«Το αύριο, και το αύριο και το αύριο, με το μικρό το βήμα τους μας σέρνουν από μέρα σε μέρα, ως στη στερνή τη συλλαβή των χρόνων το βιβλίο, κι όλα τα εχτές μας φώτισαν τρελούς, στο δρόμο προς τη σκόνη του θανάτου.
Σβήσου, μικρό κερί! Η ζωή δεν είναι παρά ίσκιος διαβατάρικος, φτωχός θεατρίνος, που κορδώνεται κι αφρίζει στη σκηνή για τη λίγη του την ώρα, κ’ έπειτα κανείς δεν τον ακούει, είναι το παραμύθι που ένας βλάκας το λέει, γεμάτο λύσσα και φωνές».
Αφορμή για το απόσπασμα από το περίφημο «καταραμένο» έργο του Σαίξπηρ, «Μακμπέθ», δεν ξέρουμε ποια είναι. Μας αρέσει όμως. Τελευταία ημέρα του Αυγούστου σήμερα…
Α.Π.
