-Ο νεαρός δανδής
-Τα άνθη και η μήνυσις
Παρ’ όλον τον ανυπόφορον λίβαν των τελευταίων ημερών το Πταισματοδικείον εξακολουθεί τας συνεδριάσεις του. Οι εκπρόσωποι της Δικαιοσύνης ασθμαίνοντες ως συρμοί και ροφώντες δεκάδας γκαζοζών παγωμένων προς δροσισμόν δεν φαίνονται παντάπασιν καταβαλλόμενοι.
Απεναντίας μεταβάλλονται εις μελισταλάκτους και ευφυολογούντας θνητούς. Προχθές εξεδίκασαν μίαν αρκετά πρωτότυπον, αλλά και εν ταυτώ ευτράπελον υπόθεσιν, της οποίας εστερνογραφημένα πρακτικά μεταφέρομεν ώδε!
Υπό τινός αστυνομικού οργάνου προσάγονται εις φύλαξ του Νεκροταφείου και εις νεαρός δανδής.
-Τι διαφοράς έχουν αυτοί; ερωτά επί τροχάδην ο Πταισματοδίκης και ευθύς αμέσως αρχίζει να ροφά φιάλην παγωμένης γκαζόζας.
-Αυτοί εδώ, καταγγέλλει ο χωροφύλαξ, εγρονθοκοπούντο στο νεκροταφείον.
Ο Πρόεδρος συνταράσσεται τόσον ώστε ολίγου δειν να πέση των χειρών του η φιάλη της γκαζόζας, την πόσιν της οποίας διακόπτει αποτόμως.
-Τι έχετε να μοιράσετε μέσα στους νεκρούς; ερωτά θυμωδώς!
-Αυτός ο νέος, κε Δικαστή, απολογείται ο φύλαξ του νεκροταφείου, μπήκε στο κοιμητήριο το απόγευμα και άρχισε να μαδάη τα άνθη των διαφόρων τάφων.
Ο Πταισματοδίκης χαρακτηρίσας προφανώς το αδίκημα ως… ιεροσυλίαν καλεί τον νεαρόν δανδή να απολογηθή:
-Είναι αλήθεια, κύριε, ότι ερημάξατε τα άνθη των νεκρών;
-Μάλιστα!
Αι τρίχες της κεφαλής του προϊσταμένου του Δικαστηρίου λογχίζουν το κενόν!
-Ομολογείτε λοιπόν;
-Μάλιστα, απαντά, εκείνος μάλλον σοβαρώς.
-Και γιατί;
-Ούτε ξέρω…
-Είσθε φιλανθής;
-Κάθε άλλο!
-Είσθε νευρασθενής μήπως;
-Ούτε…
-Είσθε τότε τρελλός;
-Παρακαλώ, κύριε Πρόεδρε.
-Αμ’ τι είσθε λοιπόν;
-Κύριε πρόεδρε… εμπήκα στο κοιμητήριον…
-Να κάμετε τι; διακόπτει ο Πταισματοδίκης.
-Δεν θυμούμαι… ίσως για περίπατον…
Ο Πταισματοδίκης ανταλλάσσει αστραπιαίον βλέμμα μετά του μειδιώντος δημοσίου κατηγόρου. Αμφότεροι συνεννοούνται… μυστηριωδώς κλείοντες τον έναν των οφθαλμών.
-Να σας βοηθήσω τότε εγώ να θυμηθήτε, λέγει γελώντας και με αξιώσεις ευφυολογίας: Μήπως επεριμένατε καμμίαν συμπάθειάν σας;
Το ακροατήριον εκσπά εις γέλωτας. Μετά την αποκατάστασιν της ησυχίας το Δικαστήριον απαλλάσσει, παραδόξως, αμφοτέρους τους κατηγορουμένους, ο μεγαλύτερος των οποίων εξερχόμενος της αιθούσης πλησιάζει πολύ κοντά τον νεαρόν και υποτονθορίζει εις το ους του: «Αφού, φίλε, την εγλύτωσες, μπράβο σου. Αλλά αύριο θα σου υποβάλω μήνυσιν επί… αγροζημία».
ΟΥΔΕΤΕΡΟΣ
