Ένα από τα σημαντικά ζητήματα που συζητήθηκαν στη χθεσινή συνεδρίαση της Δημοτικής Επιτροπής Καλαμάτας ήταν το 4ο πρακτικό του διαγωνισμού για την «Ολοκλήρωση της ανάπλασης της οδού Αναγνωσταρά». Ο δε ανάδοχος αναδείχθηκε με έκπτωση της τάξης του 3,1%.
Το έργο, ενταγμένο στη Στρατηγική Βιώσιμης Αστικής Ανάπλασης (ΒΑΑ) «Καλαμάτα 2020 – Βιώσιμη και Έξυπνη Πόλη», φέρει υπογραφή ευρωπαϊκής χρηματοδότησης, με ορίζοντα ολοκλήρωσης το Δεκέμβριο του 2025 – αν και, όπως συνήθως συμβαίνει, η ανάγκη για παράταση των εργασιών φαίνεται ήδη στον ορίζοντα.
Η πρόταση προβλέπει σημαντικές παρεμβάσεις: διαπλάτυνση πεζοδρομίων, αντικατάσταση του οδοστρώματος με κυβόλιθους, νέο δίκτυο ηλεκτροφωτισμού, σύγχρονη υποδομή αποχέτευσης ομβρίων και – το πιο ενθαρρυντικό ίσως – φύτευση δέντρων σε γραμμική διάταξη. Το σχέδιο φαίνεται να στοχεύει σε έναν πιο φιλικό προς τον πεζό και πράσινο δημόσιο χώρο, στοιχείο που λείπει εμφανώς σήμερα από την Αναγνωσταρά, έναν από τους σημαντικότερους εμπορικούς δρόμους της πόλης.
Ωστόσο, δε λείπουν και οι «σκιές». Η μείωση των θέσεων στάθμευσης προκαλεί εύλογη ανησυχία, ιδιαίτερα για τους μόνιμους κατοίκους. Αν και η ενίσχυση της βιώσιμης κινητικότητας είναι επιθυμητή, η απουσία σαφούς στρατηγικής για εναλλακτική στάθμευση (όπως η δημιουργία περιμετρικών χώρων ή πάρκινγκ κατοίκων) κινδυνεύει να φέρει περισσότερη ένταση παρά λύση. Παράλληλα, παραμένει θολή η πρόβλεψη για την προστασία των διατηρητέων κτισμάτων κατά τη διάρκεια των εργασιών – ένα κρίσιμο θέμα τόσο για την πολιτιστική κληρονομιά όσο και για την ασφάλεια των διερχομένων.
Το μεγαλύτερο, όμως, στοίχημα είναι αυτό της συνοχής. Η ανάπλαση της Αναγνωσταρά έρχεται να “κουμπώσει” με προηγούμενες παρεμβάσεις στο Ιστορικό Κέντρο, στην προοπτική δημιουργίας ενός ενιαίου αστικού μετώπου περιπάτου και αναψυχής. Αν επιτευχθεί, η πόλη θα κερδίσει μια αστική “ραχοκοκαλιά” που θα αναβαθμίσει τον πυρήνα της καθημερινότητάς της. Αν όχι, θα πρόκειται για μια ακόμα αποσπασματική παρέμβαση, ένα ακόμα πεζοδρόμιο που δε βγάζει πουθενά.
Γενικότερα, η ανάπλαση της οδού Αναγνωσταρά είναι ένα αναγκαίο έργο, αλλά όχι χωρίς αστερίσκους. Η εικόνα του Ιστορικού Κέντρου της Καλαμάτας απαιτεί αναβάθμιση – όχι απλώς καλλωπισμό. Η επιλογή του σχεδιασμού κινείται στη σωστή κατεύθυνση, με έμφαση στον πεζό, τη βιωσιμότητα και το αστικό πράσινο. Ωστόσο, ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζονται ζητήματα όπως η στάθμευση, η ασφάλεια, οι προσβάσεις και –κυρίως– η συνολική λειτουργικότητα της πόλης, θα κρίνουν το αν το έργο θα λειτουργήσει ως μοχλός αναγέννησης ή ως ένα ακόμα αστικό «μπάλωμα».
Σε μια πόλη που αλλάζει, το ζητούμενο δεν είναι πια οι κυβόλιθοι. Είναι το αν υπάρχει σχέδιο συνοχής και αν η πολιτική βούληση μπορεί να παράγει όχι μόνο έργα, αλλά και αποτέλεσμα.
Α.Π.
