Γιάννης Καλπούζος στο «Θ»: «Όλοι ξεκινούν τη συγγραφή για τη δόξα, στο δρόμο κάποιοι γίνονται ποιητές…»

Γιάννης Καλπούζος στο «Θ»: «Όλοι ξεκινούν τη συγγραφή για τη δόξα, στο δρόμο κάποιοι γίνονται ποιητές…»

Το νέο ιστορικό μυθιστόρημα του συγγραφέα, με τίτλο «Καλντερίμι», θα παρουσιαστεί σήμερα το απόγευμα στις 7.30 στον αίθριο χώρο της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Καλαμάτας

Στη μεσσηνιακή πρωτεύουσα πρόκειται να βρεθεί απόψε ο συγγραφέας Γιάννης Καλπούζος, συμμετέχοντας στην εκδήλωση «Συγγραφείς στο αίθριο» που συνδιοργανώνουν η Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Καλαμάτας και το βιβλιοπωλείο «Βιβλιόπολις».

Έχοντας κυκλοφορήσει πρόσφατα το τελευταίο του μυθιστόρημα από τις εκδόσεις Ψυχογιός, «Καλντερίμι: 99 χρόνια στη Σαλονίκη», ο κ. Καλπούζος επισκέπτεται την Καλαμάτα για να το παρουσιάσει καθώς και τη Θεσσαλονίκη μιας άλλης εποχής, μέσα από τις ζωές των ηρώων από το 1897 έως το 1919.

Πριν από την αποψινή παρουσίαση, ο Γιάννης Καλπούζος κάνει στο «Θάρρος» σύντομη αναφορά στο μυθιστόρημά του, ενώ μας εκμυστηρεύεται την αφορμή από την οποία οδηγήθηκε στη συγγραφή.

-Στη συγγραφική σας διαδρομή ως σήμερα έχετε καταπιαστεί επιτυχώς τόσο με τη στιχουργική όσο και με την πεζογραφία. Μέσα από ποια εκτιμάτε ότι εκφράζεται πιο ολοκληρωμένα αυτό που διαθέτετε για το κοινό;

Η γραφή έχει δύο όχθες, αυτή του συγγραφέα ή του ποιητή και την αντίπερα, του αναγνώστη. Και η πεζογραφία και η ποίηση εκφράζουν ολοκληρωμένα αυτό που κάθε φορά επιθυμεί ο δημιουργός. Ωστόσο το αναγνωστικό κοινό της ποίησης είναι ελάχιστο. Αντίθετα, το μυθιστόρημα απευθύνεται σε ασύγκριτα μεγαλύτερο αριθμό αναγνωστών.

-Τι εξυπηρετεί για εσάς η Λογοτεχνία;

Υπηρετεί την τέχνη του λόγου, μεταφέρει γνώσεις και τέρπει την ψυχή.

-Μέσα από ποια συνθήκη οδηγηθήκατε στη συγγραφή κατά το ξεκίνημά σας;

Το έγραψα σε ένα στίχο μου: Όλοι ξεκινούν για τη δόξα, στο δρόμο κάποιοι γίνονται ποιητές.

-Μεταφερόμαστε στο «Καλντερίμι», το νέο σας μυθιστόρημα, εκεί που περιγράφονται ιστορίες από τη Θεσσαλονίκη μιας άλλης εποχής. Πόσα «βήματα» θεωρείτε ότι έχει διανύσει η πόλη από τα τέλη του 19ου αιώνα και τα γεγονότα που διαδραματίζονται στις σελίδες του βιβλίου σας;

Τα βήματά μας πάνε μπροστά, μας λοξοδρομούν προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση, μας πάνε και πίσω. Με κάποιον τρόπο όλα έχουν λάβει χώρα στη Θεσσαλονίκη, η οποία σήμερα είναι μιαν άλλη πόλη. Με τις μεγάλες ομορφιές της, αλλά και τα στραβά της. Αν και παραμένουν κάποια εμβληματικά μνημεία ή η Απάνω Πόλη να θυμίζει κάτι από το 1900 και προγενεστέρα, δεν μπορούν να συγκριθούν οι τόσο διαφορετικές εποχές. Πολύ περισσότερο σε ό,τι αφορά τα ιστορικά γεγονότα, την καθημερινή ζωή και τη φυλετική σύνθεση του πληθυσμού. Το πολυφυλετικό περιβάλλον εκείνων των χρόνων δεν υφίσταται προ πολλού. Η φτώχεια που ταλάνιζε τη συντριπτική πλειονότητα του λαού, έχει σαφέστατα μειωθεί, χωρίς δυστυχώς να εξαφανιστεί. Πλέον η Θεσσαλονίκη πορεύεται σε καιρούς ειρήνης, ενώ τότε την παρέσερναν στη δίνη τους πόλεμοι, επαναστατικά κινήματα, μάχες και μέσα στην πόλη, βομβιστικές επιθέσεις, κύματα προσφύγων, ο διχασμός και πόσα άλλα.

-Τα μυθιστορήματά σας συγκαταλέγονται στα ευπώλητα. Πόσο εύκολο είναι για κάποιον, όπως εσείς, που συμπεριλαμβάνετε ιστορικά και κοινωνικά στοιχεία στα βιβλία του, να καταφέρνει κάθε φορά αυτό το στόχο;

Τίποτα δεν είναι εύκολο. Απαιτείται κάθε φορά μεγάλος μόχθος. Για κάθε μυθιστόρημα χρειάζομαι περίπου δύο χρόνια, με δέκα έως δεκαπέντε ώρες δουλειάς το εικοσιτετράωρο. Από εκεί και πέρα σημαντικό ρόλο παίζει το ταλέντο, στο οποίο συμπεριλαμβάνεται η εμπειρία. Αυτό που σε κάποιον φαντάζει ακατόρθωτο, για τον ταλαντούχο είναι εφικτό. Εάν με βάλετε να λύσω μια μηχανή και να τη συναρμολογήσω ξανά, θα περισσέψουν ούτε ξέρω πόσα κομμάτια. Όμως, δε θα συμβεί το ίδιο με το μηχανικό.

-Με ποια αφορμή γράφτηκε το «Καλντερίμι»;

Προκειμένου να αναπτύξω πάμπολλα θέματα που με απασχολούσαν: συνύπαρξη, εθνικισμός, η ανάγκη να ανήκει κανείς σε μια ομάδα, το καθήκον, ο πατριωτισμός, εάν η φτώχεια σε συνδυασμό με τα τυχαία γεγονότα και τους ανθρώπους που μπαίνουν στη ζωή μας μπορεί να μας οδηγήσουν στην παραβατικότητα, καθώς και να μιλήσω για όσα φυτεύονται σαν ακοίμητοι σπόροι στο έδαφος της ψυχής μας και καθορίζουν το δρόμο μας: έρωτας, έγνοια για την οικογένεια, πατροπαράδοτη διδαχή, μίσος, εκδίκηση, η δύναμη των ηθών και πόσα άλλα.

-Έχετε συλλάβει την ιδέα του επόμενου βιβλίου σας; Αν ναι, τι πρόκειται να αφορά;

Μελετώ από τον περασμένο Δεκέμβριο, αφότου παρέδωσα στον εκδοτικό οίκο το “καλντερίμι”, πτυχές της Ιστορίας και της καθημερινής ζωής της Κρήτης. Κυρίως στα νεότερα χρόνια. Ωστόσο είναι πολύ νωρίς να εστιάσω σε περισσότερα. Τοποθετώ τον ορίζοντα έκδοσης του επόμενου βιβλίου μου την άνοιξη του 2025.

Της Χριστίνας Μανδρώνη