Πόλωση και πολιτική αστάθεια

Πόλωση και πολιτική αστάθεια

Η πόλωση, όλο και πιο εμφανής στην πολιτική ζωή, με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος αυξανόμενης διαίρεσης, κόβοντας το νήμα που συνδέει όσα μας ενώνουν.

Σε συνθήκες οξείας πολιτικής αντιπαράθεσης δημιουργείται ένα είδος συναισθηματικής πόλωσης, με συνέπεια να επηρεάζονται οι εξελίξεις και στην οικονομία, προσθέτοντας αβεβαιότητα.

Εξαιτίας της πόλωσης η ρητορική είναι έντονη, εκτοξεύονται βαριές κατηγορίες που δηλητηριάζουν το κλίμα. Φοβάμαι ότι η αποσταθεροποίηση είναι η βασική επιδίωξη, ελλείψει θετικής ατζέντας.

Η πολιτική αστάθεια και οι συνέπειές της προσδιορίζουν αποφάσεις και επιλογές επιχειρήσεων. Οι κοινωνικές επιπτώσεις από την πολιτική αβεβαιότητα εξουδετερώνουν τις ευεργετικές μεταρρυθμίσεις, γιατί οι οικονομικές προοπτικές εξαρτώνται σε κρίσιμο βαθμό από το πολιτικό κλίμα. Η αγορά έχει ανάγκη από ένα κλίμα εμπιστοσύνης.

Σημαντικές μακροοικονομικές εξελίξεις κινδυνεύουν να αναβληθούν.

Η πόλωση διασπά τη δύναμη εθνικής δημιουργίας.

Η διχόνοια, παιδί της πόλωσης, προκαλεί βίαιες οπισθοδρομήσεις, κυρίως πανεθνικές.

Το σωστό ή λάθος, το αληθινό από το ψευδές, αναπτύσσεται σύμφωνα με την ιδεολογία και τα επιχειρήματα της αντίπαλης λογικής.

Η Δημοκρατία, για να προστατευθεί από τους εχθρούς της, δεν έχει άλλο δρόμο από την αλήθεια και τη διαφάνεια σε όλα τα επίπεδα. Αυτό, όμως, δε σημαίνει ότι θα κυλιστούν οι πάντες στο βούρκο, για να αποδείξουν ότι αντέχουν στο βρώμικο πόλεμο, δε σημαίνει ότι θα κάψουμε το σπίτι γιατί υπάρχει υποψία ύπαρξης ποντικού.

Ο κίνδυνος είναι ορατός, οι αγορές ήδη έχουν τιμολογήσει ακριβά την αναμενόμενη ακυβερνησία που θα προκαλέσει η πρώτη εκλογική αναμέτρηση με την απλή αναλογική.

Η αξιωματική αντιπολίτευση δεν έχει δείξει έως τώρα ότι ενδιαφέρεται για την πολιτική ομαλότητα, αντιθέτως τροφοδοτεί κάθε θεωρία, αρκεί να υπάρχει σύγκρουση.

Αντιλαμβάνεται την πολιτική ως τεχνική διαχείριση ή διεκδίκηση της εξουσίας.

Νομίζει ότι πολιτικός λόγος είναι η κριτική των ενεργειών του κομματικού αντιπάλου, μαζί με τη διαμόρφωση ρηχών προτάσεων διαχείρισης επίκαιρων προβλημάτων της χώρας.

Είναι μια μορφή φυγής από τα πραγματικά προβλήματα, εξωραϊσμένης με ρητορικά και ιδεολογικά τσιτάτα.

Του Μιχάλη Βασ. Σούμπλη