Η μάχη της Βέργας (22 – 25 Ιουνίου 1826) στα δυτικά σύνορα της μεσσηνιακής Μάνης ήταν πολεμική συμπλοκή της Επανάστασης του ’21. Διεξήχθη μεταξύ ισχυρών αιγυπτιακών στρατευμάτων του Ιμπραήμ αποτελούμενα από πολυάριθμο πεζικό και ιππικό (συνολικά 8.000 άνδρες) αφενός και ελληνικών επαναστατικών δυνάμεων, κυρίως Μανιατών, αφετέρου, ενισχυμένων από αρκετούς Μεσσήνιους και Καλαματιανούς (συνολικά περίπου 5.000 μαχητές), στην οποία οι Μανιάτες και 500 Έλληνες πρόσφυγες νίκησαν τους Αιγυπτίους του Ιμπραήμ.
Η Βέργα ήταν πέτρινο οχύρωμα (μακρύ τείχος) που είχε κατασκευαστεί τον Ιούνιο του 1826 κοντά στο χωριό Βέργα (Σέλιτσα) της Καλαμάτας, στο στρατηγικό σημείο που ήταν η μοναδική είσοδος στη Δυτική Μάνη.
Αυτά τα όμορφα και ιστορικά συνέβησαν το 1826. Σήμερα, 2025, και εν μέσω καλοκαιριού, μια άλλη μάχη εξελίσσεται σχεδόν κάθε μέρα σε αυτή τη μοναδική είσοδο για τη Δυτική Μάνη μέχρι τις Κιτριές. Μια περιοχή άκρως τουριστική, που περιμένει αυτούς τους δύο μήνες (Ιούλιο – Αύγουστο) να «δουλέψει».
Χιλιάδες λουόμενοι, ντόπιοι και επισκέπτες, προσπαθούν να φτάσουν στον προορισμό τους, οι δεήσεις προς το θεό και άλλες «στρόγγυλες» κουβέντες πάνε σύννεφο, οι καταστηματάρχες διαμαρτύρονται, οι μόνιμοι κάτοικοι διαμαρτύρονται και κάθε μέρα δημιουργείται μια πολύ «όμορφη ατμόσφαιρα».
Όλα αυτά άρχισαν, όταν ο ΔΕΔΔΗΕ, ως άλλος Ιμπραήμ, ξεκίνησε έργα. Δεν είμαι κατά των έργων, αλλά θα μπορούσε τη συγκεκριμένη περίοδο να γίνει μια παύση εργασιών. Δύο μήνες είναι, θα περάσουν.
Σκέψη, πρόβλεψη, λύση πριν από το πρόβλημα, και ίσως έτσι να εξομαλυνθεί για λίγο η κίνηση σε αυτόν τον έτσι κι αλλιώς κακό δρόμο και να σταματήσει αυτός ο καθημερινός «πόλεμος». Προλαβαίνουμε ακόμα.
Τον Ιμπραήμ τον νικήσαμε, τον ΔΕΔΔΗΕ δεν ξέρω.
Και για να μην τα λέω μόνο εγώ, σας παραθέτω και το ρεπορτάζ της συναδέλφου Βίκης Βετουλάκη πριν από μέρες για το ίδιο θέμα: «Απορίας άξιον είναι πώς καταφέρνουν να ξεκινούν έργα που αναστατώνουν μια ολόκληρη περιοχή! Τα έργα του ΔΕΔΔΗΕ βρίσκονται σε εξέλιξη εδώ και πολύ καιρό στην περιοχή της Βέργας, ξεκινώντας από τον κόμβο της “Φωτεινής”, ενώ πλέον πλησιάζουν το Μνημείο της Μάχης της Βέργας.
Μέχρι και τον Ιούνιο υπήρχαν μικροπροβλήματα στην κυκλοφορία, τα οποία όμως αντιμετωπίζονταν με σχετική ευκολία. Πλέον, όμως, στα μέσα Ιουλίου, η κατάσταση έχει γίνει αφόρητη, παρά τη φιλότιμη προσπάθεια των εργαζομένων. Η κυκλοφορία μπλοκάρει συνεχώς, καθώς τα ρεύματα κυκλοφορίας κλείνουν εκ περιτροπής, δημιουργώντας μεγάλες ουρές τόσο από κατοίκους όσο και από τουρίστες και λουόμενους που κατευθύνονται προς την παραλιακή ζώνη.
Ειδικά τις μεσημεριανές ώρες, σε συνθήκες υψηλών θερμοκρασιών, η ταλαιπωρία είναι έντονη. Κανείς δε γνωρίζει πότε θα ολοκληρωθούν τα έργα, όμως ίσως είναι καιρός να εξεταστεί το ενδεχόμενο παύσης ή μετάθεσης των εργασιών για μετά το τέλος της θερινής περιόδου.
Η κίνηση στο συγκεκριμένο δρόμο αυξάνεται συνεχώς και απαιτείται άμεση αντιμετώπιση της κατάστασης για την αποφυγή περαιτέρω προβλημάτων».
Εύχομαι και ελπίζω κάποιο μυαλό να σκεφτεί και να λύσει το θέμα άμεσα. Έτσι κι αλλιώς, για λίγες μέρες είναι, δε χάθηκε ο κόσμος. Όχι άλλες μάχες, λοιπόν, χορτάσαμε.
Να σας πω και την αλήθεια μου, περίμενα πιο έντονες διαμαρτυρίες από αυτούς που τους αφορά πιο άμεσα, αλλά μάλλον θα φταίει ο ήλιος της Βέργας και του Αλμυρού πιο κάτω. Τη λύση δε δίνει ο δημοσιογράφος, απλά μεταφέρει το γεγονός σε αυτούς που δίνουν λύσεις.
Αυτά τα λίγα για σήμερα. Πάω για μπάνιο, όσο προλαβαίνω ακόμα, πριν ξεκινήσει η μάχη. Μιλάμε πάλι…
Του Κώστα Δεληγιάννη
