Φέτος συμπληρώνονται 80 χρόνια από την αποφράδα ημέρα της 6ης Ιουνίου του 1944, οπότε στην κεντρική πλατεία της Μεσσήνης οι Γερμανοί κατακτητές σκότωσαν (7) επτά αθώους συμπολίτες μας και μαζί έναν Ιταλό.
Αυτό το γεγονός είχε μείνει στην αφάνεια για αρκετές δεκαετίες, ώσπου στις 30 Μαΐου του 2016 η τότε Δημοτική Αρχή αποφάσισε ομόφωνα να το καταχωρήσει στα αρχεία του Δήμου.
Στην ίδια συνεδρίαση αποφασίστηκε, επίσης, να τοποθετηθεί από το Δήμο μία στήλη με τα ονόματα των εκτελεσθέντων, κάπου εκεί στο πάρκο, απέναντι από την Εθνική Τράπεζα, όπου έγινε η εκτέλεση.
Να σημειωθεί πως σε αυτήν τη συνεδρίαση παρευρίσκονταν και δύο υπερήλικοι συμπολίτες μας, μακαρίτες πλέον, ο Παναγιώτης Ρούτσης και ο Γιάννης Σταυριανέας.
Οι μαρτυρίες αυτών των δύο ατόμων ήταν συγκλονιστικές, γιατί είχαν ζήσει από πρώτο χέρι την εκτέλεση και το Σώμα τούς χειροκρότησε αρκετές φορές!
Δυστυχώς, όμως, από τότε μέχρι σήμερα ο Δήμος Μεσσήνης δεν έχει κάνει απολύτως τίποτα σχετικά με την επιτύμβια στήλη κι αυτό είναι πολύ λυπηρό.
Η μη τήρηση εκείνης της απόφασης προσβάλλει τόσο τους εκτελεσθέντες συμπολίτες μας, τους συγγενείς τους, όσο και την ιστορία του τόπου μας.
Γύρω απ’ αυτό το θέμα, που αγγίζει τα όρια μιας σύγχρονης τραγωδίας, έχουν γραφτεί κατά καιρούς αρκετά πράγματα και για λόγους συντομίας του χώρου δε θα επαναληφθούν εδώ.
Πρέπει να τονιστεί, όμως, πως η εκτέλεση των συμπολιτών μας έγινε ως αντίποινα, γιατί την προηγούμενη ημέρα της εκτέλεσης είχαν βρει σκοτωμένο έναν ταγματασφαλίτη σε μια κεντρική γειτονιά και συγκεκριμένα στη σημερινή οδό Πλάτωνος.
Αμέσως μετά οι Γερμανοί με τους συνεργούς τους περικύκλωσαν την περιοχή κι έβαλαν φωτιά στα σπίτια που υπήρχαν εκεί τριγύρω.
Εύλογο ήταν να ακολουθήσει πανδαιμόνιο από τους κατοίκους, καθώς λέγεται, που έβλεπαν τα σπίτια τους να καίγονται και δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα.
Στη συνέχεια, οι συνθήκες τόσο σύλληψης όσο και εκτέλεσης για κάποιους από τα θύματα, ήταν κωμικοτραγικές και ξεπερνούν κάθε όριο φαντασίας.
Φέτος, λοιπόν, συμπληρώνονται (80) ογδόντα χρόνια από αυτό το θλιβερό γεγονός και θεώρησα υποχρέωση να επαναφέρω στη μνήμη μας τα ονόματα εκείνων των αθώων θυμάτων, που είναι τα εξής: Βλαχάκης Κωνσταντίνος του Γ – Ζέππος Γεώργιος του Ι – Καντιάνης Γεώργιος – Κούτης Πάνος – Πλεμένος Ντίνος του Γ – Προζυμάς Αντώνης – Προζυμάς Σπύρος και ο Ιταλός Mario Giobetti Ottavio.
Ας είναι αιωνία η μνήμη τους κι ας κάνει, επιτέλους, το καθήκον του ο Δήμος, για να μάθουν και οι νεότεροι την ιστορία του τόπου μας!
Του Δημήτρη Ν. Μπουσούνη
bussunis@gmail.com
