Το τέλος μιας μακρόχρονης κρίσης

Το τέλος μιας μακρόχρονης κρίσης

Το αποτέλεσμα των εκλογών της 21ης Μαΐου έφερε το τέλος μιας μακρόχρονης κρίσης, μιας κρίσης που άρχισε το Δεκέμβριο του 2008 με τις ταραχές στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις εναντίον της κρατικής νομιμότητας.

Ακολούθησαν τα μεγάλα ελλείμματα της περιόδου του Κώστα Καραμανλή, οι εκλογές του 2009, η τρόικα και το πρώτο μνημόνιο, οι αγανακτισμένοι της πλατείας Συντάγματος, οι μούντζες στη Βουλή και των μαθητών στις παρελάσεις, οι διπλές εκλογές του 2012, η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου και το δεύτερο μνημόνιο, η ακραία πόλωση και οι αδιανόητες υποσχέσεις του ανερχόμενου πολιτικού Αλέξη Τσίπρα, το σύνθημα «ή εμείς ή αυτοί», η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ το 2015, το δημοψήφισμα, το τρίτο και «μεγαλύτερο» μνημόνιο, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ. και η ανεκτικότητα απέναντι στη «Χρυσή Αυγή».

Τότε ο Τσίπρας κατάφερε να υποδαυλίσει τους φόβους της μεσαίας τάξης σε περίοδο οικονομικής δυσπραγίας και πολιτικής αδυναμίας.

Ο συνδυασμός κακής ηγεσίας με χαρακτηριστικά έντονου λαϊκισμού, κοινωνικής ανασφάλειας και αδύναμων θεσμών, έφερε μία μακρά κρίση.

Αλλά ακόμη και μετά την εκλογική ήττα του 2019 ο ΣΥΡΙΖΑ επιχείρησε να μποϊκοτάρει κάθε προσπάθεια της νέας κυβέρνησης, να αντιμετωπίσει την πανδημία, την εισβολή στον Έβρο, το μεταναστευτικό, τον πόλεμο στην Ουκρανία, την ενεργειακή κρίση, την ανάγκη ενίσχυσης της εθνικής άμυνας και τον εισαγόμενο πληθωρισμό.

Προσπάθησε την αίσθηση κρίσης και ανασφάλειας να συντηρήσει με συνεχείς ενέσεις μιζέριας, τοξικότητας, εχθροπάθειας, πόλωσης, διχασμού, λέγοντας όχι σε όλα, και μοιρολογώντας για μια κοινωνική τραγωδία που υποστήριζε ότι εξελίσσεται. Το μόνο που δεν ακούσαμε πάλι, είναι ότι λιποθυμούν παιδάκια στα σχολεία.

Αυτά μέχρι την Κυριακή των εκλογών, που ο λαός αποφάσισε να βάλει τέλος στις Σειρήνες του λαϊκισμού και της εχθροπάθειας. Να βάλει τέλος στη μακρόχρονη κρίση που προετοίμασε ο Κώστας Καραμανλής και αξιοποίησε ο Τσίπρας, για να γίνει πρωθυπουργός.

Και όταν πήρε το λογαριασμό δε χρειάστηκε χρόνο να σκεφτεί. Έριξε αμέσως την ευθύνη στο ΠΑΣΟΚ, που δε συμπορεύτηκε μαζί του.

Του Μιχάλη Βασ. Σούμπλη