Ετυμολογία: Έγκατα, αρχαία ελληνική λέξη (εντόσθια, σωθικά). Ή αλλιώς τα πολύ σκοτεινά μέρη που βρίσκονται στο εσωτερικό ενός χώρου και σε πολύ μεγάλο βάθος. Επίσης, οι ανθρακωρύχοι δούλευαν στα έγκατα της γης. Στην ψυχολογία, «στα έγκατα της ανθρώπινης ψυχής».
Υπάρχει όμως και ένα παιδικό βιβλίο με τίτλο «Ταξίδι στα έγκατα της Γης», που γράφει: «Σκάψε κι εσύ μέχρι τα έγκατα της Γης, μαζί με την Άλι, τον Όλι και τον σκυλάκο τους τον Γούφερ! Κατέβα όλο και πιο βαθιά, για να ανακαλύψεις χαλάσματα αρχαίων κτηρίων και απολιθώματα δεινοσαύρων, να ταξιδέψεις με το μετρό, να εξερευνήσεις υπόγεια σπήλαια και υποθαλάσσια ηφαίστεια, μέχρι να φτάσεις στον πυρήνα της Γης! Τι συμβαίνει βαθιά κάτω από τα πόδια σου; Ποια ζώα ζουν κάτω από την επιφάνεια της Γης; Τι προϊστορικούς θησαυρούς μπορούμε να βρούμε στο υπέδαφος; Ταξίδεψε μέχρι το κέντρο της Γης, για να το μάθεις!».
Όλα αυτά δεν έχουν καμία σχέση με τους έμπειρους εργαζομένους της ΔΕΥΑΚ που ψάχνουν εκεί στην οδό Ναυαρίνου καλοκαιριάτικα. Αυτά τα λίγα για τα «έγκατα» που μας πρόεκυψαν.
Περιγραφή 1: Γράφει το «Θάρρος»: «Σε εξέλιξη είναι οι εργασίες από συνεργεία της ΔΕΥΑ Καλαμάτας, προκειμένου να αντιμετωπιστεί η σοβαρή βλάβη που εμφανίστηκε σε παλαιό αγωγό ακαθάρτων επί της παραλιακής οδού της πόλης. Στο σημείο επιχειρούν έμπειροι εργαζόμενοι της ΔΕΥΑΚ, οι οποίοι προβαίνουν στις απαιτούμενες παρεμβάσεις αποκατάστασης της ζημιάς, ώστε εν συνεχεία να αποδοθεί σε κυκλοφορία εκ νέου η οδός Ναυαρίνου. Μετά τον εντοπισμό της ζημιάς, που βρίσκεται σε μεγάλο βάθος από το οδόστρωμα, υπήρξε άμεσα σχεδιασμός από τα ικανά στελέχη της ΔΕΥΑ Καλαμάτας και εκκίνησαν οι αναγκαίες παρεμβάσεις και εργασίες, ώστε το δυνατόν συντομότερα να αποκατασταθεί η σοβαρή βλάβη στον αγωγό ακάθαρτων και ακολούθως να δοθεί σε κυκλοφορία ο δρόμος.
Να σημειώσουμε ότι το πρόβλημα που παρουσιάστηκε στον αγωγό αποχέτευσης, που η κατασκευή του χρονολογείται από το 1994, ήταν σε 5,5 μέτρα βάθος, αλλά οι άμεσες ενέργειες των ανθρώπων της ΔΕΥΑΚ άμβλυναν την καθυστέρηση αποκατάστασης». Κάπως έτσι είναι τα πράγματα τώρα.
Περιγραφή 2: Με την άλλη μου ιδιότητα, ως ραδιοφωνικού παραγωγού (έτσι μας λένε), βλέποντας και φωτογραφίζοντας τη συγκεκριμένη λακκούβα (δίπλα μένω), μου ήρθε στο μυαλό ένα τραγούδι. Γνωρίζοντας πολύ καλά ότι ένα τραγούδι λέει πολλά που δεν μπορείς να πεις, σας το παραθέτω πιο κάτω.
Στίχοι – μουσική: Στάθης Παχίδης. Πρώτη εκτέλεση: Άγαμοι Θύται, χωρίς παρεξήγηση, και είναι αφιερωμένο με πολλή αγάπη, δε λέω πού:
Ατυχής και ζαλισμένος έπεσα σε μια λακκούβα.
Τι λακκούβα, λακκουβάρα κι όλους τους χωρεί.
Κόσμος σε απελπισία στη λακκούβα, στη λακκούβα.
Κάμερες και συνεργεία ώχου τι βουή!
Έξι-εφτά είναι φτιαγμένοι στη λακκούβα, στη λακκούβα
και μια θεια μου ερωτευμένη πω-πω τι ντροπή!
Σε λακκούβα ζοφερή, όποιος πέσει πώς να βγει.
Σε λακκούβα ζοφερή, όποιος πέσει πώς να βγει.
Σύμβουλοι Επικρατείας στη λακκούβα, στη λακκούβα
κι ο παπάς της ενορίας πω-πω μη μας δει!
Και τα Σώματα Ασφαλείας με την κλούβα, με την κλούβα.
Να κι ο υπουργός Παιδείας ώχου τι ντροπή!
Μη μου κάνεις τη λαχτάρα, δω και σένα στη λακκούβα.
Βρε καλώς τον τον Μητσάρα μέσα στην οπή!
Σε λακκούβα ζοφερή, όποιος πέσει πώς να βγει.
Σε λακκούβα ζοφερή, όποιος πέσει πώς να βγει.
Της ζωής η δυσκολία η λακκούβα, η λακκούβα.
Του εδάφους ανωμαλία, τρύπα ποταπή.
Τ’ άσπρο λέρωσα μακό μου στη λακκούβα, στη λακκούβα.
Σκόνισα τον εαυτό μου, ποιος να με σκεφθεί;
Έχει γούβα σαν την Κούβα στη λακκούβα, στη λακκούβα.
Όταν πέσεις συλλογιέσαι, μπας και σηκωθείς.
Σε λακκούβα ζοφερή, όποιος πέσει πώς να βγει.
Σε λακκούβα ζοφερή, όποιος πέσει πώς να βγει.
Με αυτά και με αυτά κλείνω το γραπτό μου, έχοντας στο μυαλό μια λέξη: «συντήρηση». Εύχομαι το ίδιο και οι άρχοντές μας.
Μιλάμε πάλι…
Του Κώστα Δεληγιάννη
