Η πολιτική απαξίωσης ενός δημόσιου φορέα αποτελεί πάγια τακτική πριν από την ιδιωτικοποίησή του

Η πολιτική απαξίωσης ενός δημόσιου φορέα αποτελεί  πάγια τακτική πριν από την ιδιωτικοποίησή του

Με αφορμή τις δηλώσεις του περιφερειάρχη Πελοποννήσου Π. Νίκα για τη διαχείριση του νερού και τις εξελίξεις στις ΔΕΥΑ

Δεν αποτελούν έκπληξη απόψεις σαν αυτές που εξέφρασε ο απερχόμενος περιφερειάρχης Πελοποννήσου κ. Νίκας για τα σημερινά προβλήματα με τη διαχείριση του νερού και τις ΔΕΥΑ. Πρόκειται για μια λογική που έχει εκφραστεί και στο παρελθόν από την προηγούμενη Περιφερειακή Αρχή του κ. Τατούλη και εντάσσεται στο σχεδιασμό για πλήρη εμπορευματοποίηση του νερού, καθώς και των υπηρεσιών που σχετίζονται με τη διαχείρισή του.

Η αντιδραστική αυτή πολιτική κατεύθυνση, η οποία βασίζεται στις οδηγίες της Ε.Ε., ουσιαστικά προωθεί την ιδιωτικοποίηση μέσα από τους σημερινούς παρόχους ύδρευσης, δηλαδή τις ΔΕΥΑ και αποτελεί συνέχεια της πολιτικής που υπηρέτησαν όλες οι κυβερνήσεις, Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και οι εκλεκτοί τους στην Τοπική Διοίκηση όλα τα προηγούμενα χρόνια. Αυτή τη λογική υπηρέτησε ο απερχόμενος περιφερειάρχης και ως δήμαρχος Καλαμάτας παλαιότερα, αυτό υπηρετεί π.χ. και ο νυν δήμαρχος Καλαμάτας, Π. Βασιλόπουλος.

Η δημοσιοποίηση του στοιχείου για τα 9 εκατομμύρια αποθεματικό της ΔΕΥΑ Καλαμάτας είναι αποκαλυπτικά. Τέτοια “ματωμένα πλεονάσματα” που προέρχονται από το τσάκισμα των μισθών των εργαζομένων των ΔΕΥΑ ως και 40%, αλλά και την αφαίμαξη των λαϊκών στρωμάτων που πληρώνουν το μάρμαρο των αυξημένων τιμολογίων, θα πάνε «προίκα» στους νέους παρόχους.

Και μιλάμε για ΔΕΥΑ που ήδη λειτουργούν ανταποδοτικά, με ιδιωτικοικονομικά κριτήρια και πυρήνα τη λογική κόστους-οφέλους! Πόσο μάλλον από εδώ και πέρα με την πλήρη ιδιωτικοποίηση προ των πυλών!

Συχνά-πυκνά γίνεται αναφορά από τον περιφερειάρχη και τους δημάρχους για τα υπαρκτά προβλήματα στις ΔΕΥΑ, τις ελλείψεις νερού σε πολλές περιοχές, αλλά και την κακή ποιότητα, όπως και τους βιολογικούς καθαρισμούς που υπολειτουργούν στην πλειοψηφία τους. Αυτό που αποφεύγουν να πουν, όμως, είναι πως τα προβλήματα αυτά οφείλονται στην ίδια την πολιτική διαχείρισης του νερού ως εμπόρευμα, το γεγονός ότι δεν έχουν προχωρήσει μια σειρά έργα για υποδομές και δίκτυα, αφού αυτά λογαριάζονται ως κόστος, αλλά και στη χρόνια απαξίωση των ΔΕΥΑ προκειμένου να στρώνεται ο δρόμος σε ιδιώτες εργολάβους. Αυτή είναι η αιτία της εγκατάλειψης και μαρασμού ακόμα και των ήδη υπαρχουσών υποδομών.

Ποιος δε θυμάται, όμως, και την αντιδραστική στάση της πλειοψηφίας των Δημοτικών Αρχών που στάθηκαν απέναντι στην προσπάθεια των εργαζομένων για επαρκή στελέχωση των υπηρεσιών των ΔΕΥΑ με μόνιμο προσωπικό; Φέρουν ακέραια την ευθύνη, λοιπόν, για την υποστελέχωση των υπηρεσιών των ΔΕΥΑ. Αυτό, όμως, δε μας εκπλήσσει, μιας και η πολιτική απαξίωσης ενός δημόσιου φορέα αποτελεί πάγια τακτική πριν από την ιδιωτικοποίησή του.

Όλα τα παραπάνω υπηρετούν τη συγκεντροποίηση στον κλάδο του νερού σε λιγότερα και πιο ισχυρά σχήματα, ώστε να προωθούνται ακόμα πιο αποτελεσματικά τα επενδυτικά σχέδια μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και να βρουν κερδοφόρα διέξοδο λιμνάζοντα κεφάλαια στον τομέα διαχείρισης του νερού και των αστικών αποβλήτων. Αποκρύπτεται, όμως, ότι ο “λογαριασμός” για το σχεδιασμό αυτό θα πάει στους εργαζομένους και το λαό.

Ο λαός έχει ένα δρόμο! Να οργανώσει την πάλη του για φθηνό, ασφαλές, ποιοτικό και επαρκές νερό για οικιστική και αγροτική χρήση. Για τη διαχείριση του συνόλου των υδατικών πόρων, των αστικών λυμάτων και των αντίστοιχων υποδομών με βάση σύγχρονα επιστημονικά κριτήρια, με άξονα την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών και με το ελάχιστο δυνατό περιβαλλοντικό αποτύπωμα. Κι αυτό προϋποθέτει αγώνα ενάντια στην πολιτική εμπορευματοποίησης που προωθούν η κυβέρνηση, τα κόμματα που υπηρετούν αυτή την πολιτική, καθώς και η πλειοψηφία των Περιφερειακών και Δημοτικών Αρχών!

Του Παναγιώτη Κουφαλάκου
Προέδρου Σωματείου Συνταξιούχων ΙΚΑ-ΕΦΚΑ Ν. Μεσσηνίας
και επί σειρά ετών προέδρου Σωματείου Εργαζομένων ΔΕΥΑ Μεσσηνίας