Η διεκδίκηση των Γλυπτών του Παρθενώνα έχει ξεκινήσει επί Όθωνα, ενώ υπάρχουν και σχετικά κείμενα του Καβάφη. Στα νεότερα χρόνια, το θέμα ανακίνησε η ονειροπόλος αλλά και ρεαλίστρια Μελίνα Μερκούρη που από διμερές έγινε διεθνές, άλλαξε η ορολογία του και από Ελγίνεια επικράτησε το «Γλυπτά του Παρθενώνα».
Η επιστροφή δεν είναι πρωτίστως νομικό θέμα, αλλά ιστορικό και πολιτισμικό. Είναι πράξη σεβασμού της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς.
Η επανένωση των Γλυπτών είναι μία υπόθεση που ενώνει όλους τους Έλληνες. Η επιστροφή στην Αθήνα μάς αφορά όλους.
Γι’ αυτό οι συζητήσεις δεν πρέπει να γίνουν μέρος της προεκλογικής αντιπαράθεσης. Ο εθνικός στόχος μπορεί να επιτευχθεί με τη μέγιστη δυνατή συναίνεση.
Η αξιωματική αντιπολίτευση δε νομιμοποιείται να ναρκοθετεί την προσπάθεια της χώρας. Πριν «αλέκτορα φωνήσαι» μιλούν για «εκχώρηση του εθνικού μας πλούτου και υποχώρηση από τα δίκαια της χώρας».
Μικροκομματικοί σχεδιασμοί και επιδιώξεις δεν έχουν θέση την ώρα της μάχης για την ένωση των Γλυπτών στο Μουσείο της Ακρόπολης.
Το αντίθετο. Βέβαια, η στάση που διαλέγει η αξιωματική αντιπολίτευση μοιάζει τελείως διαφορετική από εκείνη που είχε επιλέξει ως κυβέρνηση για το θέμα των Σκοπίων.
Τότε, οι αμοιβαίες υποχωρήσεις παρουσιάζονταν ως ο μοναδικός δρόμος προς μια επωφελή λύση και για τη χώρα και για τα Σκόπια. Τώρα, όμως, η επανένωση των Γλυπτών ερμηνεύεται μονοσήμαντα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει την εμπειρία κυβερνητικής διαχείρισης και γνωρίζει από πρώτο χέρι πως δεν υπάρχει διπλωματική συνεννόηση με ένα νικητή που τα παίρνει όλα, αλλά συμβιβασμοί.
Το ωραίο είναι ότι χρησιμοποιούν επιχειρήματα παρόμοια με εκείνα όσων τους κατηγορούσαν για εθνική μειοδοσία στις Πρέσπες.
Μιλούν σαν την εθνικοπατριωτική δεξιά του 2018-2019.
Τι να κάνουν, το ψωμί τους βγάζουν με τη Γλυπτομαχία, προκειμένου να επιβιώσουν της προεκλογικής περιόδου.
Εάν η επανένωση γίνει δυνατή, προφανώς η κυβέρνηση θα το εκμεταλλευτεί στις εκλογές.
Έτσι είναι η πολιτική, οι επιτυχίες, αν υπάρχουν, εξαργυρώνονται, γι’ αυτό κόπτεται ο ΣΥΡΙΖΑ για εσωτερική πλειοδοσία, με σκοπό να ακυρώσουν την εξωτερική διαπραγμάτευση.
Του Μιχάλη Βασ. Σούμπλη
