-Αδιέξοδα στη διαχείριση των απορριμμάτων στην Πελοπόννησο. Χρειάζεται αλλαγή πολιτικής
Έγιναν προ τριμήνου με τυμπανοκρουσίες τα εγκαίνια της μονάδας διαχείρισης απορριμμάτων στην Καλλιρρόη με πολλά ερωτήματα να μένουν αναπάντητα:
1. Τι έγιναν οι πολλές κόκκινες κάρτες κατά της κεντρικής διαχείρισης από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή σε σχέση με την περιβαλλοντική ορθότητα της διαχείρισης;
2. Γιατί δεν έγινε παρουσίαση του εργοστασίου εν λειτουργία αντίστοιχα όπως είχε γίνει στο αντίστοιχο εργοστάσιο στη Σκάλα;
3. Πόσο ποσοστό απορριμμάτων θάβεται; Το ποσοστό αυτό είναι συμβατό με τα όρια που έχει θέσει η Ε.Ε.; Γιατί δεν έγινε επίδειξη του χώρου ταφής των απορριμμάτων στην Καλλιρρόη;
4. Γιατί το κόστος είναι τόσο μεγάλο για τους πολίτες; Πότε θα ολοκληρωθούν οι σταθμοί μεταφόρτωσης; Γιατί αυξάνονται τα δημοτικά τέλη;
5. Γιατί θεσπίστηκε το τέλος ταφής το οποίο επιβαρύνει τους πολίτες εφόσον η μονάδα διαχείρισης είναι πρότυπη;
5. Ποιος ο ρόλος των Δήμων; Γιατί δεν προχωρούν δυναμικά σε ανακύκλωση , διαλογή στην πηγή, κομποστοποίηση, υιοθέτηση του καφέ κάδου;
6. Γιατί επιλέχθηκε η -σκανδαλωδώς- υπερκοστολογημένη προμήθεια «σπιτιών ανακύκλωσης», από 65.000 σε 300.000 ευρώ, όταν η αποδοτικότητά τους είναι περιορισμένη, όπως δείχνουν μελέτες;
Και ενώ δεν έχουν απαντηθεί αυτά τα ερωτήματα, σε φιλοκυβερνητικό έντυπο παρουσιάστηκε ως αναγκαιότητα η κατασκευή εργοστασίων καύσεως των απορριμμάτων, ένα εκ των οποίων θα χωροθετεθεί στην Πελοπόννησο.
Για το συγκεκριμένο θέμα η Περιφερειακή Αρχή Πελοποννήσου δεν πήρε ξεκάθαρη θέση σε πρόσφατη συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου.
Η καύση των απορριμμάτων έχει πολλά μειονεκτήματα:
1. Περιβαλλοντικό κόστος: Χάνονται υλικά που θα μπορούσαν να ανακτηθούν και να επαναχρησιμοποιηθούν όπως προτείνει η κυκλική οικονομία. Παράλληλα, το εκλυόμενο από την καύση CO2 επιβαρύνει το φαινόμενο του θερμοκηπίου.
2. Οικονομικό κόστος: Τα ΣΔΙΤ της καύσης είναι πιο δαπανηρή μέθοδος από την ενδυνάμωση της ανακύκλωσης και της διαλογής στην πηγή. Η κατασκευή μονάδων καύσης απαιτεί επενδύσεις 600–1.200 ευρώ/τόνο και λειτουργικά 135 ευρώ/τόνο, πολύ πιο υψηλά από επενδύσεις σε ανακύκλωση & μείωση αποβλήτων, και η WWF προειδοποιεί ότι η Ελλάδα μπορεί να πληρώσει έως 5–5,5 δισ. ευρώ σε ΣΔΙΤ καύσεων, ενώ ένα εναλλακτικό σύστημα με έμφαση στην πρόληψη στοιχίζει 1,5–2 δισ. ευρώ
3. Υγειονομικό κόστος: Εκπομπές τοξικών ρύπων όπως διοξίνες, φουράνια, βαρέα μέταλλα, αρωματικοί υδρογονάνθρκες και μικροσωματίδια
4. Αντίθεση προς τις ευρωπαϊκές κατευθύνσεις: Η Ε.Ε. δεν ενθαρρύνει την κατασκευή νέων μονάδων καύσης, ιδίως σε κράτη-μέλη που υπολείπονται στους στόχους ανακύκλωσης
Ως παράταξη, απορρίπτουμε την καύση απορριμμάτων ως μοντέλο διαχείρισης και ζητάμε από την Περιφέρεια Πελοποννήσου:
1. Να τοποθετηθεί ξεκάθαρα κατά της καύσης των απορριμμάτων.
2. Να ενισχύσει άμεσα τη βιώσιμη διαχείριση των απορριμμάτων, με έμφαση στη μείωση απορριμμάτων, στην ανακύκλωση, στην κομποστοποίηση, στη διαλογή στην πηγή και στην επαναχρησιμοποίηση υλικών.
3. Να καταρτίσει περιφερειακό σχέδιο κυκλικής οικονομίας, βασισμένο στις ευρωπαϊκές αρχές και όχι σε παρωχημένα μοντέλα ταφής και καύσης.
4. Να υπάρξει διαφάνεια και λογοδοσία, τόσο στη λειτουργία της μονάδας Καλλιρρόης όσο και στις επιλογές που σχεδιάζονται για το μέλλον.
5. Να συμβάλει στη μείωση του κόστους για τον πολίτη, στηρίζοντας τους Δήμους με: χρηματοδότηση υποδομών ανακύκλωσης και διαλογής στην πηγή, επίσπευση της λειτουργίας των Σταθμών Μεταφόρτωσης, ενίσχυση δημοτικών δράσεων κομποστοποίησης και διαπραγμάτευση με τον ανάδοχο του ΣΔΙΤ για επαναπροσδιορισμό του κόστους ανά τόνο.
6. Να πιέσει προς την κατεύθυνση κατάργησης του “τέλους ταφής”, έτσι ώστε να μην επιβαρυνθούν τα δημοτικά τέλη και οι πολίτες.
Του Μανώλη Μάκαρη
Επικεφαλής της περιφερειακής παράταξης «Πρώτα η Πελοπόννησος»
