διαχρονική φράση εκστομίζεται από τον πρίγκιπα Μίσκιν, τον ευαίσθητο και καλοσυνάτο πρίγκιπα στο περίφημο έργο του Φίοντορ Ντοστογιέφσκι «Ο ηλίθιος».

Αλήθεια, πόσα έργα στηρίχθηκαν πάνω στη φράση «Η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο»; Είναι σαφές ότι ο κόσμος δε σώθηκε, αλλά ίσως δε χρειάζεται καν να σωθεί. Ούτε με την απαράμιλλη ομορφιά που μπροστά της συγκλονίζεται ο Μίσκιν.

Παρ’ όλα αυτά, και στις αρχές της τρίτης δεκαετίας του 21ου αιώνα θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος ότι ο άνθρωπος  συνεχίζει την προσπάθεια αναζήτησης της ομορφιάς.

Σε αυτή την αναζήτηση και την τελειοποίησή της μπήκαν στο χορό μια σειρά από τέχνες, επιστήμες και άλλες δραστηριότητες.

Ο άνθρωπος ο ίδιος θεώρησε χρέος εαυτού να αναζητήσει το ωραίο, στηριζόμενος περισσότερο στην εξωτερική εικόνα, ξεφεύγοντας πολύ από τη διάσταση που έδινε ο Ντοστογιέφσκι στη φράση του. Η ομορφιά έγινε συνώνυμο ενός εγκλωβισμού, όχι μιας ελευθερίας.

Η αρχιτεκτονική, η ζωγραφική, η γραφή, η μόδα, η δημοσιογραφία, η αισθητική, όλα κυμάνθηκαν προς την αναζήτηση της τελειότητας, προς την ικανοποίηση του αδηφάγου βλέμματος.

Η αναζήτηση του τέλειου προσώπου, οι τέλειες αναλογίες, τα καλοφτιαγμένα κτήρια, η υψηλή γαστρονομία, η μόδα, τα ταξίδια, οι ιδανικοί προορισμοί, η φωτογραφία, η λατρεία της εικόνας, όλα μα όλα αναζητούν την ομορφιά. Είναι γεγονός ότι προσέφερε και προσφέρει συναισθηματική τέρψη. Ποιος δε θέλει να ζει μέσα σ’ ένα αισθητικά άρτιο περιβάλλον;

Αρκεί όμως πλέον αυτό; Αρκεί η ικανοποίηση του βλέμματος με τη διαμόρφωση της εξωτερικής πραγματικότητας, όταν η ομορφιά λαμβάνει το ρόλο του περιβλήματος και όχι του περιεχομένου;

Α.Π.