Τα θαύματα της κολυμβήθρας…

Τα θαύματα της κολυμβήθρας…

Η κολυμβήθρα είναι σκεύος χάλκινο με στήριγμα σε πλατιά βάση. Γεμίζει με νερό, με σκοπό να εμβαπτισθεί σε αυτό ένα νήπιο. Συμβολίζει τον Ιορδάνη ποταμό. Η λέξη βάπτιση προέρχεται από το ρήμα βάπτω (βαπτίζω-βάπτω), που σημαίνει βουλιάζω, βυθίζω. Η βάπτιση, ένα από τα επτά μυστήρια του χριστιανισμού, συμβολίζει την κάθαρση του πιστού από το προπατορικό αμάρτημα και σηματοδοτεί την είσοδό του στην Εκκλησία μέσω της διαδικασίας της βύθισης σε νερό.

Από το «θαύμα» του Στέφανου Κασσελάκη μέχρι το αγουρέλαιο του Νίκου Ανδρουλάκη και πιθανόν το σφυροδρέπανο του Δημήτρη Κουτσούμπα, μας λείπει η «δάδα» του Κυριάκου Μητσοτάκη για να δέσει το γλυκό, ένα πικρό γλυκό που μας κερνούν καθημερινά οι «μεσσίες μας».

Όμορφος πολιτικός λόγος, τον χαβαλέ τον ονόμασαν χιούμορ, από το χιούμορ κάποιων ζούμε, τους κοιτάμε, γελάμε, τους ψηφίζουμε.

Ζούμε το μυστήριο μιας Βάπτισης που, αν κοιτάξεις καλά μέσα στην κολυμβήθρα, δε θα δεις ούτε σταυρούς ούτε ήλιους του ΠΑΣΟΚ, ούτε δάδες, ούτε σφυροδρέπανα. Φελλούς θα δεις γιατί, όπως είναι γνωστό, ο φελλός δε βυθίζεται, επιπλέει.  

Άρα, η κάθαρση του πιστού από το προπατορικό αμάρτημα, όπως λέει ο συμβολισμός του μυστηρίου, δεν επιτυγχάνεται.

Αυτό που δεν έχουμε ίσως καταλάβει ακόμα, είναι ότι εμείς είμαστε οι νονοί, φίλες και φίλοι, θέλουμε – δε θέλουμε, και κάθε σωστός νονός πρέπει να κάνει δωράκια στα βαφτιστήρια του, βυθίζονται- δε βυθίζονται.

Έτσι, λοιπόν, από τις 22 Απριλίου έως και τις 4 Μαΐου 2024 οι καταναλωτές, εμείς δηλαδή, θα έχουμε στη διάθεσή μας το «Καλάθι του Νονού».  

Άγιες μέρες είναι, θυμηθείτε, η Μεσσηνία μας έχει το καλύτερο αγουρέλαιο, βάλτε μέσα στο «Καλάθι του Νονού» ένα μπουκαλάκι, ίσως χρειαστεί.

Υ.Γ. Ένα πράγμα αναγνωρίζω στο «θαύμα» Στέφανος Κασσελάκης: ήρθε όπως ήρθε στη ζωή μας, πήρε την κουτάλα και ανακάτεψε την κατσαρόλα με όλες τις παθογένειες αυτού του κράτους, τις οποίες κουβαλάμε 203 χρόνια στην πλάτη μας. Κι όσο περισσότερο ανακατεύει, τόσο βγαίνουν πράγματα στον αφρό, που δε χωνεύονταν ούτε με σόδα.

Αυτά τα λίγα, μιλάμε πάλι… 

Του Κώστα Δεληγιάννη