Αισθάνομαι τυχερή… Την περασμένη Κυριακή (26/11) με το Σύλλογο Πεζοπόρων και Ορειβατών Καλαμάτας «Ο Ευκλής» είχαμε μια υπέροχη εμπειρία: Γνωρίσαμε την Αρχαία Θουρία!
Μας τη συνέστησε η ίδια η αρχαιολόγος, η κα Ξένη Αραπογιάννη, που κάνει την ανασκαφή και που δέχτηκε με χαρά να μας ξεναγήσει, ύστερα από πρόσκληση του συλλόγου μας.
Είναι μια ανασκαφή σε εξέλιξη, που βρίσκεται ακριβώς δίπλα μας, λίγο έξω από την πόλη της Καλαμάτας και, από ό,τι δείχνουν τα πράγματα, πρόκειται για ένα μεγαλειώδες έργο.
Από τα μέχρι τώρα δεδομένα και την έκταση που φαίνεται να έχει ο αρχαιολογικός χώρος, η Αρχαία Θουρία δείχνει να υπήρξε γύρω στη δεύτερη χιλιετία π.Χ. μια σπουδαία ελληνική πόλη με οικονομικές και κοινωνικές δομές τέτοιες που την καθιστούσαν ισχυρή δύναμη στην περιοχή!
Αρχικά πήγαμε στο Ασκληπιείο, ένα ναό αφιερωμένο στο θεό θεραπευτή Ασκληπιό. Πρόκειται για ένα ναό δωρικού ρυθμού, με κυρίως ναό, πρόναο, στοά και βωμούς, όπου γίνονταν προσφορές και θυσίες.
Σύμφωνα με τις επιγραφές, ήταν διακοσμημένος με χάλκινα αγάλματα, που δε βρέθηκαν.
Κατά την παράδοση στον πρόναο ξενυχτούσαν οι άρρωστοι και έβγαιναν τη νύχτα τα φίδια από το ναό, τους δάγκωναν και γίνονταν καλά. Έπειτα, ή και πριν, έκαναν θυσίες και προσέφεραν δώρα στο Θεό.
Σημαντική είναι μια επιγραφή, που βρέθηκε και αναφέρει τους ιερείς της εποχής που κατασκευάστηκε ο ναός, καθώς και τον κατασκευαστή του. «Κατασκευάστηκε από τον Θεόδωρο», κάτι σπάνιο και που δεν αναφέρεται συνήθως.
Στη συνέχεια επισκεφθήκαμε το Αρχαίο Θέατρο. Από το μέγεθος της σκηνής που η αρχαιολογική σκαπάνη έχει βγάλει στο φως, καταλαβαίνουμε ότι ήταν ένα πολύ μεγάλο θέατρο.
Αυτό μας δίνει επιπλέον στοιχεία για το μέγεθος της πόλης και τις ανάγκες, αλλά και τις λειτουργίες της.
Η σκηνή έχει ράγες, όπου κυλούσαν την ξύλινη σκηνή από το χώρο που την αποθήκευαν, προκειμένου να δοθούν παραστάσεις κ.τ.λ.
Αυτές οι ράγες, μήκους 50 μέτρων, σώζονται σε άριστη κατάσταση και ελάχιστα θέατρα στον ελλαδικό χώρο διαθέτουν αυτού του είδους την τεχνολογία και τεχνική.
Φύγαμε από το θέατρο και περπατώντας μέσα σε ελαιοπερίβολα διάσπαρτα με αρχαίες πέτρες, είδαμε την δεξαμενή και φτάσαμε στη Νεκρόπολη.
Πρόκειται για μια σημαντική ανασκαφή, που μέχρι αυτή τη στιγμή έχει βγάλει στο φως 16 θαλαμωτούς οικογενειακούς τάφους. Όλοι οι τάφοι βρέθηκαν συλημένοι, ενδεχομένως και από την αρχαιότητα. Είναι πανομοιότυποι, μόνο το μέγεθος διαφέρει. Έχουν όλοι ένα λαξευμένο (στο αργιλώδες πέτρωμα της περιοχής) διάδρομο, το δρόμο που οδηγεί στον επίσης λαξευμένο ταφικό θάλαμο, εκεί μπορεί να υπήρχε και δεύτερος θάλαμος ταφής, ή να υπήρχε θρανίο που τοποθετούσαν τα κτερίσματα, τα δώρα δηλαδή των συγγενών στο νεκρό τους και στους θεούς του Κάτω Κόσμου.
Εκεί τελείωσε κι η επίσκεψή μας. Νιώθω πραγματικά τυχερή! Θεωρώ ότι είναι μεγάλη τιμή και τύχη, που δε συμβαίνει κάθε μέρα, να ακούς από το στόμα του ίδιου του ανθρώπου που φέρνει στο φως αυτές τις αρχαιότητες, τις περιγραφές και τη λειτουργία τους, το πώς έφτασε σε αυτές, τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει κ.ά.
Τέλος, νιώθω πραγματικά τυχερή, που χάριν στο σύλλογό μας μπορώ κι αποκτώ τέτοιες εμπειρίες και γνώσεις. Ανυπομονώ για ό,τι έρχεται…
-Γράφει το μέλος Χριστίνα Καλέκα
